دستفروشی با این‌كه دیروز در صدر اخبار منتشره از شورای شهر تهران قرار گرفته، اما نه پدیده جدیدی است و نه اولین باری است كه ساماندهی‌اش مورد توجه مدیریت شهری قرار می‌گیرد؛ پیش از این هم چندباری اعضای شورای شهر در دوره‌های قبل و همچنین معاونت‌های مختلف شهرداری، بر ضرورت ساماندهی دستفروش‌ها تاكید كرده بودند؛ با این حال انگار مدیریت شهری، در بحث ساماندهی دستفروش‌ها در دور باطلی افتاده كه نتیجه‌ای جز برخوردهای مقطعی و لحظه‌ای با دستفروش‌ها ندارد. ما دلیل این اتفاق را از حسین ایمانی جاجرمی، مدیر گروه شهر انجمن جامعه‌شناسی ایران می‌پرسیم و او در جواب می‌گوید: تا وقتی شاخص‌های كلان اقتصادی كشور بهبود پیدا نكند، دستفروش‌ها هم حضور دارند. اگر از در بیرون شوند از پنجره وارد می‌شوند، چون چاره‌ای هم ندارند. این جامعه‌شناس شهری با اشاره به این‌كه سیاست‌های مدیریت شهری در مواجهه با دستفروش‌ها روشن نیست، به ما می‌گوید: مدیریت شهری متاسفانه همچنان خودش را جزو دستگاهی خدماتی، فنی و اجرایی می‌داند و در بخش مسؤولیت اجتماعی به رغم شعارهای بزرگی كه داده و تشكیلاتی كه درست كرده، هنوز كار جدی انجام نداده و نه هدفی برایش مشخص شده و نه خودش با وظایفش آشناست. دقیقا به همین دلیل است كه در بحث ساماندهی، شاهد برخوردهای مقطعی و شكست‌خورده هستیم و در یك دور باطل قرار داریم. ایمانی جاجرمی البته تاكید می‌كند پدیده دستفروشی، چندبعدی است و مدیریت آن به تنهایی از دست شهرداری خارج است و بقیه دستگاه‌های مسؤول هم برای سروسامان دادن به این موضوع باید وارد میدان شوند و به یك سیاست مشاركتی واحد برسند؛ سیاست مشاركتی‌ای كه به گفته این استاد دانشگاه علاوه بر مدیریت شهری به حضور فعال قوه قضاییه، بهزیستی، وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی، نیروی انتظامی و... نیاز دارد و این روش كه یك نهاد با مشت آهنین به سراغ دستفروشان برود، جواب نمی‌دهد.