بیمارستان‌هایی هستند كه وقتی اسم‌شان می‌آید، آه از نهاد بیماران بلند می‌شود «آن‌قدر كه پشت درهایش به انتظار نشسته‌اند.» بیمارانی كه نه پول دارند نه پارتی. آن هم با دردی كه كمبود پزشك و شلوغی بیمارستان و... حالی‌اش نمی‌شود و بیماری كه چشم‌هایش را می‌بندد و به سرعت پیش می‌رود. گرچه وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشكی در گفت‌وگو با جام‌جم تاكید می‌كند: بیمارستان‌ها مكلف هستند بیماران اورژانسی را پذیرش كنند، و در مورد بیماران دیگر هم سعی می‌كنیم وضعیت را به‌گونه‌ای سامان‌دهی كنیم كه زمان نوبت‌دهی به حداقل برسد. 
سعید نمكی عنوان می‌كند: درباره وضعیت نوبت‌دهی بیمارستان‌های دولتی با معاونت درمان وزارت بهداشت صحبت كرده‌ایم و تاكید ما همواره این بوده كه بیماران اورژانسی گرفتار نوبت‌گیری نشوند و بلافاصله پذیرش شوند.
این تاكید آقای وزیر در حالی است كه سال‌هاست قرار است وضعیت نوبت‌گیری توسط بیماران در بیمارستان‌های دولتی سامان پیدا كند اما همچنان هیچ اتفاقی نیفتاده است. بگذریم از این‌كه اگر شرایط به همین منوال پیش برود، دور از ذهن نیست همان بیمارانی كه الان شرایط اورژانسی ندارند، خدای ناكرده در آینده‌ای كه دور نخواهد بود به جرگه اورژانسی‌ها بپیوندند!
​​​​​​​
در بیمارستان‌های دولتی چه خبر است؟
بیمارستان لقمان، فارابی، امیراعلم و لبافی‌نژاد از این دست بیمارستان‌ها در تهران هستند كه مردم را گرفتار دریافت نوبت از پزشكان متخصص كرده‌اند. زهرا با یك نوع بیماری استخوان با دردهایی كه نیاز به گفتن ندارد، بیمار یكی از پزشكان بیمارستانی در جنوب تهران است.
در بخش روماتولوژی، نوبت دهی تلفنی انجام می‌شود. در روزهایی كه پزشك متخصص حضور دارد به 25 نفر نوبت می‌دهند، اما حتی اگر از ابتدای وقت پای تلفن بنشینی، نمی‌توانی موفق شوی. زهرا می‌گوید: بارها به همراه دیگر اعضای خانواده چند نفر با چند خط تلفن همراه و ثابت تلاش كرده‌ایم تا از این پزشك نوبت بگیریم، ولی موفق نشده‌ایم. او ادامه می‌دهد: پزشك معالج به من گفته بود باید سه ماه بعد مراجعه كنم. اما الان یك ماه هم از زمان ویزیت مجددم گذشته و نتوانسته‌ام وقت بگیرم. متاسفانه این پزشك مطب هم ندارد و من ناچارم درد را تحمل كنم. وی بیان می‌كند: حضوری هم مراجعه كرده‌ام، اما می‌گویند نوبت‌گیری فقط تلفنی است. مرد جوان دیگری هم از این شرایط گله دارد و تاكید دارد درد پای مادرش، نوبت‌دهی تلفنی و اینترنتی نمی‌فهمد، وقتی نیاز به ویزیت پزشك متخصص دارد باید داروی مورد نیازش را دریافت كند، اما گویا كسی این مشكلات را درك نمی‌كند.اعتراض هم فایده‌ای ندارد. شیوه این بیمارستان همین است!
بقیه بیمارستان‌های دولتی هم وضعیتی مشابه دارند. بیمارانی كه نیاز به ویزیت چشم پزشك، متخصص پوست،‌ متخصص كلیه و... دارند هم به همین شكل گرفتار دریافت نوبت هستند. خیلی‌ها از شهرستان‌های دور و نزدیك می‌آیند و اصولا آنها مشكلات بیشتری دارند. یكی از بیماران كه مشكل كلیه دارد، می‌گوید: برای دریافت نوبت تماس تلفنی گرفتم اما موفق نشدم و ناچار شدم از ورامین به تهران بیایم تا شاید بتوانم وقت حضوری بگیرم اما نشد. بلبشوی نوبت‌گیری بیمارستانی فقط گریبانگیر تهرانی‌ها نیست. شهرهای بزرگ دیگر و حتی شهرهای كوچك‌تر هم از این شرایط بی‌نصیب نیستند. 
