من هم بلد نیستم اما حرمت نمیشکنم
بهتاش فریبا پیشکسوت فوتبال
همه باشگاه‌های ما عنوان فرهنگی را به نام خود اضافه کرده‌اند اما ما فرهنگی را از آنها نمی‌بینیم. اخلاق و احترام حلقه گمشده فوتبال ما به شمار می‌رود. ما آسیب‌های فرهنگ‌ستیزی را در باشگاه‌های آسیا و تیم‌ملی فوتبال ایران هم دیده‌ایم.
نمونه بارز بی‌فرهنگی‌ها در کمیته انضباطی مشاهده می‌شود و البته بی‌انصافی‌ها نیز عامل رشد این بی‌فرهنگی‌هاست. وقتی در یک بازی یک درگیری رخ می‌دهد کمیته انضباطی برای تشکیل جلسه در این‌باره نباید معطل کند. مسؤولان این کمیته باید چشمان خود را بر روی توصیه‌ها ببندند و درباره تخلفات تصمیم‌گیری کنند در غیراین صورت بی‌فرهنگی باز هم رشد پیدا می‌کند.
بی‌عدالتی‌ها نیز خود منشا بی‌فرهنگی در فوتبال است. به عنوان مثال بازیکن گل‌گهر سیرجان بعد از گل یک حرکت ناشایست انجام می‌دهد و روز بعد از همراهی تیمش محروم می‌شود. اما این اتفاق در رابطه با تیم‌های دیگر هم رخ می‌دهد؟ خیر. در واقع بی‌عدالتی باعث می‌شود بی‌فرهنگی هم رشد کند. کمیته انضباطی به منظور مقابله با ناهنجاری‌ها باید طبق قانون
جلو برود.
بازیکن در هر تیمی که بازی می‌کند باید بداند اگر حرکتی ناشایست انجام داد بلافاصله از سوی کمیته انضباطی محروم می‌شود نه این‌که به دلیل همان بی‌فرهنگی‌ها خیال راحتی داشته باشد. خواهش من از کمیته انضباطی این است که بدون توصیه و اتلاف وقت قانون را در هر شرایطی ایجاد کند تا از بی‌فرهنگی‌های آتی جلوگیری شود.
یک نمونه بارز بی‌فرهنگی در فوتبال ما این است که بازیکن ایرانی عادت دارد به سمت داور بدود. نمونه بارز نتایج منفی این اتفاق را در دیدار با ژاپن در جام ملت‌های آسیا دیدیم.
اما در رابطه با اتفاق رخ داده برای فیروز کریمی و خداداد عزیزی باید بگویم این دو اصالتا شوخ هستند اما نظر شخصی من این است که اگر چیزی را بلد نباشم حداقل باید حفظ حرمت کنم. کار هیچکس نباید مورد تمسخر فرد دیگری واقع شود. باز هم تاکید می‌کنم کریمی و عزیزی از افراد شوخ‌طبع محسوب می‌شوند اما تحت هر شرایطی احترام‌ها باید حفظ شود.
