نمی‌دانم تلویزیون به دنبال رقابت با رسانه‌های دیگر -چه در داخل و چه در خارج - هست یا نه، ولی این را می‌دانم كه برای رقابت باید بر مدار ذائقه مخاطب حركت كرد.
برای این‌كه بفهمیم مردم چه چیزی می‌خواهند، باید از آنها پرسش كرد و در آن مسیر فیلم و برنامه بسازیم و به‌رغم تمام كوشش‌های صورت‌گرفته، هنوز تا نقطه مطلوب فاصله داریم.
این همه كارگردان درجه یك داریم، اما هنوز آن گونه كه باید و شاید از آنها استفاده نشده و باید تلاش‌های بیشتری برای جذب كارگردانان درجه‌یك به تلویزیون كرد.
 كارگردانانی شاخص مانند مرحوم علی حاتمی یا داوود میرباقری یا مسعود جعفری جوزانی یا زنده‌یادان یدا... صمدی و سیدضیاءالدین دری مگر در تلویزیون تولید نداشتند؟ و مگر نه این‌كه تولیدات‌شان یك سر و گردن از باقی محصولات بالاتر بوده؟ بر این اساس اگر سراغ سازنده‌های مجرب برویم، می‌توانیم به كارهای درجه یك دست یابیم چون به هرحال یك آدم ‌بزرگ كارش هم بزرگ است.
تلویزیون باید سراغ آدم‌های بزرگ برود و با آنها كار كند و استانداردها را ارتقا دهد. كنار گذاشتن آدم‌های بزرگ نتیجه‌اش این می‌شود كه آدم‌های كوچك پول و وقت رسانه را می‌گیرند و در آخر، به آن چیزی كه می‌خواهیم نمی‌رسیم.
نباید این حس به مخاطب دست دهد كه آدم‌های كوچك رسانه ملی را اشغال كرده‌اند و به‌جایش باید فضایی ایجاد گردد كه اگر ذره‌ای از نبوغ در كسی بود، مورد حمایت قرار گیرد.
 تولید برای تلویزیون یك كار فوق‌تخصصی است و همه نمی‌توانند در آن ورود كنند به همین دلیل مدیریت تولید و ساخت در این رسانه بسیار حیاتی و دقیق است.
اگر مدیران فرهنگی را بر مدیران سیاسی ترجیح دهیم یقینا تولیدات افراد مستعد رسانه ملی را پر خواهد كرد.
یك مدیر فرهنگی و هنری می‌داند با چه كسی باید كار كند تا كاركرد فرهنگی رسانه بالا برود، به همین دلیل هر چه بیشتر باید به این افراد عرصه داد تا با تلاش‌هایشان رسانه ملی را بیش از پیش رشد دهند.