مجموعه‌ای برای ادای احترام به دانشمند هسته‌ای
بدون شک همه از او به‌عنوان یک دانشمند هسته‌ای که مظلومانه ترور شد و به شهادت رسید، یاد خواهند کرد.
در طول این سال‌ها چند مستند و کار کوتاه از زندگی این شهید تولید و روانه آنتن شده اما سریالی درباره زندگی او ساخته نشده بود تا این‌که معاونت امور استان‌های سازمان صداوسیما با همکاری صداوسیمای مرکز زنجان دست به‌کار شد و زندگی این شهید را دستمایه ساخت یک سریال تلویزیونی قرار داد و حاصل آن شد سریال «صبح آخرین روز» که از شبکه دو پخش شد.
چندی است تلویزیون سریال شهید شهریاری، دانشمند هسته‌ای را از تلویزیون باز پخش می‌کند. زندگی پرفراز و نشیب شخصیت علمی شهید شهریاری که در 30 قسمت 45 دقیقه‌ای روی آنتن رفت. سریال صبح آخرین روز، از کودکی، نوجوانی، جوانی و زندگی این شهید صحبت می‌کرد که نامی مطرح، برجسته در عرصه علمی کشور استاد دانشگاه شهید بهشتی، فیزیکدان و دانشمند هسته‌ای به شمار می‌رفت.
داستان این سریال از صبح روز ترور شهید شهریاری آغاز می‌شود و به گذشته برمی‌گردد و 46 سال زندگی او را روایت می‌کند. شهید دکتر مجید شهریاری، استاد دانشگاه شهید بهشتی و از دانشمندان هسته‌ای ایران سال 1345 در زنجان متولد شد و در هشتم آذر 1389 توسط عوامل رژیم صهیونیستی و با همکاری اطلاعاتی گروهک منافقین در یک عملیات تروریستی به شهادت رسید. سریال روایت یک زندگی واقعی است و اتفاقا در بستر همین زندگی و مؤلفه‌های آن است که کسی مثل شهید شهریاری به یک قهرمان ملی و شخصیت واقعی بدل شده است، نمی‌توان برای جذابیت‌های سینمایی که بیشتر معطوف به سرگرمی است تا آگاهی، قهرمانی جعلی خلق کرد.
در اینجا مخاطب نه با سوپرمن و سوپراستار که با یک ستاره علمی و ملی مواجه است که رفتارهای قهرمانانه‌اش در فعالیت‌های علمی و منش‌های اخلاقی‌صورت‌بندی می‌شود. شخصیتی که بیش از صورت قهرمانی، سیرت قهرمانی دارد؛ قهرمانی که قهرمان بودنش حاصل منش و روش علمی اوست نه رفتارشناسی یک ابرقهرمان سینمایی!
همچنان‌که مخاطبی هم که پای این سریال می‌نشیند شاید آشنایی‌اش با قهرمان قصه در همین حد باشد که نامی از او شنیده یا مثلا بداند او یکی از دانشمندان فاخر هسته‌ای بوده. اتفاقا سریال‌های شخصیت‌محور یا مستندهای پرتره قرار است هم آشنایی‌زایی کند هم آشنایی‌زدایی و تصورات غلط یا کلیشه‌ای درباره یک شخصیت مشهور را اصلاح کند.
تلویزیون قرار است ساخت چنین کارهایی را در دستور کارش قرار دهد؛ این آثار کمک می‌کند چهره واقعی دشمنان و دستاوردهای انقلاب اسلامی به نمایش درآید. در سینمای ایران «هناس» با نگاهی به زندگی شهید داریوش رضایی‌نژاد، دیگر دانشمند هسته‌ای روی پرده نقره‌ای آمد و استقبال خوبی از این اثر شد. به نظر می‌رسد ساخت چنین کارهایی می‌تواند راه را برای نمایش زندگی و زمانه نامدارانی که الگوهای واقعی برای جامعه هستند، هموار کند.
مجتبی برزگر - روزنامه‌نگار
چندی است تلویزیون سریال شهید شهریاری، دانشمند هسته‌ای را از تلویزیون باز پخش می‌کند. زندگی پرفراز و نشیب شخصیت علمی شهید شهریاری که در 30 قسمت 45 دقیقه‌ای روی آنتن رفت. سریال صبح آخرین روز، از کودکی، نوجوانی، جوانی و زندگی این شهید صحبت می‌کرد که نامی مطرح، برجسته در عرصه علمی کشور استاد دانشگاه شهید بهشتی، فیزیکدان و دانشمند هسته‌ای به شمار می‌رفت.
داستان این سریال از صبح روز ترور شهید شهریاری آغاز می‌شود و به گذشته برمی‌گردد و 46 سال زندگی او را روایت می‌کند. شهید دکتر مجید شهریاری، استاد دانشگاه شهید بهشتی و از دانشمندان هسته‌ای ایران سال 1345 در زنجان متولد شد و در هشتم آذر 1389 توسط عوامل رژیم صهیونیستی و با همکاری اطلاعاتی گروهک منافقین در یک عملیات تروریستی به شهادت رسید. سریال روایت یک زندگی واقعی است و اتفاقا در بستر همین زندگی و مؤلفه‌های آن است که کسی مثل شهید شهریاری به یک قهرمان ملی و شخصیت واقعی بدل شده است، نمی‌توان برای جذابیت‌های سینمایی که بیشتر معطوف به سرگرمی است تا آگاهی، قهرمانی جعلی خلق کرد.
در اینجا مخاطب نه با سوپرمن و سوپراستار که با یک ستاره علمی و ملی مواجه است که رفتارهای قهرمانانه‌اش در فعالیت‌های علمی و منش‌های اخلاقی‌صورت‌بندی می‌شود. شخصیتی که بیش از صورت قهرمانی، سیرت قهرمانی دارد؛ قهرمانی که قهرمان بودنش حاصل منش و روش علمی اوست نه رفتارشناسی یک ابرقهرمان سینمایی!
همچنان‌که مخاطبی هم که پای این سریال می‌نشیند شاید آشنایی‌اش با قهرمان قصه در همین حد باشد که نامی از او شنیده یا مثلا بداند او یکی از دانشمندان فاخر هسته‌ای بوده. اتفاقا سریال‌های شخصیت‌محور یا مستندهای پرتره قرار است هم آشنایی‌زایی کند هم آشنایی‌زدایی و تصورات غلط یا کلیشه‌ای درباره یک شخصیت مشهور را اصلاح کند.
تلویزیون قرار است ساخت چنین کارهایی را در دستور کارش قرار دهد؛ این آثار کمک می‌کند چهره واقعی دشمنان و دستاوردهای انقلاب اسلامی به نمایش درآید. در سینمای ایران «هناس» با نگاهی به زندگی شهید داریوش رضایی‌نژاد، دیگر دانشمند هسته‌ای روی پرده نقره‌ای آمد و استقبال خوبی از این اثر شد. به نظر می‌رسد ساخت چنین کارهایی می‌تواند راه را برای نمایش زندگی و زمانه نامدارانی که الگوهای واقعی برای جامعه هستند، هموار کند.
مجتبی برزگر - روزنامه‌نگار
