نشان درجه یك هنری به بهروز رضوی اهدا شد
بهروزی یك صدا
بهروز رضوی صدای ماندگاری است كه بعد از حدود نیم قرن حضور در رادیو نشان درجه یك هنری دریافت كرد. آیین تجلیل از این گوینده پیشكسوت در ساختمان شهدای رادیو برگزار شد و در آن همكاران رضوی همچون مریم نشیبا، عذرا وكیلی، رشید كاكاوند و... حضور داشتند و درباره او صحبت كردند. همچنین حمید شاه‌آبادی، معاون صدا؛ محمدجعفر محمدزاده، مدیر شبكه رادیویی ایران، علیرضا حبیبی، مدیر رادیو فرهنگ؛ صادق رحمانیان، مدیر سابق شبكه رادیویی فرهنگ؛ سیدمحمد طباطبایی، دبیر شورای ارزیابی نویسندگان، هنرمندان و شاعران و مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشكسوت و... از دیگر حاضران این جلسه بودند.
هنری كه قدر دید
در این جلسه صادق رحمانیان، مدیر سابق شبكه رادیویی فرهنگ و از اعضای شورای موسیقی معاونت صدا بیان كرد: پیشینه بهروز رضوی نشان می‌دهد هم قبل انقلاب و هم بعد از آن فعالیت داشته، این به دلیل هنر والایش بوده كه در همه دوران قدر دیده است. از ویژگی‌های مهم بهروز عاشق رادیو بودن است و به‌رغم فعالیتش در سینما و تلویزیون هرگز رادیو را ترك نكرد.
علیرضا حبیبی، مدیر رادیو فرهنگ هم گفت: شاید كمتر كسی بداند بهروز رضوی از سادات است. او پیرو مكتب اهل‌بیت و دارای شخصیتی چند ساحتی است. وی شاعر، بازیگر و روزنامه‌نگار است و هنرنمایی‌اش در رادیو قله ابعاد شخصیتی اوست.
فراموش نمی‌كنم
در این مراسم مریم نشیبا از پیشكسوتان رادیو بیان كرد: با این‌كه خروج از منزل برایم راحت نبود، اما به خاطر بهروز به اینجا آمدم. او ایستاد و با احساس فراوان، خاطراتی از همكاری‌هایش با بهروز رضوی و برنامه كتاب شب گفت.
نشیبا همچنین بیان كرد: اولین‌باری كه برای خواندن خبر به استودیو رفته بودم بهروز رضوی از تهیه‌كننده فرصتی چند ثانیه‌ای گرفت و آنچنان من را به مردم معرفی كرد كه تا آخر عمر فراموش نخواهم كرد.
نامی كه بزرگ شد
مرتضی امیری اسفندقه، شاعر، یكی از حاضران این جلسه بود كه در صحبت‌هایش درباره رضوی بیان كرد: بهروز رضوی آنقدر هنرمند بوده است كه بگذارد به او استاد نگویند. اسم كوچكش بزرگ شده است. مثل قیصر، اخوان، فروغ و... من به نشان درجه یك هنری تبریك می‌گویم كه بهروز قبولش كرد.
در پایان دوست دارم بیتی بخوانم: آفاق از چراغ صدای تو روشن است/ خاموشیت مباد كه فریاد میهنی.
صدایی فرهیخته
رشید كاكاوند، مجری و پژوهشگر ادبیات فارسی درباره بهروز رضوی گفت: نشان درجه یك هنری برای بهروز رضوی نیست. چون او آدم درجه یك هنری است. نشان درجه یك هنری برای ماست كه از این پس گردنمان را بلند بگیریم و بگوییم فهمیدیم بهروز رضوی درجه یك است. باید پیش از اینها به این نتیجه می‌رسیدیم. صدای بهروز رضوی فرهیخته است. باید این صدا را بالای دست بگیریم و به جوان‌ترها نشان دهیم چطور ممكن است یك صدا فقط خوب نباشد، بلكه صاحب فرهنگ و دانش هم باشد. فكر نمی‌كنم بهروز رضوی پرور باشیم و فرهنگ ما بتواند آدم‌هایی در این قواره درست كند. این را بدون تعارف می‌گویم. به جوان‌ترهایی كه تازه وارد می‌شوند می‌گویم خواسته مخاطب صرفا صدای باكیفیت نیست، پشت صدا باید جهانی باشد كه به احترام آن جهان سكوت می‌كنیم و گوش می‌دهیم. پر كردن پشت صدا، 50 سال ممارست و تمرین می‌خواهد. جهان پرسروصدای ما، بعضی صداها را نمی‌تواند فراموش كند. صدای بهروز رضوی یكی از این صداهای فراموش نشدنی است. او قدر صدایش را می‌داند و هر آگهی را نمی‌خواند.
جمع مثبت‌ها
عذرا وكیلی به جام‌جم گفت: حدود 50 سال است در رادیو هستم، اما همكاری‌ام با آقای رضوی بعد از انقلاب شروع شد. در داستان‌های شب رادیو، ایشان گوینده و من تهیه‌كننده بودم. گاهی در نمایش مواردی تغییر می‌كرد؛ ایشان با این‌كه راه خانه‌شان از رادیو دور بود، سریع می‌آمدند و متن را دوباره می‌خواندند. خوشحالم چنین مراسمی برگزار می‌شود چون جوان‌ها هم متوجه می‌شوند بالاخره یك روز دیده می‌شوند. صدا، اخلاق، درست خواندن و رفتار همگی برای یك گوینده مهم است و این ویژگی‌های مثبت در آقای رضوی وجود دارد.
رادیو با من عجین است
بهروز رضوی هم ضمن تشكر از دوستانش گفت: من در عمرم به جدم قسم نخوردم، برای همین دوستان نمی‌دانستند سید هستم. قسم می‌خورم هیچ‌وقت از امكاناتم برای خودم بهره‌برداری شخصی نكردم. از آذر 47 بدون وقفه مشغول به كار هستم و سعی كردم منیت در صدایم نباشد. همیشه فكر كردم متن را به گونه‌ای بخوانم كه جور دیگری نتوان خواند. رادیو با من عجین است و علاقه‌مندی‌ام به رادیو دست من نیست. از كودكی اهل خانه از دست من در عذاب بودند، چون همه برنامه‌ها را گوش می‌دادم. رادیو گرم‌ترین و صمیمی‌ترین رسانه است.
رادیو را به همه چیز ترجیح می‌دهم
رضوی در حاشیه این مراسم به پرسش‌های خبرنگار جام‌جم پاسخ داد.
گفتید از كودكی به رادیو علاقه داشتید. هیچ وقت در این عرصه چنین روزی را برای خودتان تصور كرده بودید؟
هرگز. به این چیزها فكر نمی‌كردم. فقط عاشق بودم. آنقدر عاشق رادیو بودم كه صبح زود باید برنامه صبحگاهی آن را گوش می‌دادم و بعد به مدرسه می‌رفتم. یادم هست یكی برنامه سلام، صبح بخیر بود كه آقای مانی اجرا می‌كردند. دیگری هم برنامه پنج و سه دقیقه كه بعدازظهرها خانم اربابی و آقای مانی اجرا می‌كردند. همه بخش‌های موسیقی مثل گل‌ها را گوش می‌دادم. حتی می‌دانستم كدام خواننده‌ها چه روزهایی برنامه دارند. تنها سرگرمی‌مان رادیو بود و به همین خاطر با آن ارتباط خوبی برقرار كرده بودم. با علاقه‌مندی به این رسانه آمدم و كارم را با نویسندگی آغاز كردم. بعد از مدتی كار گویندگی هم شروع شد.
صدای شما برای خیلی‌ها خاطره‌ساز است. چه صدایی برای خودتان خاطره‌انگیز است و دوستش دارید؟
همه صداهای دوستانم. صداهایی مثل مرحوم سارنگ، رامین فرزاد و همه كسانی كه از آنها یاد گرفتم. یادشان بخیر. از این عزیزان فقط در امر صدا و گویندگی نیاموختم بلكه اصول زندگی، حرفه و برخورد با كار هم یاد گرفتم. خوشحالم از حضورشان بهره بردم و كاری را انجام می‌دهم كه دوستش دارم.
جایی گفته‌اید كه رادیو را به دوبله ترجیح می‌دهید.
من رادیو را به همه چیز ترجیح می‌دهم.
این در حالی است كه بسیاری فكر می‌كنند با دوبله بیشتر دیده می‌شوند.
من اصلا اصراری به این كار ندارم. اگر عقلم مثل الان می‌رسید، هیچ‌وقت به تلویزیون نمی‌آمدم و در همین رادیو می‌ماندم.
چرا؟
چون رادیو بی‌مزاحمت‌تر است. من این‌كه چهره‌ام را در خیابان بشناسند دوست ندارم. وقتی از جوی می‌خواهم بپرم باید مواظب باشم تا یك وقت نگویند بی‌ریخت پرید. باید در كوچك‌ترین كارها هم مراقب رفتارم باشم تا برازنده آن بهروز رضوی باشم كه مردم می‌شناسند. تلویزیون از این مدل، دست و پا بستگی‌ها دارد.
در این جلسه صادق رحمانیان، مدیر سابق شبكه رادیویی فرهنگ و از اعضای شورای موسیقی معاونت صدا بیان كرد: پیشینه بهروز رضوی نشان می‌دهد هم قبل انقلاب و هم بعد از آن فعالیت داشته، این به دلیل هنر والایش بوده كه در همه دوران قدر دیده است. از ویژگی‌های مهم بهروز عاشق رادیو بودن است و به‌رغم فعالیتش در سینما و تلویزیون هرگز رادیو را ترك نكرد.
علیرضا حبیبی، مدیر رادیو فرهنگ هم گفت: شاید كمتر كسی بداند بهروز رضوی از سادات است. او پیرو مكتب اهل‌بیت و دارای شخصیتی چند ساحتی است. وی شاعر، بازیگر و روزنامه‌نگار است و هنرنمایی‌اش در رادیو قله ابعاد شخصیتی اوست.
فراموش نمی‌كنم
در این مراسم مریم نشیبا از پیشكسوتان رادیو بیان كرد: با این‌كه خروج از منزل برایم راحت نبود، اما به خاطر بهروز به اینجا آمدم. او ایستاد و با احساس فراوان، خاطراتی از همكاری‌هایش با بهروز رضوی و برنامه كتاب شب گفت.
نشیبا همچنین بیان كرد: اولین‌باری كه برای خواندن خبر به استودیو رفته بودم بهروز رضوی از تهیه‌كننده فرصتی چند ثانیه‌ای گرفت و آنچنان من را به مردم معرفی كرد كه تا آخر عمر فراموش نخواهم كرد.
نامی كه بزرگ شد
مرتضی امیری اسفندقه، شاعر، یكی از حاضران این جلسه بود كه در صحبت‌هایش درباره رضوی بیان كرد: بهروز رضوی آنقدر هنرمند بوده است كه بگذارد به او استاد نگویند. اسم كوچكش بزرگ شده است. مثل قیصر، اخوان، فروغ و... من به نشان درجه یك هنری تبریك می‌گویم كه بهروز قبولش كرد.
در پایان دوست دارم بیتی بخوانم: آفاق از چراغ صدای تو روشن است/ خاموشیت مباد كه فریاد میهنی.
صدایی فرهیخته
رشید كاكاوند، مجری و پژوهشگر ادبیات فارسی درباره بهروز رضوی گفت: نشان درجه یك هنری برای بهروز رضوی نیست. چون او آدم درجه یك هنری است. نشان درجه یك هنری برای ماست كه از این پس گردنمان را بلند بگیریم و بگوییم فهمیدیم بهروز رضوی درجه یك است. باید پیش از اینها به این نتیجه می‌رسیدیم. صدای بهروز رضوی فرهیخته است. باید این صدا را بالای دست بگیریم و به جوان‌ترها نشان دهیم چطور ممكن است یك صدا فقط خوب نباشد، بلكه صاحب فرهنگ و دانش هم باشد. فكر نمی‌كنم بهروز رضوی پرور باشیم و فرهنگ ما بتواند آدم‌هایی در این قواره درست كند. این را بدون تعارف می‌گویم. به جوان‌ترهایی كه تازه وارد می‌شوند می‌گویم خواسته مخاطب صرفا صدای باكیفیت نیست، پشت صدا باید جهانی باشد كه به احترام آن جهان سكوت می‌كنیم و گوش می‌دهیم. پر كردن پشت صدا، 50 سال ممارست و تمرین می‌خواهد. جهان پرسروصدای ما، بعضی صداها را نمی‌تواند فراموش كند. صدای بهروز رضوی یكی از این صداهای فراموش نشدنی است. او قدر صدایش را می‌داند و هر آگهی را نمی‌خواند.
جمع مثبت‌ها
عذرا وكیلی به جام‌جم گفت: حدود 50 سال است در رادیو هستم، اما همكاری‌ام با آقای رضوی بعد از انقلاب شروع شد. در داستان‌های شب رادیو، ایشان گوینده و من تهیه‌كننده بودم. گاهی در نمایش مواردی تغییر می‌كرد؛ ایشان با این‌كه راه خانه‌شان از رادیو دور بود، سریع می‌آمدند و متن را دوباره می‌خواندند. خوشحالم چنین مراسمی برگزار می‌شود چون جوان‌ها هم متوجه می‌شوند بالاخره یك روز دیده می‌شوند. صدا، اخلاق، درست خواندن و رفتار همگی برای یك گوینده مهم است و این ویژگی‌های مثبت در آقای رضوی وجود دارد.
رادیو با من عجین است
بهروز رضوی هم ضمن تشكر از دوستانش گفت: من در عمرم به جدم قسم نخوردم، برای همین دوستان نمی‌دانستند سید هستم. قسم می‌خورم هیچ‌وقت از امكاناتم برای خودم بهره‌برداری شخصی نكردم. از آذر 47 بدون وقفه مشغول به كار هستم و سعی كردم منیت در صدایم نباشد. همیشه فكر كردم متن را به گونه‌ای بخوانم كه جور دیگری نتوان خواند. رادیو با من عجین است و علاقه‌مندی‌ام به رادیو دست من نیست. از كودكی اهل خانه از دست من در عذاب بودند، چون همه برنامه‌ها را گوش می‌دادم. رادیو گرم‌ترین و صمیمی‌ترین رسانه است.
رادیو را به همه چیز ترجیح می‌دهم
رضوی در حاشیه این مراسم به پرسش‌های خبرنگار جام‌جم پاسخ داد.
گفتید از كودكی به رادیو علاقه داشتید. هیچ وقت در این عرصه چنین روزی را برای خودتان تصور كرده بودید؟
هرگز. به این چیزها فكر نمی‌كردم. فقط عاشق بودم. آنقدر عاشق رادیو بودم كه صبح زود باید برنامه صبحگاهی آن را گوش می‌دادم و بعد به مدرسه می‌رفتم. یادم هست یكی برنامه سلام، صبح بخیر بود كه آقای مانی اجرا می‌كردند. دیگری هم برنامه پنج و سه دقیقه كه بعدازظهرها خانم اربابی و آقای مانی اجرا می‌كردند. همه بخش‌های موسیقی مثل گل‌ها را گوش می‌دادم. حتی می‌دانستم كدام خواننده‌ها چه روزهایی برنامه دارند. تنها سرگرمی‌مان رادیو بود و به همین خاطر با آن ارتباط خوبی برقرار كرده بودم. با علاقه‌مندی به این رسانه آمدم و كارم را با نویسندگی آغاز كردم. بعد از مدتی كار گویندگی هم شروع شد.
صدای شما برای خیلی‌ها خاطره‌ساز است. چه صدایی برای خودتان خاطره‌انگیز است و دوستش دارید؟
همه صداهای دوستانم. صداهایی مثل مرحوم سارنگ، رامین فرزاد و همه كسانی كه از آنها یاد گرفتم. یادشان بخیر. از این عزیزان فقط در امر صدا و گویندگی نیاموختم بلكه اصول زندگی، حرفه و برخورد با كار هم یاد گرفتم. خوشحالم از حضورشان بهره بردم و كاری را انجام می‌دهم كه دوستش دارم.
جایی گفته‌اید كه رادیو را به دوبله ترجیح می‌دهید.
من رادیو را به همه چیز ترجیح می‌دهم.
این در حالی است كه بسیاری فكر می‌كنند با دوبله بیشتر دیده می‌شوند.
من اصلا اصراری به این كار ندارم. اگر عقلم مثل الان می‌رسید، هیچ‌وقت به تلویزیون نمی‌آمدم و در همین رادیو می‌ماندم.
چرا؟
چون رادیو بی‌مزاحمت‌تر است. من این‌كه چهره‌ام را در خیابان بشناسند دوست ندارم. وقتی از جوی می‌خواهم بپرم باید مواظب باشم تا یك وقت نگویند بی‌ریخت پرید. باید در كوچك‌ترین كارها هم مراقب رفتارم باشم تا برازنده آن بهروز رضوی باشم كه مردم می‌شناسند. تلویزیون از این مدل، دست و پا بستگی‌ها دارد.
