بلای جان
ایرانی جماعت، معروف است به مهمان‌نوازی، حتی اگر مهمان ناخوانده باشد. ایرانی که باشید، تمام توان برای پذیرایی از این مهمان هم، دغدغه شما می‌شود اما همین مساله هم اصولی دارد.
اصل اول، مهمان نباید صهیونیست‌بازی در‌آورد. حالا اگر ناخوانده هم وارد خانه کسی شد، دیگر به جان و مال و املاکش ضرر نزند.
کنگر خوردن و لنگر ننداختن هم، اصل دوم مهمان ناخواندگی است. یعنی هر رفتنی، برگشتنی هم دارد. باز هم نباید اسرائیلی‌طور رفتار کرد. کلا در هر مساله‌ای مانند اسرائیلی‌ها نبودن، خیر دنیا و آخرت را به همراه دارد.
ویروس کرونا هم که یکی از بزرگ‌ترین مهمان‌های ناخوانده دنیاست، بیشتر از یک‌سال است بر جان دنیا پنجه انداخته.
محصلان در این داستان، مظلوم واقع شده‌اند، کسانی که سرشان فقط در دفتر و کتاب است و زورشان به کسی نمی‌رسد، آسیب دیده‌ترین قشر هستند.
دانش‌آموزها که از ابتدای شیوع با سامانه‌های آموزش مجازی ناقص، مانند شاد درگیر بودند و برگزاری امتحانات به صورت حضوری، درد آنها بود. داوطلبان کنکور هم که همیشه آزمون‌شان با موج جدید کرونا تداخل پیدا می‌کرد و ترس از کرونا بر استرس کنکورشان هم اضافه می‌کرد.
ولی با این حال یک‌سال تحصیلی سخت و پر اشکال مجازی، گذشت امتحانات دانش‌آموزان به‌جز پایه نهم و دوازدهم مجازی برگزار شد و کنکور سراسری هم با تاخیر چند روزه برقرار بود.
تجربه‌های سال تحصیلی گذشته، نوید رشد در نحوه آموزش و آزمون‌ها را می‌داد. اما این بار هم آموزش مجازی، با چالش‌های متفاوتی درگیر بود. یکی از مهم‌ترین این چالش‌ها امتحانات نهایی بود.
موج چهارم و بالارفتن آمار مرگ و میر کرونایی، دلیل خوبی برای اعتراض به برگزاری امتحانات حضوری پایه‌های نهم و دوازدهم بود.
اردیبهشت ماه تمام شد، کرونای انگلیسی، هندی، آفریقایی، نوع جهش یافته سه سر و حتی بوناناگورایی، وارد کشور شد. امتحانات نهایی با تمام اعتراضات و پویش‌ها، با حضور دو یا سه نفر در یک کلاس، حضوری برگزار شد. اما کلاس‌های رفع اشکال برای دانش‌آموزان همین پایه‌ها که انگار اهمیت آموزشی بالایی هم دارند، در طول سال با همین جمعیت در کلاس برگزار نشد.
عملکرد طراحان سؤال، داغ دیگری بر دل دانش‌آموزها گذاشت. سؤالات سختی که آموزش دقیقی در سامانه‌های مجازی، برای آنها صورت نگرفته بود. این اتفاق فرقی با این مثال ندارد که یک‌سال در رایانه فوتبال بازی کنی ولی فینال مسابقات، در آنفلید مقابل لیورپول قرار بگیری.
کنکور، این غول بی‌شاخ و دم در شرایط غیرکرونایی هم، بلای جان داوطلبان است. شرایط فعلی که جای خود دارد.
سال گذشته، با تاخیر ۴۰ روزه، بساط برگزاری کنکور فراهم شد. اما امسال هنوز خبری از تعویق آن نیست، کنکوری که به فاصله کمتر از دوهفته بعد از انتخابات قرار دارد.
تعدادی از داوطلبان کنکور، در این روزها پیگیر تعویق آن هستند و می‌خواهند یا شرایط بهتر شود یا اگر شده، داوطلبان قبل از ورود به جلسه آزمون، واکسینه شوند. احتمال این اتفاق کمی بعید است ولی تعویق آن، کمی قابل پیش‌بینی است.
در آینده درباره تصمیمات برگزاری کنکور و البته خبرهای مربوط به آن، مطالبی منتشر خواهیم کرد. به‌خصوص که شنیده‌ها خبر از این می‌دهد که تاثیر کنکور کمتر و افزایش تاثیر سوابق تحصیلی از ۱۴۰۲ بیشتر است.
اصل اول، مهمان نباید صهیونیست‌بازی در‌آورد. حالا اگر ناخوانده هم وارد خانه کسی شد، دیگر به جان و مال و املاکش ضرر نزند.
کنگر خوردن و لنگر ننداختن هم، اصل دوم مهمان ناخواندگی است. یعنی هر رفتنی، برگشتنی هم دارد. باز هم نباید اسرائیلی‌طور رفتار کرد. کلا در هر مساله‌ای مانند اسرائیلی‌ها نبودن، خیر دنیا و آخرت را به همراه دارد.
ویروس کرونا هم که یکی از بزرگ‌ترین مهمان‌های ناخوانده دنیاست، بیشتر از یک‌سال است بر جان دنیا پنجه انداخته.
محصلان در این داستان، مظلوم واقع شده‌اند، کسانی که سرشان فقط در دفتر و کتاب است و زورشان به کسی نمی‌رسد، آسیب دیده‌ترین قشر هستند.
دانش‌آموزها که از ابتدای شیوع با سامانه‌های آموزش مجازی ناقص، مانند شاد درگیر بودند و برگزاری امتحانات به صورت حضوری، درد آنها بود. داوطلبان کنکور هم که همیشه آزمون‌شان با موج جدید کرونا تداخل پیدا می‌کرد و ترس از کرونا بر استرس کنکورشان هم اضافه می‌کرد.
ولی با این حال یک‌سال تحصیلی سخت و پر اشکال مجازی، گذشت امتحانات دانش‌آموزان به‌جز پایه نهم و دوازدهم مجازی برگزار شد و کنکور سراسری هم با تاخیر چند روزه برقرار بود.
تجربه‌های سال تحصیلی گذشته، نوید رشد در نحوه آموزش و آزمون‌ها را می‌داد. اما این بار هم آموزش مجازی، با چالش‌های متفاوتی درگیر بود. یکی از مهم‌ترین این چالش‌ها امتحانات نهایی بود.
موج چهارم و بالارفتن آمار مرگ و میر کرونایی، دلیل خوبی برای اعتراض به برگزاری امتحانات حضوری پایه‌های نهم و دوازدهم بود.
اردیبهشت ماه تمام شد، کرونای انگلیسی، هندی، آفریقایی، نوع جهش یافته سه سر و حتی بوناناگورایی، وارد کشور شد. امتحانات نهایی با تمام اعتراضات و پویش‌ها، با حضور دو یا سه نفر در یک کلاس، حضوری برگزار شد. اما کلاس‌های رفع اشکال برای دانش‌آموزان همین پایه‌ها که انگار اهمیت آموزشی بالایی هم دارند، در طول سال با همین جمعیت در کلاس برگزار نشد.
عملکرد طراحان سؤال، داغ دیگری بر دل دانش‌آموزها گذاشت. سؤالات سختی که آموزش دقیقی در سامانه‌های مجازی، برای آنها صورت نگرفته بود. این اتفاق فرقی با این مثال ندارد که یک‌سال در رایانه فوتبال بازی کنی ولی فینال مسابقات، در آنفلید مقابل لیورپول قرار بگیری.
کنکور، این غول بی‌شاخ و دم در شرایط غیرکرونایی هم، بلای جان داوطلبان است. شرایط فعلی که جای خود دارد.
سال گذشته، با تاخیر ۴۰ روزه، بساط برگزاری کنکور فراهم شد. اما امسال هنوز خبری از تعویق آن نیست، کنکوری که به فاصله کمتر از دوهفته بعد از انتخابات قرار دارد.
تعدادی از داوطلبان کنکور، در این روزها پیگیر تعویق آن هستند و می‌خواهند یا شرایط بهتر شود یا اگر شده، داوطلبان قبل از ورود به جلسه آزمون، واکسینه شوند. احتمال این اتفاق کمی بعید است ولی تعویق آن، کمی قابل پیش‌بینی است.
در آینده درباره تصمیمات برگزاری کنکور و البته خبرهای مربوط به آن، مطالبی منتشر خواهیم کرد. به‌خصوص که شنیده‌ها خبر از این می‌دهد که تاثیر کنکور کمتر و افزایش تاثیر سوابق تحصیلی از ۱۴۰۲ بیشتر است.
