حلقه‌حلقه زنجیر ایران بافته «غیرت» است
سردار رشیدی که این روزها سومین سالگرد پرگشودنش به‌سوی رضوان الهی را گرامی می‌داریم، به‌گمان من نفحه‌ای از نفحات الهی بود. نسیمی که با هر نوازش الهام‌بخش‌اش پیغامی از جهانی بالاتر از درک و دریافت اندک و کوچک ما از حقیقت هستی به اعماق قلب‌مان سرازیر می‌کرد.
می‌گفت: «انسان باید یکی از این جنبه‌های غیرت را داشته باشد؛ یا غیرت دینی، یا غیرت انسانی، یا غیرت ملی. نمی‌شود کسی نام انسان بر خودش بگذارد و بدون یکی از این سه عنصر باشد. اگر غیرت دینی ندارد، باید غیرت انسانی داشته باشد، وگرنه باید غیرت عاطفی نسبت به خانواده و اطراف خودش داشته باشد.» و ما دوستداران حرمی که او با اعتقاد والایش از آن پاسداری می‌کرد به همین سیاق در هر جامه، کسوت و جایگاهی که بودیم، گره اتصال با دنیای پیرامون‌مان را با ریسمان وحدت‌بخش این سه معیار می‌زدیم.
باورمان بوده و هست که حلقه حلقه زنجیر ایران بافته «غیرت» است؛ غیرت دینی، غیرت انسانی، یا غیرت ملی. ایرانی‌بودن‌مان کافی است تا زیر چتر یک آرزو جمع شویم که آبادی ایران است. تفاوت نمی‌کند عرصه تلاش‌مان علم باشد یا هنر یا صنعت یا پزشکی یا جهاد و جهادمان در میدان دفاع از مرز میهن باشد یا در میدان دفاع از مظلومان عالم.
حاج قاسم، اسم رمز تمام کوشش‌ها و جوشش‌های نسل ما بود. روستایی نجیبی که در همه سال‌های عمر مثل نوجوانی‌اش، خشت‌خشت بنای رفیعی را روی هم می‌چید که سقفش سر به آسمان عزت و دین‌مداری می‌سایید. آموخته بودمان که برای زنده‌ماندن نام ایران، نیام از دست ننهیم و دِین ادا کنیم برای تعالی دین خدا. حرم جمهوری اسلامی را محترم بشماریم و شرف سربازی‌مان را شریف بداریم.
در رسانه‌ملی نیز مثل همه میدان‌های دیگر، درس‌آموز مکتب سلیمانی بودیم و هستیم. چه آنگاه که ابر برکت وجود مادی‌اش سایه بر سرمان می‌گسترد و چه اکنون که به‌ظاهر نیست ولی به‌شهادت معجزه رسول خاتم(ص) شهید است و زنده‌تر از هر زمان و ما هر روز و هر شب تبرک می‌جوییم به شیوه مردم‌داری و سیره دین‌مداری‌اش.
در چند ماه گذشته که جبهه استکبار به‌زعم باطل خویش، حرم جمهوری اسلامی را مورد هجمه تیرهای مسموم بدخواهی و دروغ و شبهه‌افکنی قرار داد، جای خالی حاج قاسم را بیشتر از قبل احساس کردیم و تردید نداریم که اشاره انگشت‌های سردار دل‌ها و جان‌فدای انقلاب و حرم امام‌حسین(ع) به‌سمت افق شورانگیز وفاق و همدلی است؛ غیرت دینی‌مان زیر یک سقف جمع‌مان کند، غیرت انسانی‌مان یا غیرت ملی‌مان.
به غیرت دینی‌مان که تمسک کنیم، چون مولای‌مان حسین(ع) سر زیر بار ذلت و خاکساری مقابل آنان که در پی ریشه‌کنی پیوندمان با لااله‌الا‌ا... و محمدرسول‌ا...اند، خم نمی‌کنیم و دشمنان اعتقادات ریشه‌دارمان راه به جایی نمی‌برند. به غیرت انسانی‌مان که دخیل ببندیم، حیات انسانی‌مان در پرتو رفق و خصلت‌های پسندیده بشری طیبه می‌شود و به غیرت ملی‌مان که بیاویزیم، بیگانه و بیگانه‌پرستی به محاق می‌رود و روح وطن‌دوستی در قامت پرچم عزیز ایران به اهتزاز درمی‌آید. به همین سبب در این روزهای حساس، رسانه‌ملی که منادی عدالت‌گستری و هویت‌محوری است، مصمم‌تر از گذشته در پی محکم‌کردن پیوندهای دینی، انسانی و ملی در صحن جامعه است. همچنان دایره دوستی و ارادت ما به اقشار مختلف هنرمندان، متخصصان، کارآفرینان، دانشگاهیان، صنعتگران، اندیشه‌ورزان و صاحب‌نظران، دایره‌ای به شعاع تمدن بزرگ اسلامی ــ ایرانی است با همه رنگ‌ها، طنین‌ها و کرانه‌هایش. گرچه از ارزش‌های بنیادین اسلام و انقلاب کوتاه نمی‌آییم، ظرف انقلاب اسلامی و ایران مستقل و آباد را آن‌قدر بزرگ می‌دانیم که همه نظرات موافق، مخالف، نقدها و نظرهای منصفانه و روشمند را در خود جا دهد.
