دولت در یك سال گذشته موضعی انفعالی داشت كه به تعبیر آنها صبر راهبردی بود و این خویشتنداری اثبات كرد طرف‌های مقابل اراده‌ای برای اجرای تعهدات خود ندارند و دقیقا دچار دروغگویی هستند. در حال حاضر ایران از موضع انفعال خارج شده و رویه كاملا فعالی در پیش گرفته و طبیعتا چون در موضع فعال قرار داریم طرف مقابل ما در موضع انفعال قرار می‌گیرد. از این پس ابتكار عمل به دست جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. ما از قبل گفته بودیم آب سنگین و اورانیوم غنی‌سازی شده را نمی‌فروشیم. این دو مساله اجرایی شد و چون فروش منتفی شد سقف ذخیره‌سازی ما در زمینه اورانیوم غنی شده از محدودیت برجامی عبور كرد و به شروع گام دوم رسیدیم. در گام دوم،‌ به دو اقدام مشخص اشاره كردیم. یكی افزایش درصد غنای اورانیوم است و از دیروز غنی سازی بالای 67/3 درصد شروع شد. فعلا و در آغاز گام دوم، غنی‌سازی ما تا رسیدن به مرحله 5 درصد است و این اورانیوم غنی‌سازی شده انباشت خواهد شد كه به این وسیله هم ذخیره‌سازی به بیش از 300 كیلوگرم خواهد رسید و هم غنای اورانیوم غنی‌شده‌ای كه ذخیره می‌شود تا مرحله 5 درصد خواهد رسید. در گام دوم اگر نیاز داشته باشیم اورانیوم را تا 20 درصد هم غنی‌سازی می‌كنیم. كار دیگری كه ممكن است در مرحله غنی‌سازی انجام شود طراحی پیشران‌ها است. برای ساخت این پیشران‌ها مشخص خواهد شد به سوخت چند درصد غنی شده از 5 تا 60 درصد نیاز داریم. نكته دیگری كه باید برای آن تعیین تكلیف شود مساله رآكتور اراك است. وعده قبلی طرف‌های ما در برجام این بود كه در بازطراحی و بهینه سازی آن تلاش كنند كه تاكنون به تعهد خود عمل نكردند. بنابراین در 60 روزی كه پیش رو داریم اگر طرف‌های مقابل ما توانستند عقب‌افتادگی خود را در این زمینه جبران كنند، ممكن است ما سراغ برگرداندن رآكتور قبلی نرویم. اما در صورت تعلل مجدد آنها، بحث احیای رآكتور قبلی را دنبال خواهیم كرد.