ایران در طول جنگ تحمیلی، 252 بار با حدود 6000بمب، مورد حمله شیمیایی رژیم بعث عراق قرار گرفت. بمباران‌های شیمیایی رژیم از همان سال اول جنگ شروع شد و تا سال‌های آخر ادامه یافت؛ میدان جنگ و شهر و روستا هم سرش نمی‌شد. یک روز نشان بمب‌افکن‌های دشمن روی خاکریزها و جبهه‌های جنگ زوم می‌شد و گاهی روی روستاها و شهرهای پرجمعیت؛ از خوزستان در جنوب کشور گرفته تا آذربایجان، کرمانشاه، کردستان و ... . یکی از مناطق پرجمعیتی که هدف بمب‌های شیمیایی عراقی‌ها قرار گرفت،​ شهر پرجمعیت سردشت در آذربایجان‌غربی بود. در این بمباران که هفتم تیرماه 1366 صورت گرفت، حدود 130 نفر به شهادت رسیدند و بیش از 8000نفر در معرض گازهای سمی قرار گرفته و دچار مصدومیت شیمیایی شدند که بسیاری از آنها همچنان با عوارض بدخیم شیمیایی دست‌به‌گریبان هستند. درست یک‌سال و 24‌روز بعد از حمله سردشت، یعنی صبح 31 تیرماه 1367 استان کرمانشاه مورد اصابت بمب‌افکن‌ها قرار گرفت؛ نه یک‌بار و یک منطقه، که ده‌ها نقطه در چهار شهرستان این استان. بمب‌افکن‌های عراقی بمب‌های شیمیایی خود حاوی گازهای خردل و اعصاب را روی سر روستاهای نساردیره، نساردیره‌سفلی و شاهمار دیره از توابع شهرستان گیلانغرب، شیخ‌صله از توابع شهرستان ثلاث‌باباجانی، دودان از توابع شهرستان پاوه و روستای زرده از توابع شهرستان دالاهو فروریختند. بمب‌های دشمن نه‌تنها به شهادت و مجروحیت شمار زیادی از هموطنان‌مان منجر شد و عوارضی چون بیماری‌های اعصاب، سرطان، تاول‌های پوستی و سرفه‌های بی‌امان را در جسم و جان مردم نجیب این مناطق نشاند که دام‌ها، زمین‌های کشاورزی و باغات آنها را هم نابود و آب و خاک‌شان را آلوده کرد تا برای سال‌های متوالی شاهد تولد نوزادانی با انواع بیماری‌های مادرزادی باشیم.