به همه می‌گوییم که تریبون رسانه، مستعد انعکاس همه این گوناگونی‌ها و همه گفت‌وگوهاست و برای خلق آینه‌وار شکوه فرهنگ و تاریخ و ادبیات و تجربه‌های زیسته ملت بزرگ ایران، دست همه هنرمندان ایران‌زمین را می‌فشاریم، چه پیشکسوتان، موی‌سپیدان و اساتید باشند، چه آفرینشگران خلاق تجربه‌مند و چه آنان که چشم دوخته‌اند به کشف و شناخت و پرورش استعدادهای‌شان در دوره جدید رسانه‌ملی. همچنان‌که بارها گفته‌ایم رسانه‌ملی خانه آنان است و یقین داریم که خانه و فرزند خانه هرگز غبار کدورت به آبگینه دل نمی‌نشانند و مسیر فرزند همیشه به خانه منتهی می‌شود.
عدالت‌گستری حکم می‌کند که پای‌بسته پایتخت و چهره‌های ثابت و شیوه‌های برنامه‌سازی معمول نباشیم، از رجزخوانی عده‌ای قلیل که خیال می‌کنند حیات و ممات رسانه‌ملی به نفس و اراده آنان بند است، نهراسیم و عرصه را برای تجربه‌های جدید بگشاییم و هویت‌محوری مجبورمان می‌کند به داشته‌های ارزشمند هنر و هنرآفرینان متعهد وفادار بمانیم و قدر بشناسیم و از قابلیت‌های‌شان بی‌بهره نمانیم و این‌گونه معنای «رسانه‌ملی» را محقق کنیم. گمان‌مان این است که در این مقطع از تاریخ انقلاب اسلامی، حاج قاسم هم اگر بود، چنین می‌کرد و اجازه نمی‌داد دشمنان قسم‌خورده انقلاب و جمهوری اسلامی ایران در صفوف مستحکم ملت عزیزمان رخنه کنند. جمهوری اسلامی عزیزی که برای حاج قاسم حرم بود و هست و خواهد ماند.
پیمان جبلی - رئیس سازمان صداوسیماباورمان بوده و هست که حلقه حلقه زنجیر ایران بافته «غیرت» است؛ غیرت دینی، غیرت انسانی، یا غیرت ملی. ایرانی‌بودن‌مان کافی است تا زیر چتر یک آرزو جمع شویم که آبادی ایران است. تفاوت نمی‌کند عرصه تلاش‌مان علم باشد یا هنر یا صنعت یا پزشکی یا جهاد و جهادمان در میدان دفاع از مرز میهن باشد یا در میدان دفاع از مظلومان عالم.
حاج قاسم، اسم رمز تمام کوشش‌ها و جوشش‌های نسل ما بود. روستایی نجیبی که در همه سال‌های عمر مثل نوجوانی‌اش، خشت‌خشت بنای رفیعی را روی هم می‌چید که سقفش سر به آسمان عزت و دین‌مداری می‌سایید. آموخته بودمان که برای زنده‌ماندن نام ایران، نیام از دست ننهیم و دِین ادا کنیم برای تعالی دین خدا. حرم جمهوری اسلامی را محترم بشماریم و شرف سربازی‌مان را شریف بداریم.
در رسانه‌ملی نیز مثل همه میدان‌های دیگر، درس‌آموز مکتب سلیمانی بودیم و هستیم. چه آنگاه که ابر برکت وجود مادی‌اش سایه بر سرمان می‌گسترد و چه اکنون که به‌ظاهر نیست ولی به‌شهادت معجزه رسول خاتم(ص) شهید است و زنده‌تر از هر زمان و ما هر روز و هر شب تبرک می‌جوییم به شیوه مردم‌داری و سیره دین‌مداری‌اش.
