حسن رحیمی را همه اهالی ورزش می‌شناسند. از همان روزی كه در مسابقات قهرمانی جهان (2013) ایران را بعد از 43 سال در وزن اول صاحب طلا كرد تا مدال‌های رنگارنگش در جهانی، آسیایی و المپیك؛ اما رحیمی مثل رسول خادم، كمیل قاسمی و احسان لشكری نه به دلیل مدال‌های خوشرنگ‌شان برای ایران كه به دلیل جوهر وجود و نوع نگاهشان به مردم، به قلب مردم راه یافته‌اند. این كشتی‌گیران در روزهای سیل سیستان و بلوچستان در كنار مردم مظلوم آن منطقه بودند؛ درست مثل حمید استیلی كه با لباس بلوچی در آن استان حاضر شد. این سلبریتی‌ها فرق دارند با آنها كه آرامش خود را به هر چیزی ترجیح می‌دهند و وطن‌شان را خیلی راحت تغییر می‌دهند. این دسته از سلبریتی‌ها (سلبریتی‌های واقعی) می‌دانند كه قبل از خود باید به مردم فكر كنند.
حسن رحیمی دیروز در صفحه اجتماعی خود واكنشی درست، بهنگام و متعهدانه نسبت به یك اتفاق غیرورزشی داشت. او نوشت: «از انتخاب بردیا كیارس به عنوان رهبر اركسترسمفونیك تهران بسیار خوشحال شدم نه به دلیل جایگاه رفیعش در موسیقی ایران كه به دلیل عشق ورزی او و مسؤولیتش نسبت به مردم محروم ایران چون 20 روز پیش در مولاآباد در مرز ایران و پاكستان همه چیز را به چشم دیدم كه نشان داد وجودش به مردم تعلق دارد.»
رحیمی در این چند جمله، حق مطلب را در مورد توصیف یك هنرمند مردمی ادا كرد تا حتی آنها كه نسبت به رهبر جدید اركستر سمفونیك تهران شناختی ندارند، به احترام او كلاه از سر بردارند. با تمام وجود به شما احترام می‌گذاریم؛ شما كه خاك وطن را روی چشم می‌گذارید و نه نسبت به خود كه نسبت به هموطنان‌تان مسؤولید. قدردان عشق‌ مقدس و میهنی‌تان خواهیم بود تا ابد.