این روزها صحبت درباره آغاز طرح گردشگری در جزیره آشوراده فراوان است. مجریان طرح آنچنان از طرح غیرشفاف، غیرعلمی و پرحاشیه خود با رعایت ملاحظات زیست‌محیطی! صحبت می‌كنند كه انگار نه انگار حیات وحش این سرزمین از هر جهت مورد آماج تعرضات انسانی است و فقط آشوراده به دلیل خالی از سكنه بودن، تبدیل به محل امنی شده برای حیات وحش منطقه.
در علم اكولوژی، اصطلاحی تحت عنوان اثرات حاشیه‌ای وجود دارد و مفهوم آن این است كه وقتی در یك منطقه حفاظت شده، تأسیساتی ساخته می‌شود، میزان تخریبی كه ایجاد می‌كند فقط محدود به ابعاد (طول و عرض جاده یا آن ساختمان‌ها) نیست، بلكه آن جاده باعث قطعه قطعه شدن زیستگاه شده و تمامی اجزای زیست‌بوم و گونه‌ها را تا عمق قابل توجهی تهدید می‌كند.  به عنوان مثال براساس طرح ارزیابی اثرات محیط زیستی آشوراده، سر و صدای انسانی حاصل از ساخت و ساز تاسیسات می‌تواند بر زندگی پرندگان منطقه تاثیر بگذارد و موجب مهاجرت دائم پرندگان از منطقه شود. از دیگر آثار سوء سر و صدای زیاد، ایجاد اختلال در وضعیت عمومی بدن آنها مانند افزایش ضربان قلب خواهد بود كه از عواقب آن افزایش متابولیسم بدن و برهم خوردن تعادل هورمونی است. همچنین سر و صدای زیاد، سیستم‌های عصبی این جانداران را بیش از حد تحریك كرده و باعث استرس مزمن می‌شود. بعضی از پرندگان به دلیل حساسیت به صدا و در اثر سر و صدای زیاد قادر به هماهنگ كردن خود به زندگی و تولید مثل نیستند و این مساله بسیار مهم و نگران‌كننده است.