اروپایی‌ها روزانه بیش از 320 میلیون مترمکعب گاز از روسیه وارد می‌کردند که باتوجه به تحریم‌های غرب و خودداری مسکو از صادرات گاز به این قاره، اعضای اتحادیه‌اروپا را با چالش تامین گاز مواجه کرد. سیاستمداران غربی برای پر کردن جای خالی روسیه به دنبال کشورهایی رفتند که هم گاز داشتند و هم امکان صادرات آن. 
برای تامین نیازهای زمستانی، گاز یا باید از طریق کشتی ( ال‌ان‌جی) یا خط لوله به اروپا برسد. از آنجا که اروپایی‌ها در فقر منابع گازی گرفتار هستند، به سمت واردات گاز مایع روی آورده‌اند که در این میان به توافقاتی با کشورهای آمریکا، الجزایر، استرالیا، قطر و... دست یافتند تا ال‌ان‌جی این کشورها به کمک اروپا برود.
البته ایران با در اختیار داشتن دومین ذخایر گازی جهان، مورد توجه افراد بی‌اطلاع قرار گرفت، به نحوی که برخی سیاستمداران داخی را هم دچار یک اشتباه بزرگ کرد؛ اشتباهی که می‌گفت اروپا به گاز ایران نیاز دارد و مجبور است محتاج تهران باشد.
این گزاره به حدی خام بود که در همان روزهای نخست مورد نقد بسیاری از کارشناسان قرار گرفت؛ چرا که اصولا تنها راه صادرات گاز ایران به اروپا، احداث خط لوله است. حتی اگر روی کاغذ اروپا بخواهد از ایران گازی خریداری کند، حداقل به سه سال زمان برای احداث خط لوله جدید به ترکیه ( پل انرژی به اروپا) نیاز است. البته ایران به دلیل کسری روزانه 250 میلیون متر مکعبی، نه‌فقط گازی برای صادرات ندارد بلکه در تامین نیازهای دخلی خود دچار چالش شده‌است.
 با وجود این و قطعیت ناتوانی صادرات گاز به قاره سبز اما باز هم عده‌ای معتقدند ایران می‌تواند زمستان سخت اروپا را آسان کند. مخلص کلام، دروغ‌هایی که صهیونیست‌ها برای ایران می‌سازند، توسط برخی رسانه‌های داخلی داغ می‌شود که در نوع خود شگفت‌انگیز است. کاش از ابزار گوگل برای اعتبارسنجی رسانه‌های بیگانه بهره برده می‌شد.