در آن شرایط دشوار، هنگامی كه امام از نجف به طرف فرانسه حركت كردند، كسی جز قطب‌زاده و بنی‌صدر در آنجا نبود كه از امام استقبال كند. دكتر یزدی هم كه از نجف همراه امام آمده بود. برای ایجاد ارتباط با رسانه‌های دنیا هم كسی غیر از اینها وجود نداشت. موقعی هم كه من بودم، كار ترجمه سخنان امام به عربی را انجام می‌دادم. اینها خیلی تلاش كردند به‌نوعی خود را «باب‌الخمینی» معرفی كنند. قطب‌زاده تا حد زیادی در ارتباط با مقامات الجزایری توانسته بود این كار را بكند، لذا وقتی نماینده بومدین، رئیس‌جمهور وقت الجزایرآمد، ابتدا سراغ قطب‌زاده را گرفت! بلافاصله توسط مرحوم فردوسی‌پور خبر را به امام رساندم و وقتی امام قبول كردند او را بپذیرند، همراه وی رفتم و وظیفه ابلاغ پیام و ترجمه سخنان امام را به عهده گرفتم و عملا قطب‌زاده را در برابر عمل انجام شده قرار دادم كه خیلی هم عصبانی شد!