از خرس‌های سانفرانسسیکو تا داعش در عراق
شبه‌گزارش جنگ در عراق و شام منتشر شد
کتاب «روزهای زخمی؛ شبه‌گزارش جنگ در عراق و شام ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۸» نوشته محمد صدری توسط انتشارات سوره مهر منتشر و راهی بازار نشر شد. محمد صدری، نویسنده این‌کتاب که یک‌مستندساز جنگی است، می‌گوید پاییز سال ۹۴ که مشغول خوردن بستنی در یک بستنی‌فروشی در سانفرانسیسکو بوده، دختر و پسر نوجوانی را می‌بیند که برای کمک به ادامه زندگی خرس‌های قطبی با جدیت در حال جمع‌کردن کمک‌های مالی مردمی بوده‌اند. صدری می‌گوید سر و وضع دختر و پسر نشان می‌داده ثروتمند هستند و می‌خواستند از امثال او، برای نجات خرس قطبی کمک بگیرند؛ آن هم در کشوری که به اعتراف سرانش، داعش را خود به وجود آورده به جان مردم منطقه نویسنده یعنی صدری انداخته بودند. از همان‌جا بوده که صدری تصمیم می‌گیرد یادداشت‌های حضورش در جنگ عراق و سوریه را تبدیل به کتاب کند.
صدری این یادداشت‌های روزانه از حضورش در سال۹۳ در عراق و سال۹۴ در سوریه را در کتابخانه خود نگه می‌داشت تا این‌ماجرا را در سانفرانسیسکو مشاهده کرد. به‌همین‌دلیل از آمریکا برگشته و سال۹۶ برای دومین‌بار به سوریه می‌رود. اما کار کتاب را تا زمانی به تعویق می‌اندازد. او سومین سفرش به سوریه را سال ۹۸ انجام می‌دهد و سپس با شیوع ویروس کرونا که باعث خانه‌نشینی همه مردم شد، نوشتن و تدوین کتابش را آغاز کرد که در نهایت، به شکل امروزی منتشر شده است.
حالا مهر گزارش داده است این کتاب، چهار فصل یا چهار سفر اصلی دارد که به‌ترتیب سفر اول؛ سلیمان‌بیک، سفر دوم؛ وادی یابس، سفر سوم؛ بادیة‌الشام و سفر چهارم؛ سرزمین‌های شمالی نامیده شده‌اند. یادداشت‌هایی که در این‌فصول گردآوری شده‌اند، از یکشنبه ۲شهریور ۹۳ شروع شده و در انتها، در روز سه‌شنبه ۶ اسفند ۹۸ به پایان می‌رسند.
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم: «هفت صبح یاسر من و احمد را به فرودگاه می‌رساند. یکی دو ساعت در فرودگاه منتظر می‌مانیم. در فرودگاه جز چند هواپیمای جنگنده و چند بالگرد نظامی هواپیمای دیگری نیست. جنگنده‌ها یکی پس از دیگری عازم عملیات می‌شوند. مدتی که در فرودگاه هستیم چندبار می‌روند و برمی‌گردند. رفتار خلبان‌های سوری هم جالب است. خیلی خاکی و صمیمی‌اند و ادا و اطوارهای مرسوم خلبان‌ها را ندارند. آنها در اتاقک‌های بتونی پیش‌ساخته که کنار باند فرودگاه ساخته شده زندگی می‌کنند. این‌اتاقک‌ها فقط امکانات اولیه و ابتدایی دارند. می‌گویند غذای خلبان‌های سوری همان غذای معمول پادگان است که نیروهای دیگر می‌خورند. اما حجم کار آنها و عملیات‌هایی که انجام می‌دهند بسیار بالاتر از استانداردهای معمول است. هواپیماها هم قدیمی، فرسوده و رنگ و رو رفته هستند. جنگنده‌ها از انواع همان میگ‌ها و سوخوهای شبرخاست هواپیماها و جنب و جوش خدمه برای مسلح کردن آنها تصویربرداری می‌کنم».
