از جمله سیاست‌های رسانه‌ای دشمن برای مقابله با انقلاب اسلامی، مأیوس‌سازی و ناامیدکردن ملت ایران از آینده و گذشته خویش است. تهیه خبرهای برساخته و جعلی و دروغ، تحلیل‌های غیرعلمی و غیرواقعی و مغرضانه، کتمان همه یا بخشی از واقعیت‌ها یا وارونه‌نمایی از واقعیت، بزرگ‌کردن موانع و برجسته‌نمایی مشکلات، کوچک‌نمایی نقاط قوت، دستاوردها و موفقیت‌های ملت ایران در عرصه‌های گوناگون و دلالت‌دادن مخاطب ایرانی به عقب‌ماندگی‌های ذاتی و تاریخی و تحقیر تفکر و شعور و استعداد ایرانی از مهم‌ترین شیوه‌ها و جهت‌گیری‌های دشمن با هدف تشویش افکار و تضعیف اراده‌هاست. راهبرد امپراتوری رسانه‌ای غرب در این روایتگری، با بهره‌‌مندی از ترویج یأس و تزریق خودحقیرپنداری و بی‌انگیزگی در جامعه در قالب تکنیک‌های «شبهه‌زایی»، «تحلیل‌های مغرضانه و هدفمند»، «کتمان واقعیت‌ها و وارونه‌نمایی حقایق»، «بزرگنمایی مشکلات و تخفیف کارآمدی‌ها و توفیق‌ها»، فراروی اتمسفر کارکردی ایران اسلامی را کدر نشان داده و فضا را مه‌آلود و بدون چشم‌انداز ترسیم کند. از طرف دیگر، درهم‌آمیختگی «تحریف» با «نفوذ» نیز موجب تشدید این یأس‌انگاری است که شناخت و اراده مردم را هدف قرار می‌دهد و در تلاش است تا به نهادینگی «خودحقیرپنداری ملی» متمرکز شود. آنان به درستی می‌دانند و درک کرده‌اند که در هیچ آوردگاه دیگری توان شکست ملت ایران را ندارند؛ مگر آن که مبتنی بر تغییر نظام معرفتی و مخدوش‌کردن هویت اسلامی و ایرانی بر استحاله اهداف ملت ایران متمرکز شوند. در مقابل اما سپهر رسانه‌ای جمهوری اسلامی ایران وظایفی دارد تا مبتنی بر رسالت خود در «جهاد تبیین» روشنگری کند. در این رسالت، نظام رسانه‌ای کشور در جایگاه زبان رسا و ویترین جمهوری اسلامی، مکلف است ضمن اتخاذ رویکرد تبیینی و روشنگرانه در مقابله با هر نوع یاس و هراس به تزریق نشاط، امیدآفرینی و تشریح مبانی اقتدارآفرین کشور بپردازد. وظیفه آن است تا رسانه‌های پیشاهنگ انقلاب، پیش از آن که جریان رسانه‌ای معاند بر عرصه‌های بکر و بایر اخبار و تحلیل یا فرهنگسازی و سبک زندگی سایه اندازند، ورود کرده و نه‌تنها بسیاری از شبهات و تحریف‌ها را خنثی نموده، بلکه از رخداد این فرآیند پیشگیری و تکاپوی امپریالیسم رسانه‌ای را سترون و ماشین جنگی - رسانه‌ای دشمنان را از کار بیندازد. در این مسیر، باید آینده روشن و رو به فردای ملت بزرگ و قدرتمندی را به تصویر کشید که مأیوس‌سازی و تلقین روح ناامیدی در قاموس آن جایی ندارد و آینده‌ای رو به ترقی و بی‌بازگشت برای تمدن ایرانی-اسلامی را به تصویر کشاند. یادمان باشد؛ ما در میانه نبردی شناختی و رسانه‌ای قرار داریم که هر دو طرف درگیر به اقناع مخاطب نسبت به القائات خود می‌اندیشند. با «همت علمی و جهاد تبیینی» قله اقناع را صیانت کنیم!