هر جامعه‌ای متناسب با وضع موجود خود تعریفی از سلامت اجتماعی دارد و باید در راه رسیدن به آن گام بردارد اما شاید یکی از بزرگ‌ترین معضلاتی که امروز در جامعه با آن روبه‌رو هستیم و سلامت اجتماعی ما را به خطر انداخته، نبود شغل و بیکاری جوانان است؛ جوانانی که قصد ازدواج دارند و داشتن شغل مناسب یکی از بدیهی‌ترین نیازهای اولیه آنها محسوب می‌شود. به همین دلیل توجه به ایجاد اشتغال و رفع معضل بیکاری جوانان باید در اولویت برنامه‌های دولت پیش‌رو برای رسیدگی و هرچه کمتر کردن فراگیری این معضل در جامعه باشد. طبیعتا اگر به طرق مختلف، تمهیداتی اندیشیده شود که نرخ بیکاری کاهش یابد، بسیاری از دغدغه‌های اعضای خانواده و مشکلات دیگری هم که به‌دنبال آن می‌آید حل می‌شود،چراکه بیکاری منجر به کاهش ازدواج، کاهش فرزندآوری، پیش آمدن اختلافات خانوادگی و حتی آسیب‌هایی مانند اعتیاد و فساد خواهد شد. علاوه بر این بیمه بودن همه اقشار جامعه، یکی دیگر از مسائلی است که دولت سیزدهم باید در اسرع وقت به آن رسیدگی کند.
 درواقع گستردگی پوشش بیمه می‌تواند کمی از بار مشکلات اجتماعی افراد را کم کند؛ موضوعی که نیازمند توجه ویژه‌ای از طرف دولتمردان آینده است. درمجموع باید گفت اجرایی شدن مجموعه‌ای از طرح‌ها و قوانینی که شغل و آینده جوانان را تضمین می‌کند، می‌تواند تا حد قابل‌توجهی مشکلات ریشه‌ای و بنیادین خانواده‌ها را حل کند؛ اقداماتی که بدون شک باید در رأس و اولویت برنامه‌های رئیس‌جمهور آینده قرار بگیرد. فراموش نکنیم ارتقای بیمه، کاهش نرخ بیکاری و به‌دنبال آن کاهش فقر، مهم‌ترین و ابتدایی‌ترین اهدافی هستند که باید به‌صورت ریشه‌ای حل شود.