دلتنگی یک تعزیهخوان
مرتضی صفاریان، یکی از تعزیهخوانان پیشکسوت گفت: ما تعزیهخوانها از اینکه نمیتوانیم دور هم جمع شویم دلتنگ شدهایم. امیدوارم مسوولان به تعزیه بها بدهند که اگر اینگونه نشود، چند سال دیگر تعزیه از بین میرود. مرتضی صفاریان، تعزیهخوان پیشکسوت با انتقاد از اینکه به تعزیه بها داده نمیشود به هنرآنلاین گفت: پیشنهاد بنده به مسوولان این است که به تعزیه بها بدهند و اگر به تعزیه بها نمیدهند پس این نشان درجهیک را چرا به من دادهاند؟ ما از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی میخواهیم که چند جای شهر را به ما بدهند و بودجهای را هم برای تعزیه درنظر بگیرند. او گفت: جوانهای زیادی از شهرستانها با ما تماس میگیرند که تعزیه را دوست دارند و به آن عشق میورزند. ما شاگردی داشتیم که از کهگیلویهوبویراحمد میآمد و میگفت من روزی چهار ساعت اضافه جوشکاری میکنم تا خرج رفت و برگشتم با اتوبوس را دربیاورم. یعنی تعزیه چنین عاشقان و علاقهمندانی دارد اما به این هنر بها نمیدهند. مرتضی صفاریان خاطرنشان کرد: امیدوارم به حق این ماه عزیز، بیماری کرونا هرچه سریعتر از همه عالم ریشهکن شود. ما تعزیهخوانها از اینکه نمیتوانیم دور هم جمع شویم دلتنگ شدهایم. برخی تلفن میکنند و میگویند دو خط تعزیه از پشت تلفن برای ما بخوان، میگویم تعزیه باید 15- ۱0نفری باشد تا تعزیه شود وگرنه مداحی میشود. امیدوارم به تعزیه بها بدهند زیرا اگر بها ندهند چند سال دیگر از بین میرود.