به سراغ سوژه‌های جهانشمول برویم
باید به تهیه‌كننده‌ها، نویسنده‌ها و كارگردان‌ها گفت كه موقع آن رسیده كه برای تهیه سریال‌های تلویزیون از آپارتمان‌ها بیرون زده و از سوژه‌های اجتماعی-سیاسی دراماتیك و جذابیت محیطی كه خداوند خلق كرده بیشتر و بیشتر استفاده كنند.
اگر به محصولات تلویزیونی كشورهای همسایه نگاهی بیندازیم، می‌بینیم كه آنها خوب بلد شده‌اند كه چگونه از جاذبه‌های بصری برای جذب مخاطب استفاده كنند. آنها كه سال‌ها بعد از ما تولیدات تلویزیونی را شروع كرده‌اند دریافته‌اند رمز جلب مخاطب خیلی وابسته است به جاذبه‌های دیداری ولی در اینجا مدام درجا می‌زنیم.
مخاطبان روزگار ما بخش عمده زندگی‌شان در آپارتمان می‌گذرد و این‌كه انتظار داشته باشیم از سریال‌هایی استقبال كنند كه كاملا آپارتمانی هستند چنان كه باید منطق‌پذیر نیست. تلویزیون باید پا را فراتر گذاشته و از نوآوری استقبال كند.
وقتی مدام سریال‌های ما داخل آپارتمان روایت می‌شود، مسلما بیننده خسته شده و همین یكنواختی و خستگی باعث می‌شود كه به تماشای شبكه‌های ماهواره‌ای كه از ترفند زیباشناسی محیطی و رنگ‌آمیزی استفاده می‌كنند، بنشیند.اگر كمی تحقیق و جست‌وجو كنیم متوجه می‌شویم كه سریال‌هایی در جهان مطرح می‌گردد كه به سراغ سوژه‌های بیرونی و جهانشمول می‌روند. نمونه‌ای مانند سریال «چرنوبیل» كه خیلی هم سروصدا كرده نشان‌دهنده همین واقعیت است.
با كیفیت این سریال و راست و دروغش كاری نداریم. مسأله آنجاست كه به سراغ سوژه‌ای بكر در منطقه‌ای رفته‌اند كه حرف و حدیث درباره‌اش فراوان است.خوشبختانه سرزمین ایران و تاریخش مملو است از اتفاقات سیاسی-اجتماعی دراماتیك كه می‌تواند زمینه تولید سریال‌های خوب شود. از این اتفاقات دراماتیك غافل نمانیم و آنها را در دل تصاویری زیبا و چشم‌نواز به مخاطب عرضه كنیم.
