نایب‌قهرمانی فرامرز قریبیان
قریبیان چند سالی است كه از بازیگری فاصله گرفته و او را در فیلم‌ها نمی‌بینیم، اما در سال‌های دور فرامرز قریبیان برای خودش بروبیایی داشت و موردتایید و محبوب مردم، منتقدان و داوران دوره‌های مختلف جشنواره فیلم فجر بود. عقبه سینمایی قریبیان ریشه در سینمای متفاوت و هنری پیش از انقلاب داشت و اهل سینما او را با بازی‌هایی خاص و نقش‌هایی درونگرا در آثاری چون خاك، گوزن‌ها و سایه‌های بلند باد به یاد می‌آورند.
پس از انقلاب، اما قریبیان بیشتر قهرمان فیلم‌های بدنه و تجاری و اكشن بود و با حضورش در فیلم‌ها تماشاگران زیادی را به سالن‌های سینما می‌كشاند و یكی از بازیگران تضمین‌كننده فروش آثار سینمایی بود. نكته مهم درباره این دسته فیلم‌های قریبیان این بود كه آثار تجاری كه این بازیگر در آنها ایفای نقش می‌كرد، از جنبه‌ها و جلوه‌های هنری و نگاه متفاوت، تهی نبودند و استانداردها و دستاوردهایی هم داشتند. حتی می‌توان گفت قریبیان با حضور باوقارش، سطح این آثار را بالا می‌برد. همین عامل هم باعث دیده شدن این فیلم‌ها و به‌ویژه بازی‌های قریبیان در جشنواره فیلم فجر می‌شد؛ قریبیان با دریافت سه سیمرغ بلورین نقش اول مرد در سال‌های 66، 71 و 78 دومین بازیگر مردی است كه این جایزه را به خانه برده؛ او همچنین سه بار هم نامزد دریافت این جایزه شده است.
بازی قریبیان در نقش لكوموتیوران فیلم ترن (امیر قویدل) كه تصمیمی تعیین‌كننده و شجاعانه می‌گیرد، او را به نخستین سیمرغ رساند. مكمل بازی خوب او در این نقش حتما صدای منوچهر اسماعیلی بود. قریبیان درحالی در دوره یازدهم دومین سیمرغ خود را برای بازی در بندر مه‌آلود (جالب است باز هم به كارگردانی امیر قویدل) به خانه برد كه رقبای پرقدرت و شایسته‌ای چون خسرو شكیبایی (یك بار برای همیشه)، اكبر عبدی (هنرپیشه) و مجید مظفری (سایه‌های هجوم) را داشت. نكته جالب‌تر این‌كه قریبیان آن سال برای بازی در ردپای گرگ هم نامزد دریافت این جایزه بود و به نوعی خودش هم با خودش رقابت می‌كرد!
بازی قریبیان در نقش یك دكتر درگیر مشكلات خانوادگی در مرد بارانی (ابوالحسن داوودی) هم او را به سومین سیمرغ بلورینش رساند.
