وقتی به شدت عصبی و ناراحت هستم، اشتهایم را از دست می‌دهم، اصلا چیزی از گلویم پایین نمی‌رود. فقط دوست دارم به گوشه‌ای بروم، پتویم را روی سرم بکشم و بخوابم. تا چند وقت پیش فکر می‌کردم همه افراد وقتی حال و احوال خوبی ندارند، ترجیح می‌دهند چیزی نخورند. تا این که رفتار متناقض یکی از دوستانم بسیار متعجبم کرد. دوستم از اضافه وزن رنج می‌برد و هر وقت دور هم جمع می‌شویم معمولا رژیم دارد و خیلی چیزی نمی‌خورد، اما با این همه مراعات هیچ وقت وزنش کم هم نمی‌شد. آخرین باری که یکدیگر را دیدیم، برایش مشکلی خانوادگی پیش آمده بود که به شدت او را خشمگین و ناراحت کرده بود. در طول مدتی که با هم صحبت می‌کردیم یکسره در حال خوردن بود. البته کاش فقط غذا می‌خورد، نسرین که همیشه به هر نوع تنقلاتی به خاطر رژیمش دست رد می‌زد، تند تند چیپس و پفک می‌خورد. همراه چای چند شکلات بزرگ و شرینی خامه‌ای می‌خورد و...
وقتی احساس کردم این حالت ولع برای خوردن طبیعی نیست، گفتم نسرین تو رژیم نداشتی؟! انگار یهو به خودش آمده باشد، نگاهی به دور و برش کرد و دهانش از حرکت ایستاد. آرام زیر لب گفت: من دارم چی کار می‌کنم؟؟؟
کم اشتهایی و پر اشتهایی عصبی یکی از بارزترین واکنش‌های بدن در برابر استرس زیاد مانند زمان امتحانات و خشم است.  اما چه عواملی موجب بروز این حالت هستند؟ چطور می‌توان از بروز این واکنش‌های ناخواسته پیشگیری کرد؟ در ادامه بیشتر با این واکنش‌های عصبی آشنا خواهید شد.