خانواده بهشتی
سرمازدگی یکی از خطرات جدی و تهدیدکننده باغات در مناطق سردسیر است. سرمازدگی وقتی اتفاق می‌افتد که افت ناگهانی دما مورد انتظار باغدار نباشد اما آیا این مساله قابل پیش‌بینی و پیشگیری نیست؟
کارشناسان دو روش را برای مقابله با سرمازدگی پیشنهاد می‌کنند: حفاظت غیرفعال یا بلند مدت و حفاظت فعال یا کوتاه‌مدت.
در روش اول انتخاب مکان باغ، خاک مناسب، انتخاب ارقام مناسب، انتخاب پایه مناسب، تغذیه گیاهی، پیوند زدن، هرس به موقع و استفاده درست از بادشکن همگی مهم‌است. یعنی در درجه‌اول باغدار باید چشم‌اندازی بلندمدت برای خودش داشته‌باشد و زمینی استاندارد را برای این کار انتخاب کند؛ جایی که هم خاک خوبی داشته‌باشد هم شیب مناسبی.
مثلا او حواسش هست زمین‌های گود و ته دره مناسب باغ نیستند و خطر یخبندان در دامنه‌های جنوبی خیلی کمتر از دامنه‌های شمالی است. یا رقمی را انتخاب می‌کند که با آب و هوای آن منطقه سازگار باشد. مثلا ارقامی که دیرتر به گل می‌روند می‌‌توانند از دست سرمای بهاره در امان باشند.
در روش دوم هم اگر سرمازدگی ناگهانی برسد و باغدار گوشش به اخبار هواشناسی باشد، بلافاصله شروع می‌کند به پیشگیری. بخاری در باغ می‌گذارد، اگر نداشته‌باشد آتش روشن می‌کند، آب روی شاخ و برگ درختان می‌پاشد و در حالت پیشرفته مه مصنوعی ایجاد می‌کند یا یک پوشش مخصوص روی سراسر باغ می‌کشد.
همه این زحمات برای حفظ باغ از سرمازدگی است تا باغ محصول بدهد. این همه تلاش را که می‌بینیم یاد چه می‌افتیم؟ خانواده. خانواده هم درست مثل یک باغ است. مرد و زن قبل از تشکیل خانواده درست مثل شخصی هستند که در سرش سودای باغداری دارد. اول کمی مطالعه می‌کند. از کارشناسان و از افراد باتجربه و کاربلد این مسیر نکات را می‌پرسد. او تلاش می‌کند با مشکل روبه‌رو نشود که مبادا روزی خزان به باغ سرسبزشان نظر کند. هر چه دقت در مراحل اولیه احداث باغ بیشتر، باغ هم مستحکم‌تر
و آبادتر.
البته رعایت همه اصول کارشناسی جای خود، یک اصل در رأس همه آنهاست و آن عشق باغدار به سرسبزی باغش است. سرد و گرم روزگار و این زحمت را تحمل می‌کند فقط به این امید. در خانواده هم محبت و مهربانی می‌تواند سرسبزی و سلامت همیشگی‌اش را حفظ کند و از خطرات محفوظش بدارد. برای همین قرآن کریم شفقت نسبت به خانواده را از خصوصیات اهل بهشت می‌داند. «قَالُوا إِنَّا کنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَآ مُشْفِقینَ. فَمَنَّ اللَّهَ عَلَینَا وَ وَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ. إِنَّا کنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحیمُ. ما پیش از این در میان خانواده خودمان با شفقت بودیم. پس خداوند بر ما منت نهاد و ما را از عذاب جهنم نگاهداشت.»[۱]
1. [طور، آیه 28-26.]
کارشناسان دو روش را برای مقابله با سرمازدگی پیشنهاد می‌کنند: حفاظت غیرفعال یا بلند مدت و حفاظت فعال یا کوتاه‌مدت.
در روش اول انتخاب مکان باغ، خاک مناسب، انتخاب ارقام مناسب، انتخاب پایه مناسب، تغذیه گیاهی، پیوند زدن، هرس به موقع و استفاده درست از بادشکن همگی مهم‌است. یعنی در درجه‌اول باغدار باید چشم‌اندازی بلندمدت برای خودش داشته‌باشد و زمینی استاندارد را برای این کار انتخاب کند؛ جایی که هم خاک خوبی داشته‌باشد هم شیب مناسبی.
مثلا او حواسش هست زمین‌های گود و ته دره مناسب باغ نیستند و خطر یخبندان در دامنه‌های جنوبی خیلی کمتر از دامنه‌های شمالی است. یا رقمی را انتخاب می‌کند که با آب و هوای آن منطقه سازگار باشد. مثلا ارقامی که دیرتر به گل می‌روند می‌‌توانند از دست سرمای بهاره در امان باشند.
در روش دوم هم اگر سرمازدگی ناگهانی برسد و باغدار گوشش به اخبار هواشناسی باشد، بلافاصله شروع می‌کند به پیشگیری. بخاری در باغ می‌گذارد، اگر نداشته‌باشد آتش روشن می‌کند، آب روی شاخ و برگ درختان می‌پاشد و در حالت پیشرفته مه مصنوعی ایجاد می‌کند یا یک پوشش مخصوص روی سراسر باغ می‌کشد.
همه این زحمات برای حفظ باغ از سرمازدگی است تا باغ محصول بدهد. این همه تلاش را که می‌بینیم یاد چه می‌افتیم؟ خانواده. خانواده هم درست مثل یک باغ است. مرد و زن قبل از تشکیل خانواده درست مثل شخصی هستند که در سرش سودای باغداری دارد. اول کمی مطالعه می‌کند. از کارشناسان و از افراد باتجربه و کاربلد این مسیر نکات را می‌پرسد. او تلاش می‌کند با مشکل روبه‌رو نشود که مبادا روزی خزان به باغ سرسبزشان نظر کند. هر چه دقت در مراحل اولیه احداث باغ بیشتر، باغ هم مستحکم‌تر
و آبادتر.
البته رعایت همه اصول کارشناسی جای خود، یک اصل در رأس همه آنهاست و آن عشق باغدار به سرسبزی باغش است. سرد و گرم روزگار و این زحمت را تحمل می‌کند فقط به این امید. در خانواده هم محبت و مهربانی می‌تواند سرسبزی و سلامت همیشگی‌اش را حفظ کند و از خطرات محفوظش بدارد. برای همین قرآن کریم شفقت نسبت به خانواده را از خصوصیات اهل بهشت می‌داند. «قَالُوا إِنَّا کنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَآ مُشْفِقینَ. فَمَنَّ اللَّهَ عَلَینَا وَ وَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ. إِنَّا کنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحیمُ. ما پیش از این در میان خانواده خودمان با شفقت بودیم. پس خداوند بر ما منت نهاد و ما را از عذاب جهنم نگاهداشت.»[۱]
1. [طور، آیه 28-26.]
