کرمانشاه، استانی فراموششده
یادداشت: حجتالاسلام جواد حسینیکیا نماینده کرمانشاه
نرخ بیکاری استان کرمانشاه در بهار سال 99، 8/13درصد، در فصل تابستان سال گذشته 2/15درصد و در پاییز 99 نیز، 4/12درصد بود که نسبت به سال ۹۸ یک روند کاهشی امیدوارکننده داشت اما نرخ بیکاری در زمستان سال پیش، افزایش پیدا کرد و با این افزایش، همه امیدها هم بر باد رفت. با افزایش نرخ بیکاری، استان کرمانشاه از «سند جامع اشتغال استان» عقب افتاد. طبق این سند، نرخ بیکاری در کرمانشاه در سال ۹۸ باید 3درصد، در سال ۹۹، 5/2درصد و در سال ۱۴۰۰ هم 5/2درصد کاهش پیدا کند تا به میانگین کشوری برسد. در سال ۹۸ با تحقق سند جامع اشتغال، 3درصد از بیکاری کرمانشاه کاسته شد و نرخ بیکاری این استان، پس از پنج سال دوباره به 7/15درصد کاهش پیدا کرد؛ این در حالی است که کاهش نرخ بیکاری استان کرمانشاه در سال ۹۹ کمتر از یک درصد بوده و هدف رسیدن به 5/2درصد کاهش، محقق نشد. اینها نشان میدهد نرخ بیکار در استان کرمانشاه بالاست و باید فکری به حال اشتغالزایی در این استان کرد.
آنچه در تاریخ، بر سر این استان آمده، امروز در اقتصاد و نرخ بیکاری بروز کرده است. ویرانی زیرساختها در زمان جنگ تحمیلی و وقوع زلزلهها و سیلهای پیدرپی باعث شده تا استان کرمانشاه، مدت زیادی را صرف بازسازی و بازگشت به زندگی کند، به همین دلیل از سند جامع اشتغال عقب افتاده است. حال اینکه استان کرمانشاه ظرفیت بالایی در اشتغالزایی دارد. جغرافیا و نزدیکی به مرز، امکان صادرات به عراق را مهیا میکند. توپولوژی و جغرافیای این استان، خاک حاصلخیز و شرایط مناسب آبوهوایی، بهترین شرایط برای رونق کشاورزی، دامداری و پرورش ماهی را مهیا کرده است. استان کرمانشاه از لحاظ معدنکاوی نیز ظرفیت مناسبی دارد و نیاز است در این بخش نیز سرمایهگذاری شود.
افزون بر این ظرفیت گردشگری را نیز نباید فراموش کرد، زیرا کرمانشاه در این زمینه ظرفیتهای ویژهای دارد که البته کمتر به آن توجه شده است. اینها همه ظرفیتهای استان کرمانشاه است؛ با وجود همه اینها، نرخ بیکاری بالا و نرخ اشتغالزایی پایین است؛ درحالیکه با توجه و مدیریت ظرفیتها شرایط اشتغالزایی برای کرمانشاه میتوانست بهتر از این باشد. مهمترین دلیل نرخ پایین اشتغالزایی در استان کرمانشاه، ناشناخته بودن این منطقه است. درست است که ظرفیتهای زیادی برای سرمایهگذاری و اشتغالزایی در این استان وجود دارد اما مسؤولان هم آنطور که باید و شاید، در معرفی و شناساندن ظرفیتهای این استان به سرمایهگذاران بخش خصوصی تلاش نکردهاند. سرمایهگذاران از ظرفیتهای استان کرمانشاه اطلاعی ندارند. دلیل دیگری که باعث افزایش نرخ بیکاری در این استان شده است، بیتوجهی به زیرساختهاست؛ درست است که جنگ و بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله باعث از بین رفتن زیرساختهای این استان شده است، اما هیچ انگیزهای هم برای حل این مشکل در مدیران دیده نمیشود.