درواقع عرضه و تقاضا در تعادل نیست. این اتفاق نتیجه مستقیم کمبود برخی عوامل اقتصادی ایده‌آل است که از تعادل جلوگیری می‌کند. شکست بازار تأثیر منفی بر اقتصاد دارد، زیرا باعث می‌شود تخصیص منابع به شکلی بهینه انجام نگیرد. به‌بیان‌دیگر، هزینه‌های اجتماعی ناشی از تولید کالا یا خدمت (همه هزینه فرصت‌های منابعی که در ایجاد آن کالاها و خدمات وجود دارد) به حداقل نرسیده است و این به هدر رفتن منابع بسیاری منجر می‌شود.برای مثال، فرض کنید قانونی وضع شود که همه میوه‌فروشی‌ها را ملزم کند قیمت میوه‌های تولید بخش کشاورزی را برابر با قیمت میوه‌های وارداتی به فروش برسانند. این قانون که ممکن است برای حمایت از تولیدات داخلی وضع شده باشد، منجر می‌شود میوه‌هایی که معمولا با قیمت پایینی به فروش می‌رسیدند، چند برابر قیمت پیشین قیمت‌گذاری شوند و مصرف‌کننده دیگر تمایلی برای خرید آن نداشته باشد. به همین دلیل کشاورزان هم از تولید آن محصول صرف‌نظر می‌کنند و در این صورت اقتصاد با کاهش تولید منجر می‌شود و ممکن است حتی برای جبران این کاهش تولید مجبور به واردات آن میوه شود و درنتیجه آن، منابع زیادی به هدر رود. این اتفاق، نوعی شکست بازار تلقی می‌شود.