رسانه جایگاه اتفاق است. گاهی پوشش آن و گاهی نیز خلق اتفاق. مخاطب هر دو را می‌بیند و اگر صادقانه باشد، همراهی می‌کند. همه سرمایه ما همین است. که مردم اتفاق را با ما تماشا کنند و روایتمان از اتفاق را دوست داشته باشند.  غیر از آن باشد قافیه را می‌بازیم. نزدیک سه دهه است که دانش‌آموز بزرگان در رسانه هستم. تلاش کرده‌ام به اصول حرفه‌ای پایبند باشم و به مخاطبم احترام بگذارم.  این روزها به یک اتفاق جمعی قدم گذاشته‌ایم. اتفاقی که می‌تواند آغاز یک راه نو و رویکردی متفاوت در تلویزیون باشد.
به همراهی و حوصله‌ مخاطبان بسیار نیازمندیم تا در کنار هم بتوانیم معیاری نو در ساخت یک برنامه‌ آگاهی‌بخش تجربه کنیم.
یک گروه جوان و حرفه‌ای همراهی‌ام می‌کنند و تلاش کرده‌ام که اجرایی متفاوت داشته باشم تا در این روزهای سخت بتوانیم دقیقه‌هایی گران‌سنگ از مردم را به امانت بگیریم و آن را با هیجان، تجربه و آگاهی بیامیزیم.
می‌دانیم که در این همنشینی ارزشمند، همواره محتاج راهنمایی و نقد مردم خواهیم بود و البته امیدواریم که بتوانیم وظیفه ذاتی‌مان در خدمتگزاری به مخاطب فرهیخته و سختگیر ایرانی را با نمره‌ای قابل قبول به انجام برسانیم.
در این مسیر و در هر لحظه از همکاران جوان و سختکوشم، فراوان آموخته‌ام و می‌دانم برق امیدی که در نگاه آنهاست و اشتیاق جان‌بخشی که برای ساخت این برنامه دارند با شعور و اندیشه‌ مخاطب ارجمند رسانه گره خواهد خورد و اتفاقی شایسته‌ نگاه بلند هموطن‌هایم رخ خواهد داد.
ما به استانداردهای متفاوت، جذابیت‌های تازه، روش‌های نو و پروژه‌های بزرگ جمعی نیاز داریم. و این اتفاق خواهد افتاد. همین جمعه.