برخلاف موزه‌های بزرگ دنیا، در وبسایت موزه‌های ایران نه‌تنها نمی‌توان تصاویری از اشیای موجود، چه در مخزن و چه در ویترین مشاهده کرد، بلکه حتی اطلاعات کافی نیز درباره آنها وجود ندارد، نه به زبان فارسی و نه به انگلیسی و این یعنی راه برای پژوهشگران بسته است. اغلب پژوهشگران ایرانی از همکاری نکردن موزه‌ها به‌ویژه امنای اموال شکایت دارند و می‌گویند با معرفی‌نامه و دوندگی بسیار، شاید بتوانند به آنچه می‌خواهند دسترسی پیدا کنند. دسترسی سخت به آثار موزه‌ها تنها مشکل پژوهشگران نیست و مشکل بعدی این است که آنها نمی‌دانند چه اشیایی مرتبط با تحقیق‌شان در موزه‌ها وجود دارد. این یعنی نبود شفافیت درباره موجودیت اشیای موزه‌های ایران که سبب شده گاهی درباره نگهداری آنان نیز غفلت شود.
فاجعه مخزن موزه مادر
یک بار فقط در زمان ریاست آزاده اردکانی بر موزه ملی ایران، رسانه‌ها اجازه یافتند از مخزن موزه مادر کشور دیدن کنند. بازدید خبرنگاران از مخزن موزه به مشاهده فاجعه‌ای غیرقابل وصف انجامید؛ مشاهده اشیایی که درون کارتن و روی هم نگهداری می‌شدند. برخی از اشیا اما در گونی بودند و رطوبت برخی فلزات را از بین برده بود، به‌ویژه اشیای مفرغی را. از سوی دیگر موش و حیوانات موذی در مخزن موزه ملی رژه می‌رفتند و...
رسانه‌ای شدن شرایط نگهداری اشیای گرانقدر تاریخی باعث شد مسؤولان وعده تعمیرات اساسی و نگهداری مناسب اشیا در مخزن موزه ملی ایران را بدهند؛ وعده‌ای که روشن نیست عملی شده یا نه، زیرا دیگر هیچ‌گاه درها روی خبرنگاران باز نشد تا صدق وعده‌های مسؤولان آشکار شود.
 شرایط نگهداری ویژه‌ای که وجود ندارد
اشیای موزه‌ای بنا بر جنس و قدمتی که دارند به مراقبت‌های ویژه نیاز دارند. تمبر، عکس و نگاتیوهای شیشه‌ای، تابلوهای نقاشی، پارچه و ترمه، کاغذ اعم از سند و نسخه‌های خطی، مفرغ، شیشه،آبگینه و ... هریک باید در شرایط خاصی نگهداری شود. برای نمونه نسخه‌های خطی که در طول تاریخ از حمله‌ها و جنگ‌های متعدد جان سالم به در برده‌اند، باید در دمایی حدود ۱۸درجه با منها و مثبت یک یا دو درجه و رطوبتی بین ۵۰تا۶۵درصد نگهداری شوند. نور مستقیم نباید به آنها بتابد و از همه مهم‌تر باید دور از دسترس حشرات موذی باشند.
این درحالی است که تقریبا در هیچ یک از موزه‌های ما، حتی در کتابخانه ملی ایران شرایط نگهداری در حد استاندارد نیست. به‌خصوص در ماه‌های اخیر با قطعی برق، خطر آسیب به این اشیا و نسخه‌های خطی زیاد شده است. همین سال‌های اخیر بود که به‌دلیل بارندگی بسیاری از اسناد معاصر کتابخانه و مرکز اسناد ایران از بین رفت.
 وضعیت استان‌ها بدتر از تهران است
همین‌طور در خیلی از شهرها ساختمان موزه برای نگهداری اشیای تاریخی مناسب نیست و خود آسیب زاست. با این حساب در یک نگاه اجمالی می‌توان گفت شرایط نگهداری اشیایی که زاده فرهنگ و تمدن چند هزار ساله ایران است در شرایط خوبی نگهداری نمی‌شود و اگر به همین منوال پیش برود، ممکن است تا چند سال دیگر آسیب بسیار دیده و برای همیشه از
 بین بروند.
 ایران برند جهانی می‌شود
وجود چنین شرایط ناگواری در موزه‌های کشور و در بحث نگهداری اشیای تاریخی باعث شکل‌گیری ایده‌ای در ذهن مرجان حاجی رحیمی درخصوص ایجاد شرایط مناسب نگهداری آثار موزه‌ای شد؛ خبرنگاری که 20سال درباره میراث فرهنگی و موزه‌ها نوشته و طرحش از میان همین کندوکاوها و پژوهش‌ها سربرآورد و آن را با محمودرضا گرجی و سالار بصیری، دو میراث دوستی که دستی در اختراعات دارند، درمیان گذاشت. طرح حاجی رحیمی درنهایت به ساخت دستگاهی منجر شد که توانست در نخستین دوره مسابقات بین‌المللی اختراعات (ویژه مخترعان عضو فدراسیون جهانی ایفیا) که تیرماه امسال به صورت آنلاین در ژنو سوئیس برگزار شد، مدال طلا را برای کشورمان به ارمغان بیاورد.
حاجی رحیمی به ما می‌گوید: وقتی به عنوان خبرنگار از موزه‌ها و گاهی از مخازن آنها دیدن می‌کردم همیشه افسوس می‌خوردم که چرا شرایط نگهداری آثار آن طور که باید باشد، نیست. طرحی که در این خصوص به ذهنم خطور کرد با دو نفر از همکارانم مطرح کردم و روزهای بسیاری روی پروژه کار کردیم و آزمایش‌های متوالی انجام دادیم تا این‌که دستگاه ساخته شد و به مسابقه بین‌المللی هم راه یافت.
محمودرضا گرجی که سرپرستی تیم مخترعان را به‌عهده دارد هم به جام‌جم می‌گوید: این اختراع هوشمندسازی موزه‌ها به‌ویژه مخازن آنها برای حفظ و شرایط نگهداری اشیای ارزشمند است و علاوه بر این، به دلیل قابلیت‌هایی که دارد ،می‌تواند به حفظ خانه‌های تاریخی هم کمک کند.
گرجی با بیان این‌که دکتر مسعود تاجبخش، دستیار ویژه دبیرکل فدراسیون جهانی مخترعان، حمایت زیادی از طرح کرده و مشاوره تخصصی زیادی به اعضا داده که در کسب موفقیت و دریافت مدال برای کشورمان تاثیرگذار بود،می‌افزاید: درصورت اجرایی شدن این طرح در موزه‌های کشور و از آنجا که ایران کشوری غنی با تمدنی کهن است، می‌تواند برند حفاظت از اشیای تاریخی در جهان شود و افتخاری دیگر برای ایران به
ارمغان بیاورد.