بطری‌های پلاستیكی آب موجود در بازار اعم از آب معدنی یا آب آشامیدنی معمولا از جنس مشتقات نفتی به‌نام پلی اتیلن ترفتالات بوده كه برای نگهداری آب در دماهای خنك بی‌خطر است؛ مشروط بر آن‌كه حداكثر زمان نگهداری یك‌ساله بطری‌های دارای پلمب رعایت شود. اما چهار عامل سلامت آب داخل بطری پلاستیكی را به خطر می‌اندازد كه در ادامه به آنها اشاره می‌كنیم. این عوامل موجب مهاجرت نوعی پلی‌كربنات خطرناك به نام بیسفنول A از جدار داخلی بطری پلاستیكی به درون آب می‌شود. مقادیر ناچیز بیسفنول A بی خطر است، اما مقادیر زیاد آن اثر استروژنیك داشته و موجب اختلال در غدد درون‌ریز می‌شود. همچنین ممكن است سبب ناباروری، چاقی، بلوغ زودرس كودكان، سرطان سینه در زنان و سرطان پروستات در مردان شود.
1 ـ دمای بالا: حرارت بالا عامل ورود تركیبات شیمیایی خطرناك از جدار درونی بطری پلاستیكی به داخل آب است. نگهداری آب بطری شده در دمای یخچال هیچ خطری ندارد؛ اما اگر دما از 25 درجه سانتی‌گراد بیشتر شود احتمال این خطر وجود دارد. بنابراین در فصول گرم سال، بطری‌های آب در فروشگاه‌ها نباید خارج از یخچال یا در دمای گرم محیط به‌ویژه در طول روز قرار گیرند. نگهداری بطری پلاستیكی آب در معرض نور آفتاب، احتمال خطر را تشدید می‌كند.
2 ـ انجماد: انجماد آب در بطری‌های پلاستیكی به‌تدریج موجب فرسودگی جدار داخلی پلاستیك شده و احتمال خطر ورود مواد شیمیایی خطرناك به داخل آب را در پی دارد. لذا در حد امكان باید از انجماد آب در بطری‌های پلاستیكی  پرهیز كرد.
3ـ فرسودگی بطری: عده‌ای در منازل خود از بطری پلاستیكی به عنوان تنگ آب استفاده می‌كنند و آب لوله‌كشی را در آن نگهداری می‌كنند. این كار شاید در دفعات محدود و اندك اشكال جدی ایجاد نكند؛ اما باید دانست كه اگر به مدت طولانی مثلا بیش از یك ماه ادامه پیدا كند، ممكن است جدار داخلی بطری پلاستیكی بر اثر شست‌وشوی مكرر دچار فرسودگی یا خراش شده و احتمال خطر ورود مواد شیمیایی به داخل آب وجود دارد.
4 ـ اسید: نگهداری غذاهای اسیدی نظیر آبغوره، آبلیمو، سركه یا حتی رب‌ گوجه‌فرنگی در بطری‌های پلاستیكی خطرناك است  و باید از ظروف شیشه‌ای استفاده كرد.