در چند ماه گذشته که جبهه استکبار به‌زعم باطل خویش، حرم جمهوری اسلامی را مورد هجمه تیرهای مسموم بدخواهی و دروغ و شبهه‌افکنی قرار داد، جای خالی حاج قاسم را بیشتر از قبل احساس کردیم و تردید نداریم که اشاره انگشت‌های سردار دل‌ها و جان‌فدای انقلاب و حرم امام‌حسین(ع) به‌سمت افق شورانگیز وفاق و همدلی است؛ غیرت دینی‌مان زیر یک سقف جمع‌مان کند، غیرت انسانی‌مان یا غیرت ملی‌مان.
به غیرت دینی‌مان که تمسک کنیم، چون مولای‌مان حسین(ع) سر زیر بار ذلت و خاکساری مقابل آنان که در پی ریشه‌کنی پیوندمان با لااله‌الا‌ا... و محمدرسول‌ا...اند، خم نمی‌کنیم و دشمنان اعتقادات ریشه‌دارمان راه به جایی نمی‌برند. به غیرت انسانی‌مان که دخیل ببندیم، حیات انسانی‌مان در پرتو رفق و خصلت‌های پسندیده بشری طیبه می‌شود و به غیرت ملی‌مان که بیاویزیم، بیگانه و بیگانه‌پرستی به محاق می‌رود و روح وطن‌دوستی در قامت پرچم عزیز ایران به اهتزاز درمی‌آید. به همین سبب در این روزهای حساس، رسانه‌ملی که منادی عدالت‌گستری و هویت‌محوری است، مصمم‌تر از گذشته در پی محکم‌کردن پیوندهای دینی، انسانی و ملی در صحن جامعه است. همچنان دایره دوستی و ارادت ما به اقشار مختلف هنرمندان، متخصصان، کارآفرینان، دانشگاهیان، صنعتگران، اندیشه‌ورزان و صاحب‌نظران، دایره‌ای به شعاع تمدن بزرگ اسلامی ــ ایرانی است با همه رنگ‌ها، طنین‌ها و کرانه‌هایش. گرچه از ارزش‌های بنیادین اسلام و انقلاب کوتاه نمی‌آییم، ظرف انقلاب اسلامی و ایران مستقل و آباد را آن‌قدر بزرگ می‌دانیم که همه نظرات موافق، مخالف، نقدها و نظرهای منصفانه و روشمند را در خود جا دهد.
به همه می‌گوییم که تریبون رسانه، مستعد انعکاس همه این گوناگونی‌ها و همه گفت‌وگوهاست و برای خلق آینه‌وار شکوه فرهنگ و تاریخ و ادبیات و تجربه‌های زیسته ملت بزرگ ایران، دست همه هنرمندان ایران‌زمین را می‌فشاریم، چه پیشکسوتان، موی‌سپیدان و اساتید باشند، چه آفرینشگران خلاق تجربه‌مند و چه آنان که چشم دوخته‌اند به کشف و شناخت و پرورش استعدادهای‌شان در دوره جدید رسانه‌ملی. همچنان‌که بارها گفته‌ایم رسانه‌ملی خانه آنان است و یقین داریم که خانه و فرزند خانه هرگز غبار کدورت به آبگینه دل نمی‌نشانند و مسیر فرزند همیشه به خانه منتهی می‌شود.
عدالت‌گستری حکم می‌کند که پای‌بسته پایتخت و چهره‌های ثابت و شیوه‌های برنامه‌سازی معمول نباشیم، از رجزخوانی عده‌ای قلیل که خیال می‌کنند حیات و ممات رسانه‌ملی به نفس و اراده آنان بند است، نهراسیم و عرصه را برای تجربه‌های جدید بگشاییم و هویت‌محوری مجبورمان می‌کند به داشته‌های ارزشمند هنر و هنرآفرینان متعهد وفادار بمانیم و قدر بشناسیم و از قابلیت‌های‌شان بی‌بهره نمانیم و این‌گونه معنای «رسانه‌ملی» را محقق کنیم. گمان‌مان این است که در این مقطع از تاریخ انقلاب اسلامی، حاج قاسم هم اگر بود، چنین می‌کرد و اجازه نمی‌داد دشمنان قسم‌خورده انقلاب و جمهوری اسلامی ایران در صفوف مستحکم ملت عزیزمان رخنه کنند. جمهوری اسلامی عزیزی که برای حاج قاسم حرم بود و هست و خواهد ماند.
