زباله‌سوز خوب است یا بد؟
زباله‌سوز هنوز احداث نشده و معلوم نیست پولش جور بشود یا نه، برخی فعالان محیط‌زیست جبهه گرفته‌اند كه اصلا چرا زباله‌سوز، حالا كه می‌خواهید پول خرج كنید طوری باشد كه آسیب بیشتری به محیط‌زیست نرسد. می‌گویند زباله‌سوز زباله‌ها را می‌سوزاند، اما گازهای سمی گلخانه تولید می‌كند و هوای دلپذیر استان‌های شمالی را آلوده و نفسگیر می‌كند.
محمد درویش، فعال محیط‌زیست دراین باره به جام‌جم می‌گوید: الان چند سالی است كه با توجه به خطر انتشار گازهای گلخانه‌ای حتی در اتحادیه اروپا هم توصیه می‌شود از روش‌های سوزاندن زباله یعنی زباله‌سوزها استفاده نشود و مسؤولان بروند به سمت كاهش سرانه تولید زباله و همچنین تفكیك زباله از مبدا به جای سوزاندن آنها و برگرداندن آن سرمایه‌های ارزشمند از طریق بازیافت‌شان.
درویش دراین خصوص به مكتب جدیدی به نام بلواكونومی یا اقتصاد آبی اشاره می‌كند و ادامه می‌دهد در این مكتب جدید گفته می‌شود كه ما در دنیای جدید چیزی به نام زباله نداریم و هرچیزی كه اسمش زباله است، درواقع ماده اولیه یك صنعت دیگر باید باشد. درواقع اگر چیدمان صنعت در یك كشور درست باشد، آن‌وقت می‌شود از بقایا و پسماند یك صنعت به عنوان ماده اولیه در یك صنعت دیگری استفاده كرد و به این ترتیب چالشی به نام زباله را به فرصت تبدیل كرد.
به گفته وی، از طرفی زباله‌سوزها نیاز به آب فراوان دارند و در كشورهایی مثل كشور ما كه در كمربند خشكی جهان قرار دارند، اصولا نابخردانه است كه ما منابع آبی‌مان را برای سوزندان زباله‌ها هدر بدهیم، پس بهترین كار این است كه اول برویم سراغ تفكیك زباله‌ها در مبدا و تلاش كنیم تا زباله‌های تر تبدیل به كمپوست و به مرور جایگزین كودهای شیمیایی شود تا بتوانیم محصولات غذایی باكیفیت‌تری برای مردم تهیه كنیم و همزمان مصرف كودهای شیمیایی را كاهش دهیم. زباله‌های خشك را هم به تفكیك شیشه و فلزات و... تفكیك و دوباره وارد چرخه استفاده كنیم. با این حساب و درنهایت چند درصد زباله‌های بیمارستانی و آلوده باقی می‌ماند كه امحای آنها هم دستورالعمال‌های خاص خودش را دارد.
به عقیده درویش روش خردمندانه همین است و بس و پناه بردن به زباله‌سوز كه همه جای دنیا منسوخ شده جای بحث و اشكال است.
مسؤولان شهری اما چندان موافق این مباحث محیط‌زیستی نیستند كمااین‌كه حاجی‌پور، رئیس سازمان مدیریت پسماند شهرداری رشت درخصوص زباله‌سوز سراوان به ما می‌گوید: ما به مشكل انتشار گازهای سمی گلخانه‌ای هم فكر كرده ایم و سراغ سازنده‌ای رفته‌ایم كه بالاترین استاندارد را درخصوص رعایت این موارد دارد.
به گفته وی شركت سازنده مورد قرارداد شهرداری رشت همین حالا در مركز یكی از شهرهای چین چندین زباله‌سوز احداث كرده كه گازهای سمی آنها قبل از خروج تصفیه و پایش می‌شود و از این نظر مشكلی نیست.
اما این‌كه چرا باید حتما از زباله‌سوز استفاده شود، سؤالی است كه حاجی‌پور درخصوصش می‌گوید ما الان مشكل تفكیك زباله در مبدا و مقصد شهرهایمان را نداریم، گرچه مردم همكاری خوبی ندارند، اما خود شهرداری این كار را انجام می‌دهد، با این حال هرچقدر هم كه زباله‌ها تفكیك شده باشند، باز خود زباله‌های تر وقتی به سایت می‌رسند، به همراه كیسه‌های پلاستیكی هستند كه 10 درصد زباله‌ها می‌شود و در كل 30 تا 40 درصد زباله‌ها موادی است كه جزو مواد عالی و كودی محسوب نمی‌شود و بازیافتی هم نیست و برای امحای آنها راهی بجز سوزاندن وجود ندارد. ضمن این‌كه این زباله‌ها در زباله‌سوز سوزانده و تبدیل به انرژی برق می‌شوند.
محمد درویش، فعال محیط‌زیست دراین باره به جام‌جم می‌گوید: الان چند سالی است كه با توجه به خطر انتشار گازهای گلخانه‌ای حتی در اتحادیه اروپا هم توصیه می‌شود از روش‌های سوزاندن زباله یعنی زباله‌سوزها استفاده نشود و مسؤولان بروند به سمت كاهش سرانه تولید زباله و همچنین تفكیك زباله از مبدا به جای سوزاندن آنها و برگرداندن آن سرمایه‌های ارزشمند از طریق بازیافت‌شان.
درویش دراین خصوص به مكتب جدیدی به نام بلواكونومی یا اقتصاد آبی اشاره می‌كند و ادامه می‌دهد در این مكتب جدید گفته می‌شود كه ما در دنیای جدید چیزی به نام زباله نداریم و هرچیزی كه اسمش زباله است، درواقع ماده اولیه یك صنعت دیگر باید باشد. درواقع اگر چیدمان صنعت در یك كشور درست باشد، آن‌وقت می‌شود از بقایا و پسماند یك صنعت به عنوان ماده اولیه در یك صنعت دیگری استفاده كرد و به این ترتیب چالشی به نام زباله را به فرصت تبدیل كرد.
به گفته وی، از طرفی زباله‌سوزها نیاز به آب فراوان دارند و در كشورهایی مثل كشور ما كه در كمربند خشكی جهان قرار دارند، اصولا نابخردانه است كه ما منابع آبی‌مان را برای سوزندان زباله‌ها هدر بدهیم، پس بهترین كار این است كه اول برویم سراغ تفكیك زباله‌ها در مبدا و تلاش كنیم تا زباله‌های تر تبدیل به كمپوست و به مرور جایگزین كودهای شیمیایی شود تا بتوانیم محصولات غذایی باكیفیت‌تری برای مردم تهیه كنیم و همزمان مصرف كودهای شیمیایی را كاهش دهیم. زباله‌های خشك را هم به تفكیك شیشه و فلزات و... تفكیك و دوباره وارد چرخه استفاده كنیم. با این حساب و درنهایت چند درصد زباله‌های بیمارستانی و آلوده باقی می‌ماند كه امحای آنها هم دستورالعمال‌های خاص خودش را دارد.
به عقیده درویش روش خردمندانه همین است و بس و پناه بردن به زباله‌سوز كه همه جای دنیا منسوخ شده جای بحث و اشكال است.
مسؤولان شهری اما چندان موافق این مباحث محیط‌زیستی نیستند كمااین‌كه حاجی‌پور، رئیس سازمان مدیریت پسماند شهرداری رشت درخصوص زباله‌سوز سراوان به ما می‌گوید: ما به مشكل انتشار گازهای سمی گلخانه‌ای هم فكر كرده ایم و سراغ سازنده‌ای رفته‌ایم كه بالاترین استاندارد را درخصوص رعایت این موارد دارد.
به گفته وی شركت سازنده مورد قرارداد شهرداری رشت همین حالا در مركز یكی از شهرهای چین چندین زباله‌سوز احداث كرده كه گازهای سمی آنها قبل از خروج تصفیه و پایش می‌شود و از این نظر مشكلی نیست.
اما این‌كه چرا باید حتما از زباله‌سوز استفاده شود، سؤالی است كه حاجی‌پور درخصوصش می‌گوید ما الان مشكل تفكیك زباله در مبدا و مقصد شهرهایمان را نداریم، گرچه مردم همكاری خوبی ندارند، اما خود شهرداری این كار را انجام می‌دهد، با این حال هرچقدر هم كه زباله‌ها تفكیك شده باشند، باز خود زباله‌های تر وقتی به سایت می‌رسند، به همراه كیسه‌های پلاستیكی هستند كه 10 درصد زباله‌ها می‌شود و در كل 30 تا 40 درصد زباله‌ها موادی است كه جزو مواد عالی و كودی محسوب نمی‌شود و بازیافتی هم نیست و برای امحای آنها راهی بجز سوزاندن وجود ندارد. ضمن این‌كه این زباله‌ها در زباله‌سوز سوزانده و تبدیل به انرژی برق می‌شوند.
