انواع فیکوس در ایران
گیاهان موجود در طبیعت در تقسیم‌بندی‌های علمی هرکدام به یک خانواده گیاهی تعلق دارند. یکی از این خانواده‌ها خانواده توت یا انجیر است. علاوه‌بر درخت توت، انجیر و کاکائو، تعدادی از گل و گیاهان زینتی هم متعلق به این خانواده هستند. ازجمله فیکوس که بیش از 600 گونه دارد. در بیشتر انواع آن برگ‌ها دارای کرک نرمی است به جز فیکوس معمولی. شکل رگبرگ‌ها کلید شناسایی و عامل تشخیص گونه‌های مختلف است. انواعی از آن که در ایران وجود دارند عبارتند از:
فیکوس معمولی یا الاستیکا: فیکوسی است که در بیشتر خانه‌ها نگهداری می‌شود. برگ‌های درشت، براق و جوانه‌های قرمزرنگی دارد. این گل انواع ابلق هم دارد.
فیکوس برگ ریز یا فیکوس پیچ: رشد آن رونده و شبیه عشقه است. نام علمی‌اش فیکوس پومیلا است و به وسیله قلمه ساقه تکثیر می‌شود.
فیکوس برگ‌پهن یا لیراتا: برگ‌های فوق‌العاده بزرگی داردکه پنج‌ضلعی و شبیه ویولن هستند. رگبرگ‌های درشتش شکل منحصربه‌فردی به گل داده است.
فیکوس ابلق: برگ‌های آن شبیه فیکوس معمولی و لبه برگ‌ها شیری‌رنگ است.
فیکوس برگ تبریزی: برگ‌های آن شبیه برگ تبریزی و صنوبر است با این تفاوت که ضخیم‌تر و نوک‌باریک‌تر است.
فیکوس بنجامین: برگ‌های ریز و ظریف و شاخه‌های پررشدی دارد. شاخه‌های منعطفش را می‌توان به اشکال مختلف به هم بافت. انواع سبز و ابلق دارد که معمولا انواع سبز به عنوان پایه برای ابلق‌ها به‌کار‌می‌روند.
فیکوس دی ور سیفولیا: برگ‌های ریز و قلبی‌شکلی دارد با میوه‌هایی شبیه انجیر.
فیکوس انجیر معابد: بعضی از انواع فیکوس جزو گیاهان هوازی هستند مثل فیکوس انجیر معابد یا درخت لور. این درخت در استان‌های هرمزگان و سیستان‌وبلوچستان رشد می‌کند و با عمر حدود
600-500 سال یکی از روییدنی‌های شگفت‌انگیز جزیره قشم است. وجه تسمیه آن به خاطر این است که می‌گویند بودا در زیر این درخت انجیر در معبد عبادت می‌کرده.
پرندگان نقش مهمی در زندگی آن دارند، به این صورت که پس از تغذیه از میوه‌اش، دانه‌هایش در فضله پرندگان روی درختان دیگر می‌افتد. این دانه‌ها جوانه زده و ریشه‌هایش رو به زمین رشد می‌کنند. بخش‌هایی از ریشه که به زمین می‌رسند، کم‌کم دور تنه درخت میزبان حلقه زده و با افزایش ریشه‌ها،
آن را خفــــــــه می‌کنند. به همین دلیل بــــه آن درخت خفه‌کننده هم گفته می‌شود. در‌نهایت همین ریشه‌ها به تنه اصلی درخت تبدیل و عاملی می‌شوند تا انجیر معابد روی پای خودش بایستد.
