در گذشته‌های نه‌چندان دور، در همین تلویزیون سریال‌هایی تولید می‌شد كه به زبان طنز هم كه شده خیلی خوب از خجالت مفاسد درمی‌آمد. ولی در شرایط فعلی این‌كه چنین سریال‌هایی تولید شود به دلایل گوناگون و كم‌تحملی‌ها، سخت شده است. فكر می‌كنم برای آن‌كه رسانه ملی به روزهای شكوفایی‌اش بازگردد، چاره‌ای ندارد جز آن كه محلی شود برای جذب بهترین ایده‌ها و فیلمنامه‌ها به منظور نقد مفاسدی كه به‌واسطه كم‌كاری‌های برخی مدیران ایجاد شده است.
آقایانی كه ناظران كیفی سریال هستند وقتی می‌بینند سریال‌هایی تولید می‌شود كه كمترین بازخوردی چه به لحاظ سرگرم‌كنندگی، چه به لحاظ انتقادی ندارند نباید همچنان به عنوان ناظر كیفی به فعالیت خود ادامه دهند. ناظر كیفی كه فقط نباید به دنبال سانسور باشد. اتفاقا باید روندی را در پیش گیرد كه كیفیت سریال در عین بازنمایی نقدهای اجتماعی حفظ شود.
حفظ شغل پردرآمد چه ارزشی دارد وقتی می‌بینیم مخاطبان خسته از تكرار گریبانگیر برخی سریال‌ها، به سریال‌های انگلیسی و آمریكایی پناه می‌برند؟ وجدان را باید در همه امور ملاك عملكرد قرار داد و وقتی از نزدیك مشاهده كرد یك تهیه‌كننده یا كارگردان اثرگذاری لازم را در ارتباط با مخاطب ندارد مجدد به او سفارش كار نداد. خوشبختانه چیزی كه در ایران زیاد است آدم بااستعداد و هنرمند و این طور نیست كه با حذف یك یا چند تهیه‌كننده نتوانیم نیروهای صاحب‌خلاقیت را جذب كنیم. در تمام رسانه‌های دنیا می‌روند دنبال ایده‌های نو و بكر و دست اول و آدم‌های خلاق و صاحب ایده را با بهترین پیشنهادها جذب می‌كنند تا بتوانند با رسانه‌های رقیب مقابله كنند. به نظرم رسانه ملی هم باید فراخوانی بگذارد برای جذب این ایده‌های دست اول و آدم‌های خلاق. باید روالی را بگذاریم جهت جذب استعدادهایی كه حرفی برای گفتن دارند. به نظرم اگر این روال وجود داشته باشد سریال‌هایمان در كوتاه‌مدت، جهشی عظیم خواهد داشت.