بیانیه اف.ای.تی.اف نشان داد علیرغم اینکه ایران به درستی عجله‌ای در الحاق به کنوانسیون‌های سی.‌اف.‌تی و پالرمو نشان نداد، اما بازگشت به لیست کشورهای غیر همکار هم رخ نداد. این اتفاق، تأییدکننده نگاه کسانی است که می‌گویند اف.ای.تی.اف آن‌قدر برای طرف مقابل مهم است که به‌طور ناگهانی حاضر نیست که روابط ما با آن قطع شود؛ چراکه اگر ایران به لیست کشورهای غیر همکار برگردد طبعاً اجرای بقیه بندها هم فاقد معنا خواهد بود. اما همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد اف.ای.تی.اف در بیانیه خود خواستار اجرای بند H از تفسیر توصیه‌ای 19 (که عبارت است از گسترده‌تر شدن نظارت‌ها بر شعب و نمایندگی بانک‌هایی که پایه ایرانی دارند) شد. البته این بند به‌طور خاص در شرایط تحریمی موجود مهم نبوده و اثری هم ندارد چراکه در حال حاضر نیز ده‌ها برابر نظارت‌های موردنظر این بند، بر بانک‌های ایرانی اعمال می‌شود.
نکته مهم این است که در تهدید اف.ای.تی.اف ما به ازای سی.‌اف‌.تی و پالرمو گفته شده که اگر در دوره بعدی این لوایح تصویب نشود دو بخش B و I از تفسیر توصیه‌ای 19 اعمال خواهد شد که این بخش‌ها هم اثر اجرایی چندانی ندارد زیرا یکی از آنها مکانیسم گزارش‌دهی توسعه‌یافته برای شعب بانکی و دیگری مکانیسم‌های حسابرسی برای این شعب است که آن‌هم موضوع نگران‌کننده‌ای نیست.
اما نکته دیگر این است که طرف مقابل وارد بازی خاصی شده و سعی می‌کند علیرغم تمدید تعلیق ایران، حلقه محاصره را دائماً تنگ‌تر کند که چنین روندی مناسب نیست و ممکن است به‌زودی به بندهایی از لیست کشورهای غیرهمکار برسیم که اثرات اجرایی مهمی داشته باشند، با این تاکید که اساساً در صورت تداوم تحریم‌های فعلی، این بندها آن‌چنان اهمیتی در برابر تحریم‌های آمریکا ندارند؛ اما به نظر می‌رسد آنها ما را به سمت ورود به بخش‌های سخت این لیست هدایت می‌کنند.
در عین حال نباید از ترس اینکه ما را وارد بخش‌های سخت‌تر کنند به خواسته‌هایشان تن دهیم چراکه آموخته‌ایم آنها دنبال این نیستند که به‌طور ناگهانی رابطه را قطع کنند، اما این شرایط گام‌بندی‌شده برای فشار بر ایران نشان می‌دهد که باید از ظرفیت مقاومت منفعل در اف.ای.تی.اف خارج شویم. آنچه به اسم مقاومت و با در تعلیق نگه داشتن تصویب لوایح سی‌.اف.‌تی و پالرمو در حال انجام است را تأیید می‌کنم اما حال که طرف مقابل گام به کام محاصره ما را تکمیل می‌کند باید راهبرد ما از مقاومت منفعل به مقاومت فعال تبدیل شود. یعنی اگر در دورنمای خودمان تصمیم به عدم الحاق به این لوایح را داریم باید از هم‌اکنون رایزنی‌های خود را   انجام دهیم تا مانع از آن شویم که در جلسات آتی اف.ای.تی.اف، ما را به سمت بخش‌های سخت‌تر توصیه 19 ببرند. اگر هم می‌خواهیم به این دو کنوانسیون ملحق شویم، باید از اکنون تضامین مشخصی را بگیریم تا شانس ما برای دستیابی به دستاوردها بیشتر شود.
 در هر صورت این بیانیه ثابت کرده در این موضوع، مقاومت کار درستی بوده اما در عین حال باید از مقاومت منفعل به سمت مقاومت فعال برویم.