امســــــال برای كارگـــــران، كارمنـــــدان و بازنشستگان اصلا سال خوبی نبود و مدام با فشارهای اقتصادی روبه‌رو شدند. از ابتدای امسال نرخ ارز افزایش چشمگیری داشت و در  بالای ده هزار تومان تثبیت شد. هرچند اكنون دلار به قیمت حدود 
11 هزار تومان در بازار معامله می‌شود اما  به دلیل مبهم بودن وضعیت بازار در  ماه‌های آتی  هیچ كالایی ارزان نشده و این به معنای كاهش قدرت خرید خانوارهای كارگری، كارمندان، بازنشستگان و همه کسانی است كه درآمد ثابت دارند. در این راستا دولت اعطای بسته حمایتی را در برنامه خود قرار داد تا به صورت میانگین به هر خانواری كه زیر سه میلیون تومان درآمد دارد، حدود 200 هزار تومان پرداخت شود. رقم تعیین‌شده از سوی دولت بسیار كم است اما می‌تواند روزنه امیدی باشد. درنتیجه همه اقشاری كه دولت اعلام كرده باید مشمول دریافت این سبد حمایتی شوند.
اكنون 13 میلیون كارگر داریم كه بیشتر آنها حقوق زیر سه میلیون تومان دارند و دولت فقط 9000 میلیارد تومان برای پرداخت به همه اقشاری كه زیر سه میلیون تومان درآمد دارند، اعتبار اختصاص داده است. به نظر می‌رسد دولت در این زمینه  گزینشی رفتار كند كه این كار از عدالت به دور است. دولت وظیفه تأمین زیرساخت و همچنین بهبود محیط كسب‌وكار و ایجاد شغل برای همه اقشار جامعه دارد، اما در هیچ زمینه‌ای موفق نبوده است. در زمینه ایجاد شغل كه نمی‌توانیم اظهارنظری داشته باشیم و در زمینه بهبود محیط كسب‌وكار هم مسؤولان بهتر از من می‌دانند. اقدام دیگر دولت كنترل نرخ تورم و حفظ ارزش پول ملی است كه در این زمینه‌ها هم كارنامه قابل‌قبولی از خود ندارد، درنتیجه در خصوص پرداخت بسته حمایتی باید با تمام توان وارد عمل شود تا بتواند بخشی از اعتماد از دست رفته كارگران، كارمندان و بازنشستگان را به دولت برگرداند. مبلغی كه دولت به عنوان بسته حمایتی در نظر گرفته با توجه به تورمی كه در جامعه به وجود آمده، بسیار ناچیز است و نباید گزینشی در پرداخت آن صورت گیرد. اكنون هزینه یك خانوار سه نفره حداقل بین 600 هزار تومان تا یك میلیون تومان افزایش یافته، اما این خانوارها درآمد ثابت دارند و بدون این‌كه تقصیری داشته باشند، اقتصادشان متزلزل شده است.