ساعت، 8 صبح را نشان می‌داد. قرار شد صبحانه را بین راه صرف كنیم. طلاب هندی عقب اتوبوس نشسته بودند و بر حسب عادت اغلب هندی‌ها با صدای بلند صحبت می‌كردند. لباس روحانیت به تن داشتند به همراه چفیه‌ای كه مزین به عكس مقام معظم رهبری بود. دقایق و ساعات اولیه به سلام و علیك و تعارفات معمول سپری شد. آنها به زبان فارسی هم صحبت می‌كردند اگرچه در سطح خوب نبود ولی برای ارتباط اولیه كفایت می‌كرد.
تبلیغ اسلام و ظرفیت میلیاردی
حجت‌الاسلام سیدفایض باقری، اهل شهر لكهنو در غرب هند و مركز استان اوتارپرادش است، همان‌جا كه به پایتخت شیعیان هند معروف است. 40 سال دارد و دانشجوی مقطع دكتری در رشته كلام اسلامی است. فارسی را در كنار تحصیل دروس حوزوی آموخته و حالا به همراه طلاب هندی داوطلبانه به اردوی جهادی اعزام شده است. خیلی زود با هم صمیمی شدیم و او با ایمان قلبی و انگیزه‌ای راسخ به ما گفت: وقوع سیل در ایران قلب مسلمانان هند را جریحه دار كرد و آنها همدردی و همیاری خود را با ارسال هدایا و كمك‌های نقدی اعلام كردند. ما هم به نمایندگی از مردم هند به اینجا آمدیم تا همبستگی جهان اسلام را نشان دهیم، زیرا اعتقاد داریم حالا كه اسلام هراسی توسط دشمن تبلیغ می‌شود، انجام این‌گونه اقدامات خیرخواهانه بسیار تاثیرگذار است.
به اعتقاد سید فایض، كشور پهناور هند با
 5/1میلیارد جمعیت ظرفیت‌های زیادی برای تبلیغ دین اسلام دارد. در حال حاضر هم 300 میلیون نفر مسلمان در هند زندگی می‌كنند و تعداد شیعیان به 200 میلیون نفر می‌رسد. این در حالی است كه علاقه زیادی بین هندوها برای گرایش به اسلام وجود دارد و با توجه به پیشینه مشترك تاریخی و قومی، خواهان آشنایی بیشتر با فرهنگ ایرانی و اسلامی هستند. عربستان از این مساله هراس دارد و تفكر وهابیت را تبلیغ می‌كند، آنها ده هزار مدرسه حوزوی در هند دایر كرده‌اند در حالی كه شیعیان فقط 2000 حوزه دارند.
پیش به سوی جهاد و سازندگی
از قم تا اهواز با اتوبوس 12 ساعت راه است و با گذر از شهرهای اراك و خرم آباد، بروجرد، اندیمشك و شوش در نهایت اواسط شب به اهواز رسیدیم و از آنجا به شهرستان كارون رفتیم. مسؤولان قرارگاه فرهنگی خاتم الاوصیا با همكاری كمیته امداد شهرستان كارون، اتاق بزرگی را در طبقه دوم حوزه علمیه امیرالمومنین برای اسكان طلاب هندی در نظر گرفته بودند تا علاوه بر استراحت و پذیرایی، نماز و نیایش نیز به سهولت انجام شود. صبح فردا با
دو دستگاه مینی بوس به سمت روستای عطیش حركت كردیم تا از آنجا به روستای مقطوع برویم. جاده‌ای كه به سمت روستا می‌رفت، نیمی آسفالت و نیمی خاكی بود و از دو طرف جاده زمین‌های نیمه خشك و باتلاقی به چشم می‌خورد. سیل كه آمده بود همه خانه‌ها و زمین‌های كشاورزی این منطقه زیر آب رفت و ارتباط با شهر به كلی قطع شد. ما كه بعد از فروكش كردن سیل به منطقه آمده بودیم به وضوح اثرات ناهنجار و عمق خسارت را در گوشه و كنار می‌دیدیم.
بعد از حدود یك ساعت رانندگی به روستای عطیش رسیدیم كه درست روبه‌روی روستای مقطوع و محل اجرای طرح عمرانی بود، جایی كه رودخانه بحیره (یكی از شاخه‌های كارون) بین آنها فاصله انداخته بود. از پل خبری نبود و ما به وسیله قایق و در گروه‌های شش نفره به آن طرف رودخانه رسیدیم. در اولین نگاه، خانه‌های كپری و كاهگلی توجه ما را جلب كرد و زمین‌هایی با خاك نرم و شسته شده كه تا مچ پا در آن فرو می‌رفتیم. نخل‌هایی كه خرمای خشكیده داشت و بچه‌های قد و نیم قدی كه برای دیدن مهمانان جدید به خط ایستاده بودند. آنها فارسی را ناقص و همراه با لهجه عربی صحبت می‌كردند. ارتباط ما فقط در حد سلام و احوالپرسی بود. همه اینها را با گرمای 47 درجه و هوای شرجی جنوب تصور كنید!
