مرد کارگری که از کارگاه محل کار خود تعدیل شده بود با پولی که از محل کار خود دریافت کرده بود یک زیرپله اجاره کرد و در آنجا به طبخ تنها غذایی که بلد بود یعنی سوسیس و تخم‌مرغ و فروش آن در قالب ساندویچ‌های کوچک پرداخت. مرد کارگر از آنجا که سوادرسانه‌ای مناسبی نداشت و با شبکه‌های‌اجتماعی بیگانه بود، تنها راهی که برای معرفی و تبلیغ محصول خود به ذهنش رسید این بود که روی یک تابلو محسنات سوسیس و تخم‌مرغ دستپخت خود را بنویسد و به سردر مغازه آویزان کند و خودش نیز کنار دکه بایستد و مردم را به خریدن ساندویچ سوسیس و تخم‌مرغ دعوت کند. مدتی بعد به‌خاطر دستپخت خوب و نیز شیوه صادقانه و غیرمعمول تبلیغ و معرفی، کار مرد کارگر گرفت و توانست چند شاگرد بگیرد و مغازه بغلی را اجاره و به‌عنوان سالن غذاخوری از آنجا استفاده کند. روزی از روزها پسر مرد کارگر سابق که در شهر دیگری ساکن بود و برای دیدن پدر و مادرش آمده بود به مرد کارگر سابق گفت: پدرجان، مگر پایگاه‌های خبری و شبکه‌های‌اجتماعی را دنبال نمی‌کنی؟ پدر گفت: نه، مگر چطور شده؟ پسر گفت: اوضاع مالی و پولی خوب نیست و اگر به همین منوال پیش برود کسادی و رکود بی‌سابقه اتفاق خواهد افتاد. پدر گفت: حالا چکار کنیم؟ پسر گفت: از سوسیس و روغن و تخم‌مرغ ارزان‌تر استفاده کن، پول سس و نان‌اضافه و ترشی را هم از مشتری بگیر، خودت هم بر کارها نظارت کن و به شاگردت بگو برای دعوت مشتری بیرون در بایستد. مرد کارگر سابق با خود گفت: پسرم درس‌خوانده و سوادرسانه‌ای دارد و یک چیزی می‌فهمد که می‌گوید. پس از فردای آن روز به توصیه‌های وی عمل کرد و طولی نکشید که مشتریانش کم شد و فروشش افت کرد، به طوری که فقط کفاف هزینه‌های جاری را می‌داد. مرد کارگر سابق وقتی چنین دید به پسرش تلفن زد و گفت: پسرم از راهنمایی‌ات ممنونم. همانطور که گفتی رکود و کسادی عمومی آغازشده و معلوم نیست اگر توصیه‌های تو نبود ما اکنون چه وضعی ‌داشتیم. پسر وی نیز متقابلا از وی تشکر کرد. مرد کارگر سابق نیز در پایان بار دیگر از پسرش تشکر و به وی افتخار کرد و بدون اینکه بفهمد کسادی و رکود چطور چیز شد او را به خداوند منان سپرد.