چرا برای تحصیل به خارج از كشور رفتی؟
دلایلش متعدد است، اول برای این كه ورود به دانشگاه‌های خارج آسان‌تر است، دوم این كه فكر می‌كردم تحصیل در آنجا ارزان‌تر از ایران است كه اشتباه می‌كردم و سوم این كه پذیرش در دانشگاهی كه انتخاب كردم نیاز به مدرك زبان نداشت.
خرج تحصیل یك دانشجوی دندانپزشكی در اكراین 

چقدر بود؟
هشت تا 12 هزار دلار برای هر سال. هزینه زندگی‌ام هم در ماه حدود 450 یورو بود. 

اوضاع مالی خانواده خوب است؟
بله خدا را شكر. خانواده ام پزشك هستند.

پس چرا برگشتی ایران؟
سختی‌های آنجا باعث شد برگردم. آنجا هیچ حمایت و پشتوانه‌ای وجود نداشت. روی كاغذ به ما گفته بودند بیمه خدمات درمانی هستیم و هر ترم 200 یورو از ما بابت بیمه می‌گرفتند اما وقتی بیمارشدم هیچ پشتوانه‌ای به‌جز خدا نداشتم. ما بیمه یك شركت ایتالیایی بودیم ولی از هیچ یک از بچه‌ها هنگام بیماری و سختی حمایت نمی‌كرد.

شما مشكل مالی نداشتی، اما حتما ایرانی‌هایی را دیده‌ای كه وضعیت دلار باعث بازگشتشان شد.
بله این افراد زیاد بودند. دانشگاه ما وقتی دید خیلی از دانشجویان درحال بازگشت هستند، بورسیه‌ای را تعریف كرد تا انگیزه‌ای برای ماندن باشد؛ ولی شرایطش آنقدر سخت بود كه فقط به عده معدودی رسید.

بعد از بازگشت به ایران در دانشگاه‌های داخلی
 پذیرش شدی؟
بله من برای دانشگاه جندی شاپور اهواز اقدام كردم چون خانواده ام عضو هیات علمی آنجا هستند. من كه آشنا بودم به‌سختی پذیرش شدم و دیگران سخت‌تر از من پذیرش می‌شوند.

بابت تحصیل در این دانشگاه پول هم می‌دهی؟
بله من ورودی دو سال پیش هستم و سالی 15 میلیون تومان شهریه می‌دهم. ورودی‌های بعد از من 42 میلیون می‌دهند و گفته می‌شود ورودی‌های بعد از آنها باید سالی 58 میلیون تومان بدهند.
​​​​​​​
همه دانشگاه‌های معتبر همین وضع را دارند؟
بله، تازه اوضاعشان از این هم سخت‌تر است چون دانشگاه شهید بهشتی علاوه بر شهریه، 300 میلیون تومان هم به عنوان پیش‌پرداخت می‌گیرد كه می‌گویند كمك به دانشگاه است. دانشگاه رشت هم 200 میلیون تومان پیش می‌گیرد.