سیل‌زدگان و مشكلات زندگی
جلوتر كه رفتیم، ساختمان‌های نیمه‌كاره‌ای را دیدیم كه زیرسازی آنها انجام شده و آماده دیوارچینی بود. زیر یك درخت بزرگ كهور بساط كردیم و گروه جهادی مشغول كار شدند. مردان روستا به همراه بچه‌هایشان دور ما جمع شدند و در حالی كه لباس بلند عربی پوشیده‌اند، مشكلات خود را بازگو كردند. یكی از بیكاری می‌نالید و یكی نگران آینده بچه‌اش بود.
به گفته عضو شورای اسلامی روستای مقطوع تعداد خانواده‌های ساكن محله 30 خانوار است. هر خانوار حداقل شش بچه دارد؛ با این حساب باید 240 نفر در روستا حضور داشته باشند. علی ربیهاوی به ما گفت: روزگاری زمین‌های مقطوع حاصلخیز بود و رودخانه هم ماهی داشت ولی با خشك شدن زمین‌های كشاورزی و شور شدن آب، بازار كار اهالی روستا كساد شده است. دامداری رونق ندارد، از مدرسه و درمانگاه هم خبری نیست؛ ضمن این‌كه تنها راه ارتباطی روستا آسیب دیده است و مردم برای تامین مایحتاج زندگی و بچه‌های خردسال برای تحصیل، با قایق به روستای عطیش می‌روند. به نظر می‌رسد مقطوع اسم مناسبی برای روستا باشد!
همیاری مسلمانان، عامل همبستگی
نزدیك غروب آفتاب كار تعطیل و گروه جهادی برای بازگشت به شهر آماده شد. قایق‌ها دوباره افراد را به آن طرف رودخانه ‌بردند تا برای استراحت شبانگاهی به حوزه علمیه امیرالمومنین برگردند. همه‌چیز طبق برنامه پیش می‌رفت؛ ابتدا نماز جماعت در یك فضای معنوی و به امامت یكی از طلاب هندی برگزار شد و نمازگزاران برای اتحاد مسلمانان و رفع گرفتاری و توطئه از جامعه اسلامی دعا کردند، سپس سفره شام پهن و پذیرایی مختصر انجام می‌شد.
بعد از انجام مراسم مذهبی و صرف شام، فرصت گفت‌وگو با طلاب و بچه‌های گروه جهادی فراهم شد. حجت‌الاسلام
سید ذینشان حیدر زیدی از طلبه‌های باصفای هندی و دانشجوی سال آخر دكترای فقه اسلامی است. او كه داوطلبانه به خوزستان آمده است، كمك به مردم مناطق سیل‌زده را عامل همبستگی مسلمانان جهان می‌داند. حیدر زیدی با اشاره به نقش ایران در جهانی‌سازی اسلام و تشیع تاكید كرد كه انقلاب اسلامی باعث بیداری مردم جهان شد تا جایی كه اكنون تقوی، حجاب و روشنفكری دینی به عنوان نمادهای ایرانی در دنیا مطرح است. البته نباید تاثیر ایام محرم و عزاداری امام حسین(ع) را در بیداری مسلمانان جهان فراموش كرد. میلیون‌ها مسلمان به سمت كربلا راهپیمایی می‌كنند تا ارادت خود را به سیدالشهدا و ائمه معصومین نشان دهند. به اعتقاد حیدر زیدی، اربعین نقطه مشترك فرهنگی شیعیان جهان است و می‌تواند در تبادل اندیشه‌های مسلمانان موثر باشد.
كلنگ زنی و افتتاح پروژه‌های عمرانی
روز پركاری در پیش بود؛ حجت‌الاسلام مهدوی (نماینده ولی فقیه در هند) و هیات همراه پروژه‌های عمرانی مناطق سیل‌زده را افتتاح کرد. برنامه بازدید از روستاهای تابعه شهرستان حمیدیه انجام شد و مهمانان حوالی ظهر به روستای مقطوع رسیدند و ضمن بازدید از فعالیت گروه جهادی، عملیات ساخت 12 واحد مسكونی را كلید زدند.  حجت‌الاسلام مهدوی در جمع مردم و جهادگران عمرانی گفت موقعی كه مسلمانان هند خبر سیل در ایران را شنیدند بسیار متاثر شدند و همدردی و همیاری خود را در قالب كمك‌های نقدی و غیرنقدی اعلام كردند، تا جایی كه اكنون ده میلیارد تومان از كمك‌های شیعیان مناطق كشمیر، كارگیل و حیدرآباد جمع‌آوری شده است. جالب اینجا بود كه كمك‌های نقدی مردم هندوستان عموما اهدایی از افراد نیازمند بود، اما به خاطر عشق و علاقه‌ای كه به ایران داشتند، این كمك‌ها را جمع‌آوری كرده و در اختیار ما قرار دادند. این نشان می‌دهد پیام انقلاب در سراسر دنیا پخش شده و باعث بیداری جهانیان است.
