تعارف كه نداریم و به همین دلیل خیلی شفاف از باقرزاده رئیس فدراسیون شمشیربازی سوال می‌كنیم كه چرا به استقبال مجتبی ‌عابدینی و پیمان فخری و تیم ملی شمشیربازی نرفتید؟ بهانه بی‌بهانه. چه كار باید می‌كردند كه شما مجاب شوید پس از كسب نخستین مدال جهانی تاریخ رشته شمشیربازی برای ایران به استقبال‌شان بروید؟ آیا اصلا برای تان اهمیتی داشته؟ حتی برای یك لحظه هم نمی‌شود خودمان را به جای عابدینی بگذاریم. تصور كنید، از هواپیما پیاده شدید، خوشحال و خندان و گمان می‌كنید كه قرار است گروهی به صورت زنده سرود جمهوری اسلامی را بخوانند، آهنگ‌های حماسی همیشگی را پخش كنند و با گل و كلی تشریفات به استقبال‌تان بیایند، اما دریغ از یك بنر برای عرض تبریك. باز هم گلی به جمال خانواده قهرمان‌های ملی كه هر زمان از شب و روز كه باشد تا فرودگاه می‌روند و همین برایشان كافی است! جالب اینجاست كه باقرزاده نه‌تنها خودش راهی فرودگاه نشده بود، بلكه خبری از علی یعقوبیان دبیر فدراسیون شمشیربازی هم نبود، چه برسد به مسؤولان وزارت ورزش و كمیته ملی المپیك! نمی‌دانم، من سوالم را خیلی شفاف و بدون هیچ واسطه‌ای پرسیده ام و چه خوب است كه باقرزاده توضیح واضحی برای این كار بدهد و اگر اشتباهش را قبول كرد حداقل از عابدینی، فخری و سایر اعضای تیم ملی شمشیربازی عذرخواهی كند. دیگر همه می‌دانند كه شمشیربازان كار كوچكی نكردند. مدال عابدینی و كسب سهمیه المپیك به كنار، حالا شمشیربازان ایران شانس ایران را دارند تا شگفتی دیگری را رقم بزنند و آن سهمیه تیمی المپیك است. آقای باقرزاده! كنار زدن چین و ژاپن و كره كه از قدرت‌های شمشیربازی هستند اصلا كار كوچكی نیست. راستی پاداش‌هایی كه وعده داده بودید چه شد؟ تا جایی كه یادمان می‌آید قرار بر این بود تا پاداش ده میلیونی كه قولش را قبل از مسابقه قهرمانی آسیا به ملی‌پوشان داده بودید، پرداخت كنید اما وقتی تیم با نایب قهرمانی برگشت این رقم به پنج میلیون كاهش پیدا كرد! ملی‌پوشان دلخور هستند و این دلخوری‌ها با ب‌ی‌محلی‌ها و كج سلیقگی‌ها بیشتر هم می‌شود. سری به صفحات مجازی ملی‌پوشان بزنید تادرد دلهایشان را بخوانید. شما كه پاداش‌ها را نصفه دادید و برای استقبال از ملی‌پوشان به فرودگاه نرفتید، حداقل از این به بعد كه رقابت‌های المپیك پیش‌روی ملی‌پوشان است به فكرشان باشید و خیال‌شان را برای حمایت همه‌جانبه راحت كنید.