این سریال که جایگزین مجموعه مطرح سرزمین مادری شده، توانسته بینندگان پر‌و‌پا قرصی را برای خود دست‌و‌پا کند.  غریبه را سروش محمدزاده کارگردانی کرده که پیش از این سریال‌هایی مانند نوار زرد، سوران و همبازی را از او دیده بودیم. محمدزاده برای این سریال ترکیبی از بازیگرانی مانند حمید گودرزی که کمتر در سال‌های اخیر در قاب تلویزیون دیده شده تا بازیگران پرکارتری مانند پژمان بازغی و محیا دهقانی را به کار گرفته که در مجموع راضی‌کننده ظاهر شده‌اند، البته این سریال از چهره‌های جدید نیز بی‌بهره نیست. یکی از نقاط قوت غریبه به فیلمنامه آن برمی‌گردد که از سویی عشق و از سوی دیگر وظیفه است. سینا (با بازی پژمان بازغی) در ظاهر یک مدرس دانشگاه ولی درواقع یک مامور امنیتی است که درگیر پرونده پیچیده قاچاق دارو می‌شود؛ غافل از این‌که یک ضلع این پرونده مربوط به پدرخوانده متوفی اوست! او برای سامان‌دادن به اوضاع مالی خانواده از یک‌طرف و شناسایی شبکه قاچاق دارو هم در خانواده خود و هم در محل کار با چالش مواجه می‌شود.

در جریان اتفاقات با شخصیت‌های چندوجهی مانند دکتر ضیایی و خان‌بابایی مواجه می‌شویم که رفته‌رفته نقاب از چهره آنها کنار می‌رود، ولی این ماجرا یک سر دیگر هم دارد و آن داستان امیرعلی (با بازی حمید گودرزی) و تلما (با نقش‌آفرینی گلنوش قهرمانی) است که نقطه آغاز داستان است و... .

فیلمنامه غریبه از عنصر غافلگیری به‌خوبی بهره برده، به‌گونه‌ای که هر چند قسمت یک‌بار، مخاطب با اتفاق غیرمنتظره‌ای روبه‌رو می‌شود و به نقطه تاریک دیگری از ماجرای شخصیت‌های سریال و ویژگی‌های آنان نور تابانده می‌شود. موضوع اصلی سریال هم که در تلویزیون کمتر به آن پرداخته شده، مافیای دارو و عملیات پیچیده‌ای است که آنان برای دستیابی به اهداف خود طراحی می‌کنند؛ از جذب دختران باهوش گرفته تا قتل و خشونت. این موضوع با نحوه روایت تناسب کافی دارد؛ علاوه بر آن محمدزاده توانسته ریتم خوبی به این اتفاقات بدهد و در مجموع غریبه از آن سریال‌هایی است که اگر بیننده هنگام پخش آن مشغول کاری شود حتما بخشی از اتفاقات را از دست می‌دهد، چون همه چیز همان طور که به نظر می‌آید، نیست!

عاطفه کربلایی - روزنامه‌نگار