قبل از آن مرتضی موصلی، مدیركل كمیته امداد خوزستان ضمن قدردانی از حركت انسان‌دوستانه مردم مسلمان هند درخصوص نحوه استفاده از كمك‌های اهدایی توضیح داد: بخشی از كمك‌ها در اختیار كمیته امداد قرار گرفت كه به‌وسیله آن ۱۵۰ واحد مسكونی با متراژهای 60 تا 80 متری در روستاهای تابعه شهرستان‌های شوش، اهواز، كارون، دشت آزادگان و حمیدیه احداث خواهد شد. موصلی ضمن اعلام واگذاری تسهیلات بانكی بلاعوض و بلندمدت ابراز امیدواری كرد تا پایان سال بخش بزرگی از پروژه‌های عمرانی مناطق سیل‌زده تكمیل شود و در اختیار خانواده‌های نیازمند قرار گیرد.
معصومه خنفری، فرماندار شهرستان كارون نیز در این مراسم حضور داشت. او وقوع سیل در خوزستان را فاجعه‌بار توصیف كرد كه در جریان آن همه روستاها و بخشی از شهر كارون زیر آب رفت و به كلی آسیب دید. خنفری از مسؤولان خواست در بازسازی منازل سیل‌زده خوزستان توجه بیشتری به شهر كارون و روستاهای آن داشته باشند زیرا غالب افراد آن بی‌بضاعت و تحت پوشش كمیته امداد و بهزیستی هستند و اگر دولت به آنها كمك نكند در زندگی روزمره خود با مشكل مواجه می‌شوند.
نماینده ولی فقیه در هند و هیات همراه در پذیرایی مختصر و سرپایی اهالی روستا شركت كردند. مردمی كه دور آنها حلقه زده بودند، مشكلات خود را مطرح می‌كردند. بیشتر از همه فرماندار شهر كارون در محاصره مردم بود. هر چه باشد خنفری از اهالی همان شهر و روستا بود و به زبان آنها صحبت می‌كرد. البته حمزه كنعانی، رئیس كمیته امداد كارون می‌گفت اگر مشكل مردم وام است كه وام‌ها با بازپرداخت 15 ساله آماده است و بنیاد مسكن فقط یك ضامن همسایه می‌خواهد ولی چون یا پرونده‌ای تشكیل نشده یا برخی روستاییان به یكدیگر اطمینان ندارند كارها كمی كند شده است. او گفت تا پایان سال كار ساخت مسكن برای سیل زده‌ها تمام می‌شود به شرطی كه روستاییان همكاری كنند.
خداحافظی با سیل زدگان به امید بهروزی
نزدیك غروب بود و خورشید مثل گوی نارنجی در افق كمرنگ می‌شد، ولی هنوز شدت گرما و رطوبت سنگین هوا را احساس می‌كردیم. حالا دیگر مهمانان مراسم افتتاحیه با قایق به آن سوی رودخانه رفته بودند تا از آنجا به شهر برگردند. ما هم همراه طلاب هندی و سایر اعضای گروه جهادی برای رفتن آماده شدیم. بازار عكس‌های یادگاری داغ بود و سبدهای پر از خرمای تازه كه به همه تعارف می‌كردند. سرانجام وقت خداحافظی فرا رسید؛ اهالی روستا همراه بچه‌ها كنار ساحل رودخانه به صف ایستاده بودند و از این كه به دیدار آنها رفتیم تشكر و قدردانی می‌كردند و ما هم در حالی كه سوار قایق می‌شدیم به آنها امیدواری دادیم مشكلاتشان حل می‌شود.
آن طرف ساحل كه رسیدیم خورشید در افق محو شده بود، رودخانه آرام به نظر می‌رسید و روستای مقطوع از دور پیدا بود. مینی‌بوس كه حركت كرد هوا به تاریكی می‌زد، عده‌ای از بچه‌ها به‌دنبال مینی‌بوس می‌دویدند، خانه‌های كپری و درختان نخل از مقابل ما رژه می‌رفتند. طلاب گروه جهادی ساكت بودند و زیارت عاشورا زمزمه می‌كردند، حالا دیگر همه مهیای رفتن بودند.