رانندگان برای خروج بی‌خطر از اتوبان‌ها، بزرگراه‌ها، آزاد‌راه‌ها، جاده‌های اصلی و فرعی باید از چند کیلومتر قبل تابلوهای حاشیه راه را مورد توجه قرار دهند. با روشن کردن چراغ راهنما، به‌تدریج خودرو را به سمت راست یا چپ جاده مطابق با خروجی مورد نظر هدایت و سپس سرعت خود را متناسب با فاصله راه خروجی و شرایط پیش‌رو یعنی تعداد و میزان سرعت خودروهای سمت راست یا چپ، تنظیم کنند. به محض رسیدن به راه خروجی، با خاطری آسوده و بدون ایجاد رفتار خطرساز یا استرس‌زا، وارد این مسیر شویم. باید این نکته را مدنظر قرار دهیم که تردد خودروها در جاده‌ها، با شتاب و سرعت بالایی انجام می‌شود و بدون شک، اقدام ناگهانی در کاهش سرعت، حادثه‌ساز است و از این‌روست که برای هر اقدامی، باید به‌تدریج از سرعت کاسته شود. از آنجا که در تمام بزرگراه‌ها، آزادراه‌ها، جاده‌های اصلی و فرعی، راه‌های خروجی یا ورودی وجود دارد بنابراین، هنگام نزدیک شدن به خروجی‌ها و ورودی‌ها، باید از خطوط کناری جاده فاصله بگیریم. این کار دو مزیت دارد نخست این که خودروهای درحال ورود به اتوبان یا بزرگراه، راحت‌تر می‌توانند وارد شوند و از احتمال برخورد با آنها جلوگیری می‌شود. دوم این‌که خودروهای متمایل به خروج از اتوبان، امکان ورود به خط کناری را داشته و متعاقب آن، فرصت برای خروج پیدا می‌کنند. نکته بعد این‌که وقتی از شانه راه در مسیر فرعی یا راه روستایی قصد ورود به بزرگراه، آزادراه یا اتوبان را داریم، باید پشت آسفالت جاده اصلی با کمی فاصله توقف کامل کنیم و پس از نبود وسیله نقلیه‌ای در فاصله نزدیک، اقدام به ورود کنیم. در این میان ابتدا در خط سمت راست حرکت کرده تا این که سرعت خودرو افزایش یابد، سپس با آگاهی از پشت‌سر و نیز سرعت مورد نظر، یکی از خطوط را انتخاب و به داخل آن وارد شویم.