تولد پیش از هفته سی‌وهفتم بارداری، «زودرس» نامیده می‌شود كه معمولا مشكلات شناختی برای نوزاد ایجاد می‌كند. هر چند بخش زیادی از این مشكلات در طی چند سال اول از بین می‌رود. اما كودكانی كه قبل از هفته سی‌ودوم به دنیا می‌آیند، حتی در سال‌های نوجوانی نیز باهمسالان اختلافاتی دارند. اما این اختلافات كجاست و چه راهی برای بهبود آن وجود دارد؟
دكتر لودویگا و پروفسور اووه پوهس، كودكان نارس را با كودكان همسن خودشان مقایسه كردند و متوجه شدند این كودكان بازداری پاسخ ضعیف‌تری دارند. بازداری پاسخ، یعنی قدرت بازداری از پاسخ، در زمانی كه محركی وجود دارد. عدم حضور این مهارت در عملكرد مدرسه و رفتار مشكلاتی ایجاد می‌كند و حتی بر آمادگی بیشتر برای داشتن رفتارهای اعتیادی اثر دارد. محققان ۵۴ كودك ۹ تا ۱۳ ساله كه بسیار زود متولد شده بودند را با گروهی از همسالان‌شان از طریق ثبت سیگنال‌های مغزی (EEG) مقایسه كردند. در این آزمایش، كودكان باید هرچه سریع‌تر دكمه‌ای را فشار می‌دادند، اما زمانی كه سیگنالی به آنها نشان داده می‌شد، باید از فشردن دكمه خودداری می‌كردند. مقایسه نشان داد كودكان نارس به‌دلیل اختلال در فرآیندهای توجه، كمتر در كنترل نزدن دكمه یعنی كنترل حركت مشكل دارند.
دكتر لودیگا می‌گوید: «از این یافته‌ها نتیجه گرفتیم اگر یك كودك نارس مهارت‌های حركتی خوبی داشته باشد، عملا با كودكان متولدشده در موعد مقرر، از نظر مهارت‌های شناختی برابر است. این یعنی لازم است به آموزش مهارت‌های حركتی هدفمند برای رفع نقایص شناختی كودكان توجه ویژه كنیم.
منبع: Neurosciencenews