كافی است كمی پای درددل‌های مردم بنشینی تا آنها از ساعت‌ها و روزهایی بگویند كه برای نوبت گرفتن، وقت خود را كنار تلفن گذرانده‌اند یا برای استفاده از خدمات پزشكی دولتی سختی مسیرهای دور و نزدیك را به جان خریده‌اند و البته در برخی موارد به نتیجه نرسیده‌اند. پذیرش در بیمارستان‌های دولتی حتی به آنها كه موفق به دریافت نوبت شده‌اند هم روی خوش نشان نمی‌دهد و بیماران باید مراقب باشند تا گرفتار مشكلات دیگر نشوند. 
یكی از بیماران در این خصوص می‌گوید: بعد از چند روز بست نشستن در پای تلفن برای نوبت گرفتن، بالاخره موفق شدم برای پزشك متخصص قلب نوبت بگیرم. اما در روز مورد نظر، پزشك متخصص تا دو ساعت بعد نیامد و رئیس بخش هم در بیمارستان نبود تا پاسخگوی این وضعیت باشد و تمام بیماران ناچار شدند، با سختی انتظار بكشند.
بگذریم از این كه نوبت‌دهی اینترنتی هم نتوانسته مشكل بیماران را حل كند؛ به‌ویژه در شهرها و روستاهای دورافتاده كه عملا دسترسی به اینترنت برای همه فراهم نیست.
علت چیست؟
چندی پیش معاون كل وزارت بهداشت درباره مشكلات و معضلات نوبت‌گیری كه بار مضاعفی را به بیماران تحمیل می‌كند اظهار شرمندگی كرد و گفت: وضعیت نابسامان نوبت‌دهی بیمارستانی دو علت دارد؛ یك علت زمینه‌ای است. به عنوان مثال ما درمانگاهی داریم كه پزشك باید هر روز 20 بیمار را ببیند ولی 70 ـ 60 بیمار ویزیت می‌شوند. 
این مساله از آن‌رو اتفاق می‌افتد كه درمانگاه‌های دولتی و تخصصی و فوق‌تخصصی دولتی كم هستند و قیمت بخش خصوصی هم بالاست و البته بیشتر بیمارستان‌های ما آموزشی هستند و مردم ترجیح می‌دهند با توجه به هزینه كمتری كه پرداخت می‌كنند به این بیمارستان‌ها مراجعه كنند. ایرج حریرچی راه‌حل مشكلات این بخش را گسترش كلینیك‌های ویژه بیان كرد و افزود: در تلاش هستیم با افزایش كلینیك‌ها مشكلات مردم را كاهش دهیم. وی عنوان كرد: یك‌سری هم اشكالات خود ماست. ما بهترین روشی كه توصیه می‌كنیم این است كه نوبت‌گیری به صورت غیرحضوری از طریق اینترنت، تلفن‌ و همراه داده شود. اما گاهی زیرساخت نداریم و گاهی هم در برخی استان‌ها كه این روش‌ها را اجرا كرده‌اند پیش آمده كه یك نفر نوبت گرفته و نیامده است. از طرفی بعضی از پزشكان ما مسؤولیت‌های زیادی به‌عهده دارند، بنابراین اینها مشكلاتی است كه نمی‌توان نادیده گرفت. حریرچی تاكید كرد: البته این اشكال كاملا وارد است و باید تلاش كنیم وضعیت بهتر شود.
نیازمند راهكارهای ریشه‌ای هستیم
یكی از پزشكان مقیم در یكی از بیمارستان‌های دولتی تهران درخصوص مشكلات نوبت‌دهی در بیمارستان‌ها معتقد است تعداد و مراجعات زیاد بیماران به‌خصوص پس از اجرای طرح تحول نظام سلامت و همچنین كمبود جا، باعث ایجاد چنین شرایطی شده است. فدایی می‌گوید: امكان استفاده از اینترنت در تمام مناطق كشور و به‌خصوص روستاها و مناطق محروم، برای همه مردم میسر نیست، وضعیت ارتباط تلفنی برای دریافت نوبت هم جز معطل كردن بیماران اثر دیگری ندارد و آنها را گرفتار انتظارهای طولانی می‌كند. بنابراین سر و سامان دادن به این شرایط به راهكارهای ریشه‌ای‌تری نیاز دارد. از جمله احداث بیمارستان‌های جدید، افزایش تعداد پزشكان متخصص و همچنین راه‌اندازی كلینیك‌های تخصصی و سامانه ارجاع. وی همچنین عنوان می‌كند: عملیاتی شدن طرح كلینیك‌های تخصصی هم می‌تواند نه‌تنها بخشی از مشكلات نوبت‌دهی برای ویزیت بیماران را برطرف كند بلكه با ارائه خدمات تخصصی به بیماران از این طریق، عملا بیماران نیز با آسودگی بیشتری روند درمان خود را می‌گذرانند.