دل زن پر است از آقا رضا. دوست خانوادگی‌ای كه در شهر محل سكونتشان، كارهای خیرخواهانه زیاد انجام داده است، از ساخت مدرسه تا ساخت درمانگاه. همین می‏شود كه به عنوان شریك كاری انتخابش می‏كند و حساب مشتركی را هم با هم، در بانكی باز می‌کند. اینها اما اول ماجراست. پول‎هایی كه از حساب هر روز كم‏ و كمتر می‏شود. هزینه‏هایی كه از جیب مشترك آنها بدون هیچ دلیلی كسر می‏شود. مسدودی حساب و مراجعه به دادسرا داستان‏های بعدی هستند. درآوردن ریز حساب بعدها مشخص می‏كند كه حدود
12میلیون تومان از جیب این خانم رفته است، پولی كه قرار نیست به او برگردد. درددل زن كه تمام می‎شود، خانم میانسالی آرام می‏گوید: «پس من به خاطر 5/1 میلیون تومان بروم خانه.» ماجرای كسر 5/1میلیون تومان از او، داستان آشنایی است. داستان عابربانك و پول دستی گرفتن. او تعریف می‏كند كه یك آقا، 150هزار تومان به او دستی می‏دهد و درعوض از او می‏خواهد كه به خاطر این‌كه در كارتش 150هزار تومان نبوده، او این میزان پول را به كارتی واریز كند، عمل خیری كه به انتقال 5/1 میلیون تومان ختم می‏شود: «من به این آقا گفتم كه یك صفر زیاد زده است اما گوش نداد و بعد از این كه انتقال انجام شد، فرار كرد.» حالا ساختمان خلوت شده است، خیلی‎ها برگه رسیدگی به دست، راهی پلیس فتا در نزدیكی میدان هفتم‌تیر هستند تا برای رسیدگی به شكایت و روند پرونده خود را به پلیسی كه حواسش به همه چیز است، برسانند. جلوی در دادسرا، موتوری‎ها و تاكسی‎ها داد می‏زنند: «دربست پلیس فتا...»