سنگدلان غرق خواهند شد
میثم امیری نویسنده
مرثیه‌سرایی نه کار من، کار دیگری است و لازم.
آنچه از کابل دیده می‌شود فقدان یک روحیه ملی برای همدری با مردمی است که در تنازعات از بین می‌روند؛ تی‌ان‌تی و سی۴ هر بار بیشتر به کار می‌رود و نفر تلفات مردم بی‌تقصیر بیشتر می‌شود. سن شهدا پایین می‌آید و خونی معصوم‌تر و بی‌دفاع‌تر ریخته می‌شود. این سنگدلی سازمان‌یافته یک کشور را نابود خواهد کرد و تمام گروه‌ها را با هم دشمن. این سنگدلی دامن سنگدلان را خواهد گرفت و این خون‌ها بالاخره آنها را غرق خواهد کرد.
هیجان کشتار وسیع، یکی از علاقه‌مندی‌های تربیت‌شدگان القاعده است. آنها در برابر حمله به پایگاه‌های نظامی‌شان، مدارس را هدف قرار می‌دهند تا الگوریتم نابودی اسلام را در کنار نابودی هویت ملی مردم افغانستان کامل اجرا کنند. تفکری که ا...اکبر را به یک نوای ترسناک و ضدانسانی حتی میان گروه‌های خود بدل می‌کند، سرسخت‌ترین دشمن خدا و پیامبر خداست. روایت‌هایی از بین داعشیان نقل می‌شود که گاهی خود اعضای داعش از ا...اکبر بلند و محکم دوستانشان بر خود لرزیده‌اند. لابد اعضای القاعده و معلم‌مان تئوریک‌شان طالبان منتظرند تا فردای قیامت رسول‌ا... برای این که ا...اکبر را به سلاحی برای سلاخی همه تبدیل کرده‌اند، مزد دریافت کنند. در حالی که خدا و رسول به اجیران شیطان صله‌ای فراموش‌نشدنی هدیه می‌کنند.
مهم نیست طالبان و مسؤولان امارت اسلامی مسؤولیت این حمله را قبول نکرده‌اند. مهم این است پایگاه امارت اسلامی آنچنان شقی و بی‌رحم است که حتی این کشتار وسیع را در آمار کشته‌های ماه رمضان افغانستان وارد نمی‌کند. حتی در آمار... و مهم‌تر از آمار، درد اینجاست که درک دینی و اسلامی سریرنشین واتیکان، پاپ فرانسیس از مفتی غرق در آیات و روایات دقیق‌تر است. پاپ می‌تواند بگوید خدا به افغانستان صلح عطا کند ولی حتی رئیس اجرایی این کشور در مراسم شب ۲۷ماه مبارک از صلح عادلانه سخن می‌گوید. گویی همه چیز در این کشور نیاز به قید و شرط و اما و اگر است به جز کشتار و حمله و ترور.
هیچ امیدی به اصلاح سران داعش نیست و امیدمان به افسران قساوت هم کم است. پاسخ هیچ فارسی‌زبان جوانمردی نمی‌تواند از روش سردار سلیمانی دور باشد. عملکرد سیاه القاعده در تجهیز عقیدتی مسلحین افغانستان هم غیرقابل گذشت است. اما می‌توان امید داشت. می‌توان به طالب‌های جوان و نوجوان مدارس مزار و کابل و دیگر وسوالی‌ها پیام فرستاد. فکر کنید دختران لیسه سیدالشهدا خواهران خودتان هستند. اندیشه کنید کشتار مردم بیگناه هیچ پیامبر و امام و صالحی را دلشاد نمی‌کند.
این همه‌کشی بی‌بدیل شاخه‌های القاعده در افغانستان ما را از قلم‌به‌مزدها هم دور نمی‌کند. آنها که در شبکه‌های بیگانه فارسی‌زبان مثل بنگاه خبرپراکنی به دنبال صلح و آرامش در افغانستان هستند، آنها که یا در ایران هستند یا به واسطه ایران حیاتی دوباره یافته‌اند، ولی حالا در شبکه ملکه تیشه به ریشه خود می‌زنند.
آنها را فراموش نمی‌کنیم؛ آن دست‌های تایپیست از دستانی که شاسی انتحاری را در کابل منفجر می‌کند، خطرناک‌تر است. هردو دست را باید فلج کرد؛ گاهی راه صلح از دل جنگ می‌گذرد. مماشات با تروریست‌ها هیچ صلحی را به هدیه نمی‌آورد. معبر را باز می‌کند تا انتحاری سریع‌تر خودش را به هدف برساند.
