این اولین بار نیست که دنیا با ویروس جهش‌یافته کرونا مواجه می‌شود؛ ویروسی که این‌بار بانام واریانت هندی از آن یاد می‌شود. اکنون بیش از 14ماه است که از ورود کووید-19 به کشور می‌گذرد و مساله ای که مشخص است این‌که ویروس با گذر زمان و انتقال از فردی به فرد دیگر، دچار جهش‌هایی می‌شود که گاهی اوقات ممکن است باعث تغییر رفتار ویروس شود؛ تغییر رفتاری که گاهی منجر به سرایت‌پذیری بالاتر ویروس می‌شود و گاهی هم‌شدت بیماری‌زایی‌اش را افزایش می‌دهد؛ درعین‌حال که می‌تواند باعث ایجاد ویروس‌های جدید با سرایت‌پذیری و بیماری‌زایی کمتر هم بشود. بعضی از واریانت‌های جدید، نسبت به واریانت‌های شناخته‌شده قبلی ایمنی کافی ندارند و این موضوع را پیچیده‌تر می‌کند. طبیعتا با پذیرفتن چنین واقعیتی و به‌واسطه روبه‌رو شدن باتجربه جهش‌های قبلی، نکته‌ای که امروز در همه کشورهای دنیا، مهم و ضروری به نظر می‌رسد، وجود نظام پایش جهش‌های این ویروس است که بدانیم با گردش این ویروس در هر نقطه از کشور، آیا جهشی اتفاق افتاده است یا نه و آیا تغییری در رفتار آن روی‌داده یا نه؟ از طرفی ما نباید صرفا به‌دنبال جهش‌های شناخته‌شده بانام و عنوان و مبدأ خاصی باشیم بلکه احتمالا در کشور خود ما هم جهش‌های خاصی در ویروس رخ‌داده که نباید آنها را نادیده بگیریم و غافل شویم. به نظر می‌رسد مادامی‌که نتوانیم نظام پایش خوب و مناسبی در مورد جهش‌های ویروس کرونا داشته باشیم، دور از ذهن نیست اتفاقی که با موتاسیون انگلیسی در کشور روی داد، دوباره در تکرار و باعث شود تا دچار چالش‌های بدی شویم.
درواقع بهتر است به‌جز جهش‌های شناخته‌شده مثل انواع انگلیسی، آفریقایی و برزیلی و هندی، انواع جهش‌ها در کشور پایش شود تا بتوانیم به‌موقع و در کوتاه‌ترین زمان ممکن با آنها مقابله کنیم.
طبیعتا متعاقب شناسایی جهش‌های صورت‌گرفته در ویروس، باید ‌ برنامه‌ای مدون و دقیق داشته باشیم که بتوانیم روند رو به رشد بیماری را کنترل کنیم؛ برنامه‌ای که در ابتدایی‌ترین مرحله با ایجاد زیرساخت تشخیص و پایش جهش‌ها شکل می‌گیرد و با شناسایی بسیار سریع مناطق درگیر، مانند مرزها و راه‌های ارتباطی با کشورهای درگیر و درنهایت اقداماتی مانند ایزوله کردن و محدودسازی مناطق مشخص‌شده می‌تواند ادامه پیدا کند تا در برخورد با دیگر جهش‌های ویروس به سرنوشت ویروس انگلیسی که امروز در کشور فراگیر شده است،
دچار نشویم.