دردسرهای کارت زرد
مسعود آب‌پرور را بیشتر با فیلم‌ها و سریال‌های پلیسی‌اش می‌شناسیم. کارگردانی که مجموعه کمدی «لژیونر» را با قلم پیمان عباسی سال 1396 برای شبکه پنج ساخت و دوباره از شبکه‌های مختلف روی آنتن رفت.
این مجموعه با محوریت اجتماعی و موضوعات خانوادگی بوده و روایتگر مسائل مورد علاقه جوانان در بستری ورزشی است؛ آن هم فوتبال که طرفداران بسیاری دارد. داستان سریال لژیونر در مورد دو دوست قدیمی به نام بهمن با بازی حسن پورشیرازی و توفیق با بازی محمدرضا شریفی‌نیا است که همچون دو برادر زیر نظر یک پدر بزرگ شده‌اند اما شخصیت‌های متفاوتی دارند. حسن پورشیرازی نقش مجری ورزشی تلویزیون را ایفا می‌کند که به‌تازگی بازنشسته شده است و یک برنامه اینترنتی به نام «کارت زرد» به راه انداخته است که در آن مباحث و مسائل فوتبال را مطرح می‌کند. اما در نقطه مقابل او، محمدرضا شریفی‌نیا به‌عنوان یک دلال فوتبال که یک‌تنه می‌تواند پشت‌صحنه فوتبال را بچرخاند ظاهر شده است. لژیونر از درونمایه خوبی برخوردار بود که قابلیت این را داشت تا پرداخت بهتری داشته باشد که این اتفاق نیفتاد. اما همین که کمدی خاصی است و با آنچه تا به امروز با این مضمون دیده‌ایم، متفاوت است، در نوع خود کار ارزشمندی به‌حساب می‌آید.
آب‌پرور بعد از تجربه‌های بسیاری که در زمینه آثار پلیسی داشته، یک‌باره با لژیونر ژانرش را تغییر می‌دهد و کمدی می‌سازد و از بازیگران توانمند و شناخته‌شده‌ای هم دعوت به همکاری می‌کند؛ از‌جمله شریفی‌نیا و پورشیرازی. این دو بده‌بستان‌ها و پاسکاری‌های خوبی در طول داستان دارند؛ به‌خصوص از زمان ورود آلفردو، بازیکن خارجی که
اشپیتیم آرفی این نقش را بازی کرد.
بسیاری از منتقدان معتقدند که شخصیت‌ها مهم‌ترین عنصر یک اثر نمایشی هستند که در این مجموعه نویسنده و کارگردان تا حدودی توانستند به این توفیق دست پیدا کرده و شخصیت‌هایی در داستان خلق کنند که برای مخاطب ملموس و باورپذیر باشد. اما شاید بتوان گفت این تغییر ژانر یک‌باره کارگردان، مخاطبانی که او را می‌شناختند، غافلگیر کرد؛ تا جایی که در یک نشست نقد و بررسی گفته بود که بسیاری با تعجب درباره حضور من در این سریال در مقام کارگردان می‌گویند اما من فکر می‌کنم این موضوع شاید نشان‌دهنده ریسک و تیزهوشی تهیه‌کننده بود.
اما یکی از جذابیت‌های این سریال در کنار قصه و حضور بازیگران توانمند، حضور یک چهره خارجی بود که به زبان شیرین فارسی هم صحبت می‌کرد و همین فارسی صحبت‌کردنش باعث شد مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد. آرفی، بازیکن فوتبال و بازیگر آلبانیایی‌تبار اهل جمهوری کوزوو که با این سریال، بازی در تلویزیون ایران را تجربه کرد و بعد از آن هم در مجموعه «دیوار به دیوار» ایفای نقش کرد. او در سینما هم تجربیاتی کسب کرد اما با تلویزیون بیشتر شناخته شد و در مصاحبه‌هایش به این نکته اشاره کرده بود. درنهایت این‌که این مجموعه ارزش دیدن دوباره را دارد، چون برخی از سریال‌ها این قابلیت را دارند که در بازپخش‌ها دیده شوند. این سریال از شبکه آی فیلم پخش می‌شود.
زینب علیپور‌طهرانی | گروه رسانه
آب‌پرور بعد از تجربه‌های بسیاری که در زمینه آثار پلیسی داشته، یک‌باره با لژیونر ژانرش را تغییر می‌دهد و کمدی می‌سازد و از بازیگران توانمند و شناخته‌شده‌ای هم دعوت به همکاری می‌کند؛ از‌جمله شریفی‌نیا و پورشیرازی. این دو بده‌بستان‌ها و پاسکاری‌های خوبی در طول داستان دارند؛ به‌خصوص از زمان ورود آلفردو، بازیکن خارجی که
اشپیتیم آرفی این نقش را بازی کرد.
بسیاری از منتقدان معتقدند که شخصیت‌ها مهم‌ترین عنصر یک اثر نمایشی هستند که در این مجموعه نویسنده و کارگردان تا حدودی توانستند به این توفیق دست پیدا کرده و شخصیت‌هایی در داستان خلق کنند که برای مخاطب ملموس و باورپذیر باشد. اما شاید بتوان گفت این تغییر ژانر یک‌باره کارگردان، مخاطبانی که او را می‌شناختند، غافلگیر کرد؛ تا جایی که در یک نشست نقد و بررسی گفته بود که بسیاری با تعجب درباره حضور من در این سریال در مقام کارگردان می‌گویند اما من فکر می‌کنم این موضوع شاید نشان‌دهنده ریسک و تیزهوشی تهیه‌کننده بود.
اما یکی از جذابیت‌های این سریال در کنار قصه و حضور بازیگران توانمند، حضور یک چهره خارجی بود که به زبان شیرین فارسی هم صحبت می‌کرد و همین فارسی صحبت‌کردنش باعث شد مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد. آرفی، بازیکن فوتبال و بازیگر آلبانیایی‌تبار اهل جمهوری کوزوو که با این سریال، بازی در تلویزیون ایران را تجربه کرد و بعد از آن هم در مجموعه «دیوار به دیوار» ایفای نقش کرد. او در سینما هم تجربیاتی کسب کرد اما با تلویزیون بیشتر شناخته شد و در مصاحبه‌هایش به این نکته اشاره کرده بود. درنهایت این‌که این مجموعه ارزش دیدن دوباره را دارد، چون برخی از سریال‌ها این قابلیت را دارند که در بازپخش‌ها دیده شوند. این سریال از شبکه آی فیلم پخش می‌شود.
زینب علیپور‌طهرانی | گروه رسانه
