دو هدف ایران از تعیین مهلت 60 روزه برای دیگر اعضای برجام، تامین فروش نفت ایران و دسترسی به سیستم بانكی است اما به نظر نمی‌رسد در این مدت شاهد تفاوتی در رویكرد اروپاییان باشیم؛ زیرا اروپا، روسیه و چین درباره لزوم حفظ منافع ایران در برجام و دسترسی به سیستم بانكی مشكلی ندارند و بارها در این زمینه بیانیه صادر كرده و اقدامات آمریكا را محكوم كرده‌اند.
 مشكل ما قانع كردن اروپا نیست بلكه ناتوانی اروپا و تقریبا چین و روسیه در تامین خواسته‌های ایران است.
به همین دلیل با این‌گونه اقدامات نمی‌توانیم خواسته‌هایمان را تامین كنیم بنابراین نباید به واسطه دو اقدام انجام شده در زمینه كاهش تعهداتمان درباره برجام، انتظار معجزه داشته باشیم.
حتی زمانی كه معافیت نفتی برای هشت كشور وجود داشت دو كشور ایتالیا و یونان از خرید نفت ایران خودداری كردند، به همین دلیل دور از انتظار است اكنون كه آمریكا سیاست صادرات صفر را به مرحله اجرا گذاشته، اروپا حاضر به پذیرش ریسك خرید نفت از ایران شود.
 اقدام اخیر ایران در كاهش تعهداتش صرفا فرصتی را در اختیار همه طرف‌های مذاكراتی قرار می‌دهد كه در این مدت تعیین شده امكان رسیدن به تفاهم جدید در برجام مهیا شود. بنابراین در مجموع به نظر می‌رسد اجرای تعهدات مورد نظر ایران ورای جسارت اروپا باشد و در این مدت تعیین شده نیز آنها توان مقاومت در برابر آمریكا و جرات خرید نفت ایران را به صورت آشكارا نخواهند داشت.