درمان حیات وحش با خصوصیسازی اصولی
یادداشت: هومن ملوکپور درمانگر حیات وحش
مســــــاله بازپـــــــروری حیوانــــــات آسیبدیده در طبیعت هیچگاه برای مسؤولان سازمان محیطزیست موضوع جذابی نبوده است. شاهد مثال آن هم این که با وجود پیگیریها و درخواستهای متعدد فعالان محیطزیست از دولت برای ایجاد چند مرکز دیگر بازپروری حیات وحش در کنار کلینیک پردیسان، این مرکز در دو دهه گذشته به عنوان تنها مرکز تخصصی تیمار حیات وحش باقی مانده است. مهمترین علت این رویکرد سازمان محیطزیست به مساله بازپروری حیات وحش نیز چیزی نیست جز انجام اقدامات علمی در راستای درمان و نگهداری از حیوانات آسیبدیده در طبیعت و مسؤولان این سازمان که سالهاست با کمبود بودجه دستوپنجه نرم میکنند، به نوعی میخواهند با به تعطیلی کشاندن کلینیک پردیسان، بخشی از هزینههای آنرا بکاهند.
نکته دیگر این که بخش زیادی از حیوانات موجود در کلینیک پردیسان به علت آسیبهای شدید وارده یا به دلیل این که از نوزادی در این مرکز حضور داشتهاند، قابلیت بازگشت به طبیعت را ندارند. در چنین شرایطی هم وقتی مسؤولان سازمان محیطزیست ادعا میکنند قصد باغوحشداری ندارنـــــد، بایــــد به جــــای واگـــــذاری حیوانات این مرکز به باغوحشهای غیراستاندارد، بودجهای را از مجلس درخواست کنند و مراکز مجهزی را برای نگهداری از این حیوانات در خارج از محوطه پارک پردیسان ایجاد کنند. البته ما امروز چنین باغوحشهایی را در نقاط مختلفی از کشور داریم، اما در هیچکدام آنها استانداردهای لازم برای نگهداری از حیوانات رعایت نمیشود. نکته ایناست که ما امروز باید همپای دیگر کشورها به جای ساخت باغوحشهای بیشتر به سمت تاسیس پارکهای حیات وحش مدرن حرکت کنیم. یعنی به جای این که حیوانات را داخل قفس بیندازیم، آنها را در محیط نیمهطبیعی رها کنیم و بعد به تماشایشان برویم. در این شرایط بخش خصوصی نیز میتواند در کنار درآمدزایی از پارک وحش، چند مرکز اقامتی و تفریحی در کنار این پارکهای وحش ایجاد کند و سازمان محیطزیست هم میتواند از بخش خصوصی بخواهد در ازای فرصتی که برای درآمدزاییاش فراهم شده است، بخشی از درآمدش را به درمان و بازپروری حیات وحش اختصاص دهد.
اما با وجود این که چنین راهکارهای متنوعی برای جذب سرمایهگذار بخش خصوصی برای تامین هزینههای لازم بازپروری حیات وحش در کشور وجود دارد، به نظر میرسد متولیان فعلی سازمان محیطزیست اصولا هیچ ارادهای برای انجام این راهکارها ندارند. مساله اصلی هم این که اساسا موضوع حیات وحش اولویت خاصی برای مدیران این سازمان ندارد و در این شرایط نیز باید منتظر روزهای تاریکتر برای آینده حیات وحش ایران و همچنین برای کلینیک پردیسان باشیم.