رو دوشم درد خوزستان
موسیقی جنگ که همیشه نباید، حماسی باشد؛ گاهی هم باید از درد مردمی جنگزده خواند.
خرمشهر هم که فقط شهر خون نبود؛ بلکه شهر فرارکردن زنها و دخترهایی که پدر و برادرانشان در منطقه جنگی بودند یا شهید شدند هم بود.
متاسفانه جنگزدههای خرمشهری، سوژهای هستند که توسط ترانهسراها و خوانندهها نادیده گرفته شدهاند. درحالی که خواندن برای آسیبدیدهترین مردم جنگ، کمترین حقی است که بر گردن هنرمند است.
در این بین محسن چاوشی، خواننده خرمشهری، در آلبوم امیر بیگزند، قطعهای به عنوان جنگزده دارد که به این مساله پرداخته؛ ترانه این کار را هم پدرام پاریزی از خستگی مردمی سروده که به اجبار از خانه خودشان رانده شده و به شهرهای دیگر مهاجرت کردند؛ بدون پدر، بدون همسر.
در قسمتی از این ترانه آمده:
تموم کودکیهامو بهم دنیا بدهکاره/
تو با لالایی خوابت برد، منم با موج خمپاره
چاوشی با لحن خودش، درد جنگزدههای خرمشهری را بهخوبی منتقل میکند.
ترانه جنگزده، انگار تصویر ایران آسیبدیده از جنگ را به شکل یک انسان داغدار ترسیم کرده، داغی که بعد از سالها آزادسازی آن، هنوز تازهاست.
این موسیقی خوب را بشنوید تا با احوال مردم جنگ زده خرمشهری بیشتر آشنا شوید.