آنچه از کابل دیده می‌شود فقدان یک روحیه ملی برای همدری با مردمی است که در تنازعات از بین می‌روند؛ تی‌ان‌تی و سی۴ هر بار بیشتر به کار می‌رود و نفر تلفات مردم بی‌تقصیر بیشتر می‌شود. سن شهدا پایین می‌آید و خونی معصوم‌تر و بی‌دفاع‌تر ریخته می‌شود. این سنگدلی سازمان‌یافته یک کشور را نابود خواهد کرد و تمام گروه‌ها را با هم دشمن. این سنگدلی دامن سنگدلان را خواهد گرفت و این خون‌ها بالاخره آنها را غرق خواهد کرد.
هیجان کشتار وسیع، یکی از علاقه‌مندی‌های تربیت‌شدگان القاعده است. آنها در برابر حمله به پایگاه‌های نظامی‌شان، مدارس را هدف قرار می‌دهند تا الگوریتم نابودی اسلام را در کنار نابودی هویت ملی مردم افغانستان کامل اجرا کنند. تفکری که ا...اکبر را به یک نوای ترسناک و ضدانسانی حتی میان گروه‌های خود بدل می‌کند، سرسخت‌ترین دشمن خدا و پیامبر خداست. روایت‌هایی از بین داعشیان نقل می‌شود که گاهی خود اعضای داعش از ا...اکبر بلند و محکم دوستانشان بر خود لرزیده‌اند. لابد اعضای القاعده و معلم‌مان تئوریک‌شان طالبان منتظرند تا فردای قیامت رسول‌ا... برای این که ا...اکبر را به سلاحی برای سلاخی همه تبدیل کرده‌اند، مزد دریافت کنند. در حالی که خدا و رسول به اجیران شیطان صله‌ای فراموش‌نشدنی هدیه می‌کنند.
مهم نیست طالبان و مسؤولان امارت اسلامی مسؤولیت این حمله را قبول نکرده‌اند. مهم این است پایگاه امارت اسلامی آنچنان شقی و بی‌رحم است که حتی این کشتار وسیع را در آمار کشته‌های ماه رمضان افغانستان وارد نمی‌کند. حتی در آمار... و مهم‌تر از آمار، درد اینجاست که درک دینی و اسلامی سریرنشین واتیکان، پاپ فرانسیس از مفتی غرق در آیات و روایات دقیق‌تر است. پاپ می‌تواند بگوید خدا به افغانستان صلح عطا کند ولی حتی رئیس اجرایی این کشور در مراسم شب ۲۷ماه مبارک از صلح عادلانه سخن می‌گوید. گویی همه چیز در این کشور نیاز به قید و شرط و اما و اگر است به جز کشتار و حمله و ترور.
هیچ امیدی به اصلاح سران داعش نیست و امیدمان به افسران قساوت هم کم است. پاسخ هیچ فارسی‌زبان جوانمردی نمی‌تواند از روش سردار سلیمانی دور باشد. عملکرد سیاه القاعده در تجهیز عقیدتی مسلحین افغانستان هم غیرقابل گذشت است. اما می‌توان امید داشت. می‌توان به طالب‌های جوان و نوجوان مدارس مزار و کابل و دیگر وسوالی‌ها پیام فرستاد. فکر کنید دختران لیسه سیدالشهدا خواهران خودتان هستند. اندیشه کنید کشتار مردم بیگناه هیچ پیامبر و امام و صالحی را دلشاد نمی‌کند.
این همه‌کشی بی‌بدیل شاخه‌های القاعده در افغانستان ما را از قلم‌به‌مزدها هم دور نمی‌کند. آنها که در شبکه‌های بیگانه فارسی‌زبان مثل بنگاه خبرپراکنی به دنبال صلح و آرامش در افغانستان هستند، آنها که یا در ایران هستند یا به واسطه ایران حیاتی دوباره یافته‌اند، ولی حالا در شبکه ملکه تیشه به ریشه خود می‌زنند.
آنها را فراموش نمی‌کنیم؛ آن دست‌های تایپیست از دستانی که شاسی انتحاری را در کابل منفجر می‌کند، خطرناک‌تر است. هردو دست را باید فلج کرد؛ گاهی راه صلح از دل جنگ می‌گذرد. مماشات با تروریست‌ها هیچ صلحی را به هدیه نمی‌آورد. معبر را باز می‌کند تا انتحاری سریع‌تر خودش را به هدف برساند.
ضمیمه قفسه کتاب
