رده‌بندی سنی را جدی بگیریم
در حیطه پشت صحنه تولید سریال‌ها هم متخصصان زبده‌ای داریم و هم ابزار و ادوات خوبی كه باعث می‌شود اغلب سریال‌هایمان گاف تكنیكی نداشته باشد. فقط باید افراد درست را به كار گرفته و ابزار درست در اختیارشان بگذاریم تا نتیجه مناسب حاصل شود، ولی آنچه درباره سریال‌ها مورد توجه است این كه آستانه تحمل درباره طرح مضامین باید بالا برود. آحاد مردم مشكلی با داستان پردازی‌های نقادانه ندارند و خیلی هم دلشان می‌خواهد مشكلات اجتماعی آنها در سریال‌ها نمود پیدا كند؛ مشكل، برخی افراد هستند كه همه چیز را سریع به خود می‌گیرند و یك شوخی شخصی را عمومی می‌كنند. هیچ فكر كرده‌ایم اگر نتوان برای شخصیت‌های سریال‌ها، قومیت تعیین كرد یا نتوان شغلی برای آنها درنظر گرفت، در نهایت واقع‌گرایی سریال‌ها نزول خواهد كرد. نمی‌شود مدام درباره تهرانی‌ها یا افراد بیكار سریال ساخت؟
در همه جای دنیا درباره تمامی اقشار از كارگر و كارمند تا مهندس و پزشك و مانند آنها سریال تولید می‌كنند و هم از خدمات‌شان می‌گویند و هم از گاف‌های آنها؛ ولی در اینجا هیچ صنفی انتظار ندارد نقد شود و همه دوست دارند از آنها تعریف و تمجید شود.
ما هم فیلمنامه خوب و هم نویسنده خوب داریم و فقط باید اندكی تعامل‌مان را بالا ببریم تا نویسندگان هم بتوانند با تاثیر مستقیم از اجتماع، سریال بنویسند. دلیلی ندارد همه سریال‌ها را همه گروه‌های سنی ببینند و با یك درجه‌بندی ساده می‌شود كاری كرد كه هر طیف سنی، سریال‌های مخصوص خود را ببیند. یك نوجوان نباید سریال بزرگسال را ببیند و افرادی كه دچار ناراحتی‌های قلبی هستند نباید به تماشای سریال‌های هیجان‌زا بنشینند؛ اینها الزاماتی است كه همه جای دنیا رعایت می‌شود و ما نیز باید بیشتر از گذشته بدان پایبند باشیم.
ضمیمه نوجوانه
تیتر خبرها
