چند کلمه حرف از قول بازیکنان استقلال که بوی اعتراض می‌داد و سپس دست گرفتن هواداران رقیب یعنی پرسپولیس. بازیکنان استقلال پس از بازی با نساجی برای این‌که عمق فاجعه مدیریتی در استقلال را نشان بدهند از این حرف زدند که برای تیم ما زشت است که وقتی به رستوران می‌رویم یک وعده غذای مناسب نیست.
این اظهار نظرها کافی بود تا فضای مجازی پر شود از کنایه‌های عجیب و غریب. کانال‌های پرسپولیسی انواع و اقسام فیلم‌ها، تصاویر متحرک و ... را منتشر می‌کردند و با تمسخر از این می‌گفتند که آبی‌ها حتی غذا ندارند و حالا که نتیجه نمی‌گیرند دنبال بهانه هستند. تیر آخر را اما یکی از به ظاهر هواداران پرسپولیس زد، خانمی که دوربین را دست یکی از دوستانش داده بود.
در فیلمی که باز هم در فضای مجازی و در کانال‌های پرسپولیسی منتشر شد این خانم در حالی که یک عدد ظرف غذای یک بار مصرف در دست دارد به سمت در باشگاه می‌رود و آن را روی دستگیره در آویزان می‌کند؛ یعنی این‌که برای استقلالی‌ها یک عدد غذای گرم آورده است.یک  کری‌خوانی زننده. در همه جای جهان کری بین هواداران فوتبال وجود دارد اما بی‌احترامی کمتر دیده شده یا اگر هم بوده به فضای ورزشگاه خلاصه شده و خلاص.
چند روز پس از این اتفاق و احتمالا برای این‌که آبی‌ها تلافی آن ظرف غذا را کرده باشند در باشگاه پرسپولیس را به رنگ آبی درآوردند!
آنها حتی به اعلامیه مهرداد میناوند و علی انصاریان هم رحم نکردند و پاشیدن رنگ آبی روی عکس این دو تازه مرحوم آخرین تلاش جدی آنها برای کشتن اخلاق بود. البته این برای اولین‌بار در فوتبال ایران و کری‌خوانی بین هواداران نبوده و بدون شک آخرین آن هم نخواهد بود. بارها و بارها دیده شده که حتی به سنگ قبر استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌ها هم رحم نکرده‌اند و با مخدوش کردن عکس اسطوره‌ها دل‌های زیادی را به درد آورده‌اند.
این تازه یک روی سکه است. وقتی خود بازیکنان و مربیان به هم رحم نمی‌کنند و با الفاظ و رفتارهای عجیب و غریب از خجالت یکدیگر در می‌آیند دیگر نمی‌شود توقعی از هوادارنماها داشت. فوتبال ایران مدت ‌هاست با زشتی عجین شده و هیچ دوستی و رفاقتی در آن دیده نمی‌شود. فوتبال ایران سراسر دعوا و تهمت است و خبری از جوانمردی نیست. جالب اینجاست که فقط کافی است تا یک نفر از دنیا برود. آن وقت است که که همه عزیز می‌شوند، گله‌ها و کنایه‌ها را کنار می‌گذارند و برای چند روز هم که شده روی خوش را به هم نشان می‌دهند، اما فقط برای چند روز. نمونه‌اش درگذشت مهرداد میناوند و علی انصاریان. این دو اتفاق باعث شد تا اتحاد و همدلی فوتبالی‌ها به‌خصوص سرخابی‌ها شکل بگیرد. گویا مهرداد و علی ریسمان پاره شده همدلی فوتبالی‌ها را باردیگر به‌هم گره زدند اما چرا این رفتارها در زمانی که خبری از تسلیت نیست رخ نمی‌دهد؟ اشک‌های کاپیتان استقلال برای یک پرسپولیسی، مصاحبه بدون کری فتح‌ا... زاده، غم علی منصوریان و در نهایت ادای احترام آبی‌ها به بازیکنی که اعتراف کرده بود به خاطر لجبازی با بعضی پرسپولیسی‌ها به استقلال آمده از نکات قابل‌توجه است .با این حال همه اینها فقط برای مدت کوتاهی دوام دارد و یکی دو هفته که بگذرد روز از نو می‌شود، کری‌های سخیف جان تازه‌ای می‌گیرند و این اخلاق است که زیر همه حملات آبی و قرمز جان می‌دهد.