بررسی‌ها نشان می‌دهد تا حدود یك دهه دیگر درمان‌های ژنتیكی و ایمپلنت‌های زیست‌فناوری، چنان ارزان و در دسترس خواهند بود كه می‌توانند دنیای ورزش را به شكل چشمگیری تغییر دهند. در این دوران شكل جدیدی از ربات‌ها و سایبرنتیك شكل می‌گیرد كه می‌تواند مرزهای توانایی‌های انسان را وسعت دهد.
اواخر سال 1394/ اوایل ۲۰۱۶ بود كه در سوئیس مسابقه‌ای برای افراد دارای قطع عضو و معلولیت‌های دیگر ترتیب داده شد تا نه‌تنها بتوانند توانایی‌هایشان را بهبود بخشند، بلكه شركت‌هایی كه در زمینه تولید اندام‌های مصنوعی كار می‌كنند، نمونه‌های ساخته شده خود را به بوته آزمایش بگذارند. از این اندام‌های مصنوعی می‌توان به ابزارهایی چون اسكلت خارجی بدن برای محافظت از معلولان و حسگرهای تعبیه شده در بدن ورزشكاران برای كنترل مستقیم سیستم‌های مكانیكی اشاره كرد. سال‌ها بعد پروتز، اندام‌های مصنوعی و ابزارهای دیگر برای توانمندسازی معلولان تولید شد. این ابزارها كه ابتدا برای كمك به معلولان ارائه شده بود، به تدریج چنان پیشرفت داشت كه توانایی‌های این افراد را از انسان‌های معمولی هم بالاتر بردند.
اكنون برنامه‌ریزان مسابقه‌های پارالمپیك در نظر دارند، مسابقات ۲۰۳۶ و ۲۰۴۰ میلادی را با عنوان
«اَبَر ورزشكار» برگزار كنند. قرار است در این مسابقات نسل جدیدی از ابزارهایی كه قدرت انسان را تا فراسوی توانایی‌های انسان گسترش می‌دهد، استفاده شود. این ابزارها می‌توانند نسل جدیدی از مسابقات به وجود آورد كه انسان می‌تواند با استفاده از ابزارهای زیست‌فناوری، الكترونیك، مهندسی پزشكی و دیگر محصولات در نقش فرابشر ظاهر شود و مسابقات خیره‌كننده‌ای به نمایش بگذارد.
توانایی‌های جدیدی كه ورزشكاران معمولی را به ابر ورزشكار تبدیل می‌كند، بی‌شمار و متنوع است به عنوان مثال می‌توان به موارد زیر اشاره كرد:
 با برخی از ابزارها تعداد گلبول‌های قرمز بدن را می‌توان شمرد و با افزایش اكسیژن مورد نیاز، توانایی ورزشكار را تا ۵۰ درصد افزایش داد.
 با دستكاری ژنتیكی می‌توان مسیرهای ارسال درد به اعصاب را مسدود كرد تا ورزشكار هنگام بازی، متحمل هیچ دردی نشود.
 با از كار انداختن ژن MSTN، می‌توان حجم ماهیچه‌ها را دو برابر كرد و با از كار انداختن ژن PEPCK ، می‌توان اسیدهای چرب را با سرعت بیشتری سوزاند و در عین حال جلوی تولید اسید لاكتیك را در عضلات كه باعث خستگی می‌شود، گرفت. به این ترتیب ورزشكار می‌تواند با سرعت بالا، ۶۰ درصد بیشتر از یك ورزشكار معمولی بدود.
 با تغییر ژن LRP5 می‌توان توده استخوانی را افزایش داد، در حالی‌كه تغییر ژن‌های TNC و
 COL5A1 می‌تواند مقاومت در برابر صدمات به تاندون‌ها و رباط‌ها را بسیار بالا ببرد.
 بیشتر ورزشكارها هنگام جراحت بسیار سریع‌تر از امروز درمان خواهند شد و برای بازگشت به بازی مجبور نیستند هفته‌ها یا ماه‌ها صبر كنند.
منبع: Future Timeline