کتابخوان‌ها نجف دریابندری را با ترجمه‌های فوق‌العاده‌اش از کتاب‌های پیرمرد و دریا، تاریخ فلسفه غرب و وداع با اسلحه می‌شناسند و از کسی با این سابقه انتظار ندارند به سمت و سوی آشپزی و نوشتن درباره غذاها برود اما سال 1378 کتابی از او منتشر شد که خیلی‌ها در برخورد اول تعجب کردند و یک سویه و زاویه جدید از او را به مخاطبان نشان داد.
شبی که همسرش(فهیمه راستکار) خانه نبوده و مرحوم زهرایی(مدیر انتشارات کارنامه) مهمانش بود، نجف دریابندری برای شام خوراک مکزیکی درست می‌کند. همین شب و همین ماجرا جرقه‌ای می‌شود برای نوشتن کتاب مهم و تاثیرگذار مستطاب آشپزی؛ کتابی که ابتدا همسرش با نوشتن آن مخالف بود اما بعدها نظرش تغییر کرد و طی هشت سال همکارش در نوشتن کتاب شد. این کتاب که تاکنون به چاپ33 هم رسیده سه بخش دارد که شامل: مکتب‌های آشپزی (ایرانی، چینی، رومی)، آشپزخانه و مواد خوراکی می‌شود. در اینجا لزوما به آموزش غذاهای ایرانی پرداخته نمی‌شود و تا دلتان بخواهد پر است از غذاهای همه‌جای دنیا؛ از ترکی، عربی و اسپانیایی بگیر تا ژاپنی، ایتالیایی و فرانسوی. چیزی که این کتاب را از سایر کتاب‌های آموزش آشپزی متفاوت می‌کند تنها در یک جمله است: نویسنده این کتاب نجف دریابندری است. او به ظرافت‌های زبانی آگاه و واقف است و نوع نوشتن‌اش و گریزهایی که در متن زده می‌شود باعث می‌شود مخاطب این کتاب را یک کتاب صرف آموزشی نبیند. او حتی کلمات جدید هم ابداع می‌کند و به جای فریزر می‌گوید یخ‌بند یا کلمه موج‌پز را جایگزین مایکروویو